« ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ »

Τη δύναμη της θαυματουργίας, αγαπητοί μου φίλοι, ως χάρισμα, την παραχώρησε ο Κύριός μας τόσο στους Μαθητές και Αποστόλους Του, όσο και σε μερικούς από τους Αγίους Του. Έτσι, όταν έστειλε ο Ιησούς τους Δώδεκα να κηρύξουν, μεταξύ άλλων τους έδωσε και την εξής παραγγελία: «Όπου πάτε, να κηρύττετε λέγοντας πως έφθασε η Βασιλεία του Θεού. Να θεραπεύετε τους αρρώστους, να γιατρεύετε τους λεπρούς, να ανασταίνετε τους νεκρούς, να κάνετε καλά τους δαιμονισμένους. Δωρεάν τα λάβατε, δωρεάν και να τα δίνετε» (ΜΑΤΘ. 10, 7-8). Σε πολλά λοιπόν σημεία της Καινής Διαθήκης, στις Πράξεις των Αποστόλων και στις Επιστολές, αναφέρεται ότι οι Άγιοι Απόστολοι έκαναν θαύματα, θεραπεύοντας δωρεάν ασθενείς και πάσχοντες. Μέσα από τα θαύματα απέβλεπαν στο να δοξασθεί το όνομα του Θεού και να βοηθηθούν οι θεραπευόμενοι και όσοι έβλεπαν το θαύμα, να μετανοήσουν και να σωθούν.

Για τα χαρίσματα που χορηγούσε και χορηγεί το Άγιο Πνεύμα είναι πολύ κατατοπιστικό αυτό που γράφει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ επιστολή του προς τους Κορινθίους: «Υπάρχουν διάφορα είδη χαρισμάτων, αλλά είναι ένα και το ίδιο Πνεύμα που τα χορηγεί… Στον ένα το Πνεύμα δίνει το χάρισμα να μιλάει με θεία σοφία, σ’ έναν άλλο το ίδιο Πνεύμα δίνει το χάρισμα να μιλάει με θεία γνώση. Σε άλλον το ίδιο Πνεύμα δίνει ξεχωριστή δύναμη πίστεως, σε άλλον το ίδιο αυτό Πνεύμα δίνει τη δύναμη της θεραπείας ασθενειών. Σε άλλον το Πνεύμα δίνει τη δύναμη να κάνει θαύματα» (Α΄ΚΟΡ. 12, 4-10). Οι άνθρωποι μπορούν να θαυματουργήσουν, αν αποκτήσουν παρρησία και θάρρος προς τον Θεό, λόγω της ζωής, των παθημάτων, της αφοσίωσης ή του μαρτυρίου τους. Αφού λοιπόν ο Ιησούς Χριστός ήταν και είναι «ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων» μας και αφού έδωσε στους Μαθητές και στους Αγίους Του το χάρισμα να κάνουν το ίδιο, επόμενο είναι η Εκκλησία μας να έχει και τους συνεχιστές του έργου Του στο πρόσωπο των ιαματικών της Αγίων.

Ιδιαίτερη τάξη ανάμεσα σε αυτούς που ευαρέστησαν στον Θεό αποτελούν οι Άγιοι εκείνοι που έχοντας λάβει το προς τούτο χάρισμα, διακόνησαν στη θεραπεία του ανθρώπινου πόνου και της σωματικής ή ψυχικής αρρώστιας, ακολουθώντας το παράγγελμα του Ιησού Χριστού «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (ΜΑΤΘ. 10, 8). Η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει δύο από τους Αγίους Αναργύρους, τον Κοσμά και τον Δαμιανό. Γεννημένοι στην Ρώμη έζησαν και έδρασαν κατά τον 3^ο αιώνα μ.Χ. Ήταν αδέλφια. Γαλουχημένοι με τα νάματα της Χριστιανικής πίστης, σπούδασαν ιατρική και αποφάσισαν να την ασκήσουν όχι ως επάγγελμα, αλλά ως λειτούργημα αγάπης προς τους πάσχοντες, που και τότε αφθονούσαν στην κοινωνία. Εκτός όμως από τη σωματική φρόντιζαν και για την πνευματική υγεία των ανθρώπων που τους πλησιάζαν. Δεν έχαναν ευκαιρία να μιλάνε στους ασθενείς τους για την αληθινή πίστη και να τους οδηγούν στη μετάνοια και στη σωτηρία.

Επιβραβεύοντας ο Θεός την αφιλοχρηματία τους, ευλόγησε τα δύο αδέλφια και τους χορήγησε και το χάρισμα της θαυματουργίας, για τη θεραπεία δύσκολων περιστατικών στα οποία δεν ήταν ικανή η ιατρική τους ιδιότητα. Η φήμη των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού σύντομα εξαπλώθηκε στα πέρατα της οικουμένης και άνθρωποι από όλο τον κόσμο έρχονταν στην Ρώμη, για να ζητήσουν τις προσευχές τους και τη θεραπεία διαφόρων νοσημάτων. Καθημερινά τα δύο αδέλφια δεν έπαυαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε κάθε άνθρωπο που τους ζητούσε βοήθεια. Το πιο εκπληκτικό όμως, ακόμη και από τα θαύματα, ήταν η ανιδιοτελής αγάπη τους. Διότι παρείχαν τη θεραπεία σε όλους δωρεάν! Γι’ αυτό άλλωστε τους δόθηκε και η επωνυμία «Ανάργυροι», που τους συνοδεύει από τότε ως τιμητικός τίτλος. Όμως δεν άργησε να φανεί ο ανθρώπινος φθόνος. Όπως μας αναφέρει το Συναξάριο των Αγίων, ο δάσκαλός τους στην ιατρική τέχνη, τους ζήλεψε, τους πήρε μαζί τους ανέβασε σ’ ένα βουνό για να μαζέψουν τάχα ιατρικά βότανα. Εκεί τους επιτέθηκε, προφανώς μαζί με άλλους, και τους σκότωσε λιθοβολώντας τους.

Τι θαυμαστό! Επιστήμονες οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, και όμως έθεσαν όλα τα χαρίσματα και τις επιτυχίες τους στη διακονία της αγάπης! Τελικά αυτό ήταν το ανώτερο χάρισμα που απέκτησαν, η αγάπη! Αγάπη προς όλους, χωρίς διακρίσεις. Αγάπη γνήσια και θυσιαστική. Αγάπη σαν αυτή για την οποία ο Απόστολος Παύλος πλέκει το γνωστό υπέροχο εγκώμιο που βρίσκεται στον Ύμνο της Αγάπης, στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του. Εκεί ανάμεσα στα άλλα, αναφέρεται ότι η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής» (Α΄ ΚΟΡ. 13, 5), δηλαδή δεν επιδιώκει το δικό της συμφέρον. Πράγματι! Ο άνθρωπος που αγαπά δεν υπολογίζει ούτε κόπο, ούτε έξοδα, ούτε την προσωπική του άνεση, αλλά προτιμά να θυσιάζεται για χάρη των άλλων. Τέτοια θυσιαστική αγάπη είχαν οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός και γι’ αυτό ο πανάγαθος Θεός τους χάρισε αιώνια τιμή και δόξα!

Αγαπητοί μου φίλοι, πόσα έχει να μας διδάξει αυτή η αγάπη των Αγίων Αναργύρων! Ειδικά στην εποχή μας έχουμε ανάγκη από ανθρώπους αγάπης και θυσίας. Ο καθένας μας έχει χαρίσματα που του έχει δώσει ο Θεός. Ας μην τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Ας σκεφθούμε τρόπους για να τα αξιοποιήσουμε βοηθώντας τους ανθρώπους γύρω μας που έχουν τόσο πολύ ανάγκη! «Εκείνος που αγαπά τον Θεό, λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, και ενώνεται μαζί Του, κατά φυσική συνέπεια αγαπά και τον πλησίον και ενώνεται μαζί του. Γιατί ο πλησίον είναι η εικόνα του Θεού». (Πνευματική Ανθολογία-Από τους βίους και τους λόγους Αγίων της Ρωσίας, σελίδα 16). Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μοιάσουμε στους Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό ως προς την αγάπη που είχαν, έτσι ώστε να μπορούμε κι εμείς να προφέρουμε ότι χάρισμα μας έχει δοθεί από τον Θεό στους συνανθρώπους μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.