« ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ »

Η Εκκλησία, αγαπητοί μου φίλοι, ορθώς ονομάσθηκε Εκκλησία Αγίων. Είναι η συνάθροιση, η συνένωση ανθρώπων που αποφασίζουν να κατανικήσουν το σαρκικό φρόνημα και να ζήσουν σύμφωνα με το άγιο θέλημα του Θεού. Όπως ο Απόστολος Παύλος έτσι και οι Άγιοι διακήρυξαν: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (ΓΑΛ. 2, 20). Εφάρμοσαν την εντολή του Θεού: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι» (Α΄ ΠΕΤΡ. 1, 16). Η αγιότητα του βίου αποτελεί ηρωϊσμό. Οι Άγιοι αναγνωρίσθηκαν από την Εκκλησία ως οι ήρωες της πίστης. Οι Άγιοι πολλές φορές υπέγραψαν την μαρτυρία της πίστης και της προσωπικής αγάπης τους προς τον Χριστό με το ίδιο το αίμα τους. Αποτελούν το πλέον επίλεκτο σώμα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία μας έχει θεμελιωθεί πάνω στο αίμα του Κυρίου μας πρωτίστως και κατ’ επέκταση και στο αίμα των Μαρτύρων.

Κατά τη σημερινή Κυριακή που εορτάζουμε την ψηλάφηση του Αποστόλου Θωμά και τη σωτήρια ομολογία του, συμπίπτει να τιμάμε και τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Στην Ελλάδα τιμάμε ιδιαίτερα τον Άγιο Γεώργιο, αφού του έχουμε αφιερώσει πολλούς Ναούς αλλά και πολλοί Χριστιανοί φέρουν το όνομά του. Ο Γεώργιος γεννήθηκε πιθανότατα το 275 μ.Χ. από γονείς Χριστιανούς. Ο πατέρας του κατά την Εκκλησιαστική παράδοση μαρτύρησε για την πίστη του στον Χριστό. Ο Γεώργιος σε ηλικία δεκαοκτώ ετών κατετάγη στον Ρωμαϊκό στρατό. Η μάθησή του, η ευφυΐα του, η κρίση του, η θεληματικότητά του, πολύ γρήγορα τον ανέδειξαν και τον ανέβασαν στα ύπατα στρατιωτικά αξιώματα. Τον κατέταξαν στην Αυτοκρατορική φρουρά και μετά από τη λαμπρή διάκρισή του κατά των Περσών, ο Διοκλητιανός του απένειμε τον τίτλο του κόμητος.

Το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός, εξωθούμενος από τον βοηθό του Γαλέριο, δημοσίευσε το πρώτο διάταγμα διωγμών κατά των Χριστιανών. Ακολούθησαν φρικτά βασανιστήρια σε όσους συλλαμβάνονταν. Σε αυτή την εποχή ο Γεώργιος πληροφορήθηκε τον θάνατο της μητέρας του στην Λύδδα. Πήγε εκεί, την έκλαψε και την ενταφίασε με τις καθιερωμένες τιμές. Πούλησε την περιουσία του κι ένα μέρος των χρημάτων το διέθεσε για τις φιλανθρωπικές ανάγκες της εκεί Χριστιανικής κοινότητας. Όταν επέστρεψε στην Νικομήδεια, τα υπόλοιπα χρήματα από την πώληση της μητρικής περιουσίας τα διέθεσε για την περίθαλψη των πολυάριθμων θυμάτων των σκληρών διωγμών. Μπροστά στα μαρτύρια των Χριστιανών δεν έμεινε ασυγκίνητος, γι’ αυτό και αποφάσισε να παρουσιασθεί στον αρχηγό της Αυτοκρατορικής φρουράς και να ζητήσει και αυτός να υποστεί τις συνέπειες των Αυτοκρατορικών διαταγμάτων.

Στην αρχή η απόφαση αυτή προξένησε κατάπληξη. Η δήλωση του Γεωργίου ανακοινώθηκε στον Καίσαρα Γαλέριο και στον Αυτοκράτορα Διοκλητιανό. Μετά την πρώτη κατάπληξη προσπάθησαν να μεταπείσουν τον Γεώργιο να ανακαλέσει τη δήλωσή του, χωρίς να υποχρεωθεί να θυσιάσει στα είδωλα. Αφού δεν κατάφεραν να αλλάξουν τη γνώμη του Γεωργίου, τον υπέβαλαν σε φοβερά βασανιστήρια. Έπειτα του παρουσίασαν πτώματα φονευθέντων Χριστιανών, για να τον τρομοκρατήσουν. Στο τέλος τον κάλεσαν να θυσιάσει στα είδωλα, για να σταματήσουν τα βασανιστήρια. Ο Άγιος Γεώργιος δεν μπορούσε να αλλάξει το πιστεύω του ότι ο Θεός είναι Πνεύμα και δεν κατοικεί σε χειροποίητα αγάλματα. Έτσι παρέδωσε το πνεύμα του με τον δια ξίφους θάνατο. Πριν από τον θάνατό του ζήτησε να προσευχηθεί στον αληθινό Τριαδικό Θεό που τόσο αγάπησε όσο ζούσε.

Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου και οι Υμνογράφοι με ωραιότατους λογοτεχνικούς ύμνους τον γεραίρουν και τον υμνούν. Είναι αστέρας πολύφωτος στο Πάνθεο των ηρώων της Εκκλησίας. Συγκινούμαστε μπροστά στη σταθερότητα της πίστης του Αγίου Γεωργίου. Σκεπτόμαστε ότι οι Άγιοι της Εκκλησίας είναι εκατομμύρια. Τα αίματά τους στολίζουν την Εκκλησία. «Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον» (ΕΒΡ. 11, 37), για να στερεώσουν την Χριστιανική Πίστη. Άνδρωσαν και πότισαν με τα αίματά τους το δένδρο της πίστης κι εμείς σήμερα απολαμβάνουμε τους καρπούς του Χριστιανικού Πνεύματος. Οι Μάρτυρες είναι συγγενείς μας. Το αίμα του Κυρίου που εκείνοι κοινώνησαν, το κοινωνάμε κι εμείς. Τα ίδια ιδανικά μας συνδέουν. Μέσα μας τρέχει αίμα ηρώων. Είμαστε απόγονοι Μαρτύρων. Μην το ξεχνάμε αυτό!

Αγαπητοί μου φίλοι, οι Μάρτυρες με παρρησία ομολογούσαν την Χριστιανική τους πίστη, χωρίς να φοβούνται τα βασανιστήρια και αυτόν τον θάνατο. Η γενναιότητά τους πρέπει να μας εμπνέει και εμάς, τους σημερινούς Χριστιανούς. Με ειλικρίνεια και χωρίς ενδοιασμούς, να ομολογούμε τα ιδανικά της πίστης μας. Να μη φέρουμε απλώς τα ονόματα Μαρτύρων, αλλά με γενναιότητα να δείχνουμε ότι είμαστε Χριστιανοί στην καθημερινή μας ζωή. Οι Μάρτυρες δημιούργησαν ένα καλύτερο κόσμο. Κι εμείς με τα ίδια ιδανικά ας εργασθούμε για τη στερέωση των υψηλών στόχων της Χριστιανικής διδασκαλίας. Ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε μέσα στην Εκκλησία με συνέπεια λόγων και έργων. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε στην εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού επί της γης, της οποίας οι καρποί είναι η ειρήνη και η χαρά. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.