« ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος προς τους Ρωμαίους, ομολογεί με πατρική αγάπη ότι ποτέ τα έργα της αμαρτίας δεν ωφέλησαν τον άνθρωπο. Μπορεί ο άνθρωπος να παρασύρεται από τις παγίδες της αμαρτίας, μπορεί να νομίζει ότι κερδίζει, όλα όμως στην πραγματικότητα είναι απατηλά. Αντίθετα οι άνθρωποι της Χριστιανικής πίστης που αποδέχθηκαν την Χάρη του Χριστού, αντιλαμβάνονται με τη σωστή γνώση ότι μόνο τα έργα της αρετής προσφέρουν πραγματικό κέρδος. Η πίστη με μία καθαρή καρδιά, χαρίζει την πραγματική σωτηρία. Και η εν Χριστώ σωτηρία εκδηλώνεται με έργα που φανερώνουν την εσωτερική αναγέννηση. Ο Χριστός είναι ο τελικός σκοπός της ενάρετης ζωής, της ζωής της αγάπης και της δικαιοσύνης. Η φανέρωση του Χριστού είναι το ύψιστο γεγονός στην ανθρώπινη Ιστορία.

Δεχόμαστε τη σωτηρία του Χριστού δια της πίστης. Η πίστη είναι η ασύγκριτη δύναμη που φωτίζει και καταξιώνει τον άνθρωπο. Η πίστη των μεγάλων θρησκευτικών προσωπικοτήτων καταξιώθηκε από τον Θεό, όπως η πίστη του Άβελ, του Ενώχ, του Νώε, του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ, του Ιωσήφ και όλων των δικαίων ανθρώπων. Με την ενανθρώπηση του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος έγινε η θεία αποκάλυψη. Οι άνθρωποι άκουσαν την υπέροχη διδασκαλία του Λυτρωτή Χριστού και η δικαίωση έγινε πραγματικότητα. Η πίστη αναγεννά τον άνθρωπο, τον ανασταίνει πνευματικά και δίνει δύναμη για τα μεγάλα πνευματικά κατορθώματα. Αυτά τα μεγάλα κατορθώματα της πίστης πέτυχαν όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Οι διάφορες επιτυχίες στην πνευματική ζωή οφείλονται στην πίστη προς τον Ιησού Χριστό. Από Εκείνον αντλούμε τη δύναμη για να πορευόμαστε σταθεροί στην πνευματική οδό!

Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Όλο το κακό σήμερα προέρχεται από την απιστία. Παλιά ο κόσμος πίστευε· και ο πιο αδιάφορος είχε μέσα του πίστη. Μπορεί οι άνθρωποι να ήταν απλοί· μπορεί να μην καταλάβαιναν τίποτα από όσα άκουγαν στην εκκλησία. Μερικοί δεν ήξεραν ούτε ότι τα Ευαγγέλια είναι τέσσερα· νόμιζαν ότι είναι δώδεκα, αλλά τι πίστη είχαν, τι ευλάβεια! Και οι νοσοκόμες τι παλληκαριά είχαν! Πόσες στον πόλεμο πήγαιναν εθελόντριες! Είχαν και πίστη και θυσία και βοηθούσαν πάρα πολύ. Σήμερα μου είπε κάποιος ότι ένας άρρωστος έλεγε το “Πιστεύω” και η νοσοκόμα τον χτυπούσε, γιατί νόμιζε ότι της έκανε μάγια! Να μην ξέρη ούτε το Σύμβολο της Πίστεως! Που έχουμε φθάσει! Νέα παιδιά να ρωτάς: “Τι πιστεύεις;”. “Δεν ξέρω, σου λένε, ακόμη δεν κατέληξα”. “Τι θρησκεία έχει η μάνα σου, ο πατέρας σου;” “Δεν ξέρω· δεν τους ρώτησα”. Δεν ενδιαφέρθηκε να μάθη τι θρησκεία έχουν ο γονείς του! Όταν κανείς είναι τόσο αδιάφορος, πως να βοηθηθή;» (Λόγοι Ε΄-Πάθη και αρετές, σελίδα 276).

Κέντρο και πηγή δύναμης της πίστης είναι η Ανάσταση του Κυρίου. Η Ανάσταση είναι επιβεβαίωση της θεότητας του Χριστού, αλλά και της λυτρωτικής Του δύναμης. Σκοπός του απολυτρωτικού έργου του Χριστού ήταν η κατάργηση της δυναστείας του διαβόλου πάνω στην ανθρώπινη φύση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κατανοήσουμε τη λυτρωτική δύναμη του Ευαγγελίου, παρά ο τρόπος της πίστης. Δεχόμαστε την Χάρη και ομολογούμε την αναγέννηση. Οι λογισμοί του ανθρώπου είναι ο μεγάλος και αδέκαστος κριτής. Αυτοί απαγγέλλουν το αμείλικτο κατηγορώ ή απολογούνται για τις πράξεις μας. Η συνείδηση είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας των πράξεών μας. Η ηθική συνείδηση είναι εκείνη που μαρτυρεί τα άδυτα της ύπαρξής μας. Βεβαιώνει την πραγματική αναγέννησή μας. Ο ηθικός νόμος μέσα σε κάθε άνθρωπο είναι η φωνή του Θεού. Η συνείδηση είναι αυτή που μας αφυπνίζει στην πνευματική μας ζωή.

Η συνείδηση μας κάνει να ανησυχούμε όταν δεν πηγαίνουμε καλά στην πνευματική ζωή, αφού μας υποδεικνύει που έχουμε σφάλλει. Η καλή ανησυχία είναι εποικοδομητική στον πνευματικό αγώνα που διεξάγουμε. Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Η καλή ανησυχία είναι η καλή αγωνία για τον “καλόν αγώνα” (Α΄ ΤΙΜ. 6, 12). Αγωνίζεται κανείς, παρακολουθεί τον εαυτό του, εντοπίζει τι εμποδίζει την πνευματική του πρόοδο, προβληματίζεται, ζητάει, αν χρειάζεται, βοήθεια, και κάνει εργασία πνευματική. Βλέπει λ.χ. ότι στην τάδε περίπτωση φέρθηκε υπερήφανα· αμέσως σκέφτεται: “Πως χτυπιέται η υπερηφάνεια; Με την ταπείνωση. Ταπείνωση λοιπόν”. Τακ-τακ, χτυπάει την υπερηφάνεια με το τσεκούρι. Με λίγα λόγια ζητάει την εξέλιξη την πνευματική και κάνει εργασία πνευματική». (Λόγοι Ε΄-Πάθη και αρετές, σελίδα 315). Πρέπει, λοιπόν, να ανησυχούμε όταν μας ελέγχει η συνείδηση.

Αγαπητοί μου φίλοι, βαπτισθήκαμε, πιστεύσαμε και πορευόμαστε την Χριστιανική μας ζωή. Έχουμε το λόγο του Χριστού που τον δεχόμαστε με την πίστη μας. Και η πίστη καθιστά το φορτίο της ζωής ελαφρό, διότι θερμαίνεται η καρδιά από αυτή. Μπορεί ο πιστός να συναντήσει σκληρά και δύσκολα πράγματα στη ζωή, με την πίστη όμως που ξέρει να επιστρατεύει τις μυστικές δυνάμεις της ψυχής μεταβάλλει τα δύσκολα σε ομαλά και εύκολα. Και έτσι ο πιστός αναφωνεί μαζί με τον Απόστολο Ιωάννη: «Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (Α΄ ΙΩΑΝ. 5, 4). Η ολιγοπιστία είναι εφάμαρτη, όπως και η απιστία. Εμείς, ως πιστοί που είμαστε, οφείλουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας την ολιγοπιστία και την απιστία, που μας καθηλώνουν και δεν μας αφήνουν να πετάξουμε σε νοητά ύψη πνευματικότητας. Γι’ αυτό εμείς με συντριβή καρδίας θα προσευχόμαστε: «Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τη απιστία» (ΜΑΡΚ. 9, 24).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.