« ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος νουθετεί και ετοιμάζει τον μαθητή του Τιμόθεο για τα παθήματα που περιμένουν και αυτόν αλλά και κάθε Χριστιανό. Όλοι οι Απόστολοι βρίσκονταν διαρκώς σε εργασία και κόπο, σε ταλαιπωρίες και θυσίες, για την αλήθεια του Χριστού. Μη νομίζουμε, πως η ζωή των Χριστιανών είναι εύκολη και κυλάει αμέριμνη. Απόδειξη γι’ αυτό είναι ο Απόστολος Παύλος, αλλά και οι άλλοι Απόστολοι. Υπέφεραν πολλά! Και δεν είναι μόνο οι κόποι και οι περιπέτειές τους· δεν είναι μόνο οι οδοιπορίες, το κρύο, η πείνα, η δίψα, οι κίνδυνοι σε ξηρά και θάλασσα. Το χειρότερο είναι, ότι συχνά είχαν επιπλέον και διωγμούς. Οι δε διωγμοί τόσο του Αποστόλου Παύλου όσο και των άλλων Αποστόλων υποκινούνταν από ανθρώπους κακούς, που εχθρεύονταν το ιερό έργο τους και τους μισούσαν.

Σπανίως ο Παύλος έφευγε από μία πόλη με ειρηνικό τρόπο. Τις περισσότερες φορές έφευγε κυνηγημένος. Παρόλο που υπέστη τόσους διωγμούς ποτέ δεν απελπίσθηκε. Γεμάτος πίστη στον Ιησού Χριστό, που σταυρώθηκε για εμάς αλλά νίκησε τον θάνατο και αναστήθηκε από τους νεκρούς, συνέχισε μέχρι τέλους τον αγώνα. Και όταν πλησίαζε πια ο θάνατός του, γράφει στον Τιμόθεο αυτά που ακούσαμε στη σημερινή Αποστολική περικοπή· «Και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β΄ ΤΙΜ. 3, 12). Και όλοι, δηλαδή, όσοι πιστεύουν με συνέπεια στον Χριστό, κι αυτοί τα ίδια θα συναντήσουν, κι αυτοί θα διωχθούν. Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε πράγματι άπειρες φορές μέσα στη ζωή κάθε Χριστιανού αλλά και στην ιστορία όλης της Εκκλησίας. Διωγμοί υπήρξαν από τους τρεις πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού μέχρι και τις ημέρες μας με σκληρά αθεϊστικά καθεστώτα.

Γεννάται όμως το ερώτημα· Ποια είναι η αιτία των διωγμών των Χριστιανών; Γιατί η τόση κακία των διωκτών εναντίον αθώων ανθρώπων, που όχι μόνο κανένα δεν βλάπτουν, αλλά και τόσο ευεργετικοί είναι σε όλους; Πίσω από τη μανία των διαφόρων διωκτών δεν βρίσκεται τίποτε άλλο παρά το μίσος του διαβόλου και των δαιμόνων κατά της αληθείας του Χριστού. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου καίει τον πονηρό και τα όργανά του, τους κάνει να εξεγείρονται και να διώκουν τους Χριστιανούς. Πραγματική αιτία διωγμού δεν υπάρχει. Προφάσεις μόνο και συκοφαντίες επιστρατεύονται κατά καιρούς. Άλλοτε είπαν, ότι οι Χριστιανοί ασεβούν δήθεν στη θρησκεία των ειδωλολατρών, άλλοτε ότι παρανομούν απέναντι στο κράτος και δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους, άλλοτε ότι έκαναν εγκλήματα και ανηθικότητες. Και τι δεν είπαν εναντίον των Χριστιανών! Και όλα αυτά, για να δικαιολογήσουν το διωγμό τους στα μάτια της κοινωνίας.

Αλλά όποιος είναι αδίστακτος στις συκοφαντίες, είναι σκληρός και ωμός και στα μέσα και στους τρόπους του διωγμού. Στους διωγμούς χρησιμοποιήθηκαν στην αρχή μεν η κολακεία, έπειτα δε η απειλή, οι δίκες και καταδίκες, η καθαίρεση από αξιώματα, η στέρηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η σύλληψη, η φυλάκιση, τα ποικίλα μαρτύρια, τέλος δε ο θάνατος με τους πιο απάνθρωπους τρόπους. Στις ημέρες της πανδημίας του κορωνοϊού είδαμε εργαζομένους, που ενώ είχαν το δικαίωμα να αρνηθούν τον εμβολιασμό, να τίθενται σε αναστολή και να μην πληρώνονται για μήνες. Ίσως όμως κάποιος σκανδαλισμένος απορήσει· Πως ο πανάγαθος Θεός επιτρέπει τέτοιους διωγμούς; Απαντώντας στην απορία αυτή λέμε ότι ο διωγμός είναι ένας πειρασμός εξωτερικός και όχι εσωτερικός. Γι’ αυτό, μολονότι βαρύς και δυσάρεστος, δεν είναι τόσο επικίνδυνος, όσο θα νόμιζε κανείς. Οι δειλοί σε τέτοια περίοδο γίνονται αρνητές και οι αληθινά πιστοί ωφελούνται. 

Όπως παρατηρούμε στην ιστορία, ο διωγμός –μέσα στην παντοδύναμη αγαθότητα του Θεού– μεταβάλλεται και σε ευεργεσία. Με το διωγμό για παράδειγμα, που έγινε στην πρώτη Εκκλησία όταν μαρτύρησε ο διάκονος Στέφανος, οι Απόστολοι διασκορπίσθηκαν έξω από τα Ιεροσόλυμα κι έτσι η Εκκλησία απλώθηκε και σε άλλες περιοχές. Μπορούμε να παρομοιάσουμε το διωγμό με το κλάδεμα του κλήματος. Όπως το κλάδεμα φαίνεται να καταστρέφει το κλήμα, αλλά στην πραγματικότητα το ζωογονεί, γιατί το απαλλάσσει από περιττούς και αρρωστημένους βλαστούς, έτσι ενεργεί και ο διωγμός πάνω στην κάθε ψυχή και σε όλη την Εκκλησία. Συνεπώς ο διωγμός αποδίδει αγαθούς καρπούς. Ο διωγμός είναι γνώρισμα της ζωής των αγνών Χριστιανών. Αντιθέτως χαρακτηριστικό της πορείας των πονηρών και διεστραμμένων ανθρώπων είναι η προκοπή τους στο χειρότερο, «επί το χείρον» (Β΄ ΤΙΜ. 3, 13).

Αγαπητοί μου φίλοι, και στη σημερινή εποχή ο διωγμός συνεχίζεται, υπό σύγχρονη μορφή. Όλοι οι πιστοί Χριστιανοί έχουν κάποια εμπειρία. Μαθητές περιπαίζονται για τα φρονήματά τους. Φοιτητές αδικούνται, διότι δεν οργανώθηκαν σε αντίχριστες συνδικαλιστικές παρατάξεις. Νέες χάνουν τη δουλειά τους, διότι δεν ενδίδουν σε ανήθικες αξιώσεις προϊσταμένων τους. Οικογενειάρχες διώχνονται από σπίτια, διότι είναι πολύτεκνοι. Ορθόδοξοι μηνύονται στα δικαστήρια, διότι αντιδρούν στην προπαγάνδα των αιρετικών και των ανωμάλων καταστάσεων. Θεολόγοι φιμώνονται και αφορίζονται, διότι κηρύττουν την αλήθεια. Επίσκοποι και Ιερείς διώκονται, διότι αντιδρούν στη λαίλαπα του Οικουμενισμού. Όλα αυτά βεβαιώνουν την αλήθεια, ότι «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β΄ ΤΙΜ. 3, 12). Ας μιμούμαστε λοιπόν κι εμείς τα παραδείγματα των ηρώων της πίστης μας και ας έχουμε χαρά όσες φορές στη ζωή μας συμβαίνει διωγμός προς δόξαν Θεού.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.