Κατά τη σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Την Εκκλησία την ταλαιπωρούσαν διαχρονικά διάφορες αιρέσεις. Τα προβλήματα που προκαλούσαν οι αιρετικοί, καθώς και τα ζητήματα που προέκυπταν τα αντιμετώπιζε Συνοδικά. Δια των Συνόδων η Εκκλησία εξήγησε ό,τι είχε παραδοθεί από τον Θεό, αλλά αμφισβητήθηκε από την αίρεση. Μέσω των Συνόδων πλέον οι πιστοί γνωρίζουν επακριβώς την πίστη τους και έτσι, έχοντας ορθά θεολογικά κριτήρια, μπορούν να αντιμετωπίζουν τους αιρετικούς που εμφανίζονται κάθε φορά στη ζωή της Εκκλησίας. Το έτος 451 μ.Χ., λοιπόν, επί Αυτοκρατορίας του Αγίου Μαρκιανού και της Αγίας Πουλχερίας, συγκλήθηκε Σύνοδος από 630 Πατέρες στην Χαλκηδόνα, η οποία αντιμετώπισε την αίρεση του Μονοφυσιτισμού, της οποίας κύριοι εκπρόσωποι ήταν οι αιρετικοί Ευτυχής και Διόσκορος. Η Σύνοδος αυτή αναγνωρίσθηκε από την Εκκλησία ως η Δ΄ Οικουμενική.
Η αίρεση του Μονοφυσιτισμού διδάσκει πως ο
Χριστός είχε μία φύση, την θεϊκή. Και αυτό διότι κατά την ένωση της θείας με
την ανθρώπινη φύση -όπως υποστηρίζουν οι Μονοφυσίτες- υπερτέρησε η πρώτη και
ούτε λίγο ούτε πολύ «απορρόφησε» την δεύτερη. Αυτή την αυθαίρετη θεωρία
επινόησε ο Αρχιμανδρίτης Ευτυχής τον 5ο αιώνα παρασύροντας μαζί του
στην πλάνη πολλούς ακόμη, όπως τον Σεβήρο, τον Διόσκορο και άλλους. Η Σύνοδος
αυτή, όπως είπαμε, καταδίκασε την αίρεση αυτή. Η απόφαση αυτή επικυρώθηκε με το
γνωστό θαύμα της Αγίας Ευφημίας· μετά τον θάνατό της ο Τόμος των Ορθοδόξων
βρέθηκε στα χέρια της ενώ των αιρετικών Μονοφυσιτών στα πόδια της. Δυστυχώς
πολλοί αποκόπηκαν από την Εκκλησία μένοντας έως τώρα στην πλάνη και
παραδεχόμενοι μόνον τις τρεις πρώτες Συνόδους. Φυσικά όποιος δεν αποδέχεται
μέρος της αλήθειας την αρνείται ολόκληρη. Απόγονοι αυτών είναι οι Κόπτες, οι Ιακωβίτες,
οι Αρμένιοι, οι Αιθίοπες και άλλοι.
Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο
είναι σχετικό με τη σημερινή εορτή, μας πληροφορεί πως είχαν πάει αιρετικοί και
στην Κρήτη. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος, γράφοντας στον μαθητή του Τίτο,
τον πρώτο επίσκοπο της Κρήτης, τον συμβουλεύει να προσέχει και να μη χάνει τον
πολύτιμο καιρό του ανοίγοντας συζητήσεις μαζί τους. «Τον άνθρωπο που ακολουθεί
πλανερές διδασκαλίες, λέει ο Παύλος, συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν
ακούσει άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και
αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του» (ΤΙΤ. 3, 10-11). Κι εμείς
οι σημερινοί Χριστιανοί, κληρικοί και λαϊκοί,
οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί απέναντι στους αιρετικούς. Δεν
χρειάζονται πολλές συζητήσεις. Ούτε πάλι εν ονόματι μιας ψεύτικης αγαπολογίας
να προδίδουμε τη διδασκαλία της Αγίας Ορθοδοξίας μας, με συμπροσευχές,
υποχωρήσεις και πολλά άλλα ανοίγματα που οδηγούν στην απώλεια.
Οι αιρέσεις πάντοτε υπήρξαν ο μεγαλύτερος
εχθρός στη ζωή της Εκκλησίας, το πιο επικίνδυνο όπλο του προαιωνίου αντιδίκου
και αντιπάλου της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Και αυτό γιατί ο διάβολος με
την αίρεση πολεμά την Εκκλησία από μέσα, με δόλο και απάτη, ύπουλα και
παραπλανητικά, χρησιμοποιώντας ως όργανά του τους αιρετικούς, οι οποίοι
εμφανίζονται ως γνήσιοι ποιμένες, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Από τις
αιρέσεις, που εμφανίσθηκαν στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας μας, ίσως η πιο
επικίνδυνη, είναι η «παναίρεση» του Οικουμενισμού, όπως την χαρακτήρισε ο Άγιος
Ιουστίνος ο Πόποβιτς. Και αυτό δεν είναι υπερβολή αν λάβει κανείς υπ’ όψη του,
ότι στις άλλες αιρέσεις που είχαν εμφανισθεί κατά καιρούς ο διάβολος προσπάθησε
να διαστρέψει ορισμένα δόγματα ή κανόνες της Εκκλησίας, ενώ τώρα στην περίπτωση
του Οικουμενισμού επιχειρείται η ανατροπή συλλήβδην ολόκληρης της Ιερής
Παράδοσης.
Ο Οικουμενισμός είναι ένα παγκόσμιο κίνημα
του Διεθνούς Σιωνισμού. Μέσω της παναίρεσης του Διαχριστιανικού και
Διαθρησκειακού Οικουμενισμού προωθείται, σε πρώτη μεν φάση η ένωση όλων των
αιρετικών ομολογιών με την Ορθοδοξία και σε δεύτερη η ένωση όλων των θρησκειών
μεταξύ τους και η ανοικοδόμηση μίας νέας παγκόσμιας θρησκείας. Ο Οικουμενισμός
είναι ο χειρότερος από όλες τις αιρέσεις. Για τον Οικουμενισμό όλες οι
θρησκείες έχουν στοιχεία αλήθειας και στοιχεία πλάνης, ο δε Χριστιανισμός δεν
αποτελεί παρά μία θρησκεία μεταξύ των λοιπών θρηκειών. Ο Οικουμενισμός προετοιμάζει
το έδαφος για την έλευση του Αντιχρίστου, ο οποίος θα καταστεί πολιτικός και
θρησκευτικός ηγέτης. Για να γίνει θρησκευτικός ηγέτης θα πρέπει όλες οι
θρησκείες να είναι ενωμένες. Η παναίρεση του Οικουμενισμού ίσως είναι η
τελευταία απόπειρα του διαβόλου να καταστρέψει την Ορθοδοξία. Δεν θα τα
καταφέρει γιατί στο τέλος θα νικήσει ο Χριστός μας!
Αγαπητοί μου φίλοι, γεννιέται όμως το εξής
ερώτημα. Απέναντι στους αιρετικούς, στους απίστους και στους αθέους ποια στάση
πρέπει να παίρνουμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί; Να μην ανοίγουμε συζητήσεις
μαζί τους, όπως μας συμβουλεύει στη σημερινή Αποστολική περικοπή ο Απόστολος
Παύλος. Να μην τους δεχόμαστε στα σπίτια μας. Να ενημερώνουμε την Μητρόπολη για
να λάβει ο επίσκοπος τα πνευματικά εκείνα μέτρα, που επιβάλλεται να λάβει για
να προφυλάξει το ποίμνιό του. Τους αιρετικούς πρέπει να τους αντιμετωπίσουν
άνθρωποι που γνωρίζουν αλλά και σέβονται τα δόγματα της Αγίας μας Εκκλησίας. Η
γλώσσα της Ορθοδοξίας θα νικήσει τη γλώσσα των αιρετικών. Να φεύγουμε μακριά
από τους αιρετικούς, όπως φεύγουμε μακριά από ένα δηλητηριώδες φίδι. Η
προσήλωσή μας στην Αγία Ορθοδοξία πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας,
προκειμένου να την παραδώσουμε ανόθευτη και στις επόμενες γενιές.
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου