«Η προσευχή είναι το δυσκολώτερον από όλα τα πνευματικά αγωνίσματα, όπως διαπιστώνει κανείς από την εμπειρίαν. Το δυσκολώτερον άθλημα. Να το ειπούμε πιο απλά: Απ’ όλα τα πρωτεύοντα μαθήματα, είναι το πρώτο πρωτεύον.
Και
δικαίως, διότι αν μελετήση κανείς προσεκτικά όλας τας αρετάς του θεοπνεύστου
όντως βιβλίου του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, του Σιναΐτου, διαπιστώνει -και είναι
κοινή ομολογία όλων των Πατέρων- ότι όλες αι αρετές του Αγίου Πνεύματος, και αι
μικραί και αι μεγάλαι, συντείνουν και καταλήγουν εις μίαν, η οποία αυτή καθ’
εαυτήν και από μόνη της ενώνει. Όλες αι αρετές βοηθούν εις την ένωσιν με τον
Χριστόν μας.
Η
ιδία η προσευχή, όμως, από μόνη της ενώνει. Εάν δεν το επιτύχωμε αυτό, όλαι αι
άλλαι αρετές βοηθούν, αλλά δεν καταλήγουν εις αυτόν τον σκοπόν που επιδιώκει
και επιποθεί ο άνθρωπος, λαϊκός και κληρικός και μοναχός, δηλαδή εις την
συνομιλίαν με τον Χριστόν. Και αυτή η συνομιλία είναι διμερής· και ο Χριστός ομιλεί
και ημείς ομιλούμε, δηλαδή συνομιλούμε. Η προσευχή είναι μία συνομιλία, δεν
είναι μία μονολογία. Δεν ομιλεί κανείς μόνος του· απευθύνεται προς τον Χριστό
και Εκείνος απαντά. Και αντιστρόφως· μας ομιλεί ο Χριστός και απαντούμε εμείς».
(Λόγοι πενιχροί εξ Αγίου Όρους, Τόμος Α΄, εκδόσεις Μυριόβιβλος, 2007, σελίδα 89)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου