« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος περιγράφει τη δόξα που θα απολαύσουν οι πιστοί Χριστιανοί κατά την ένδοξη ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. «Όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη» (ΚΟΛ. 3, 4). Και με ποιο τρόπο μπορεί αυτό να γίνει πραγματικότητα θα το δούμε παρακάτω. Λέει ο Παύλος προς τους Κολασσαείς, στους οποίους απευθύνει την επιστολή του: «Απονεκρώστε, λοιπόν, ό,τι σας συνδέει με το αμαρτωλό παρελθόν: Την πορνεία, την ηθική ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρία. Για όλα αυτά θα πέσει η οργή του Θεού πάνω σ’ εκείνους που δεν θέλουν να πιστέψουν» (ΚΟΛ. 3, 5-6). Και τους υπενθυμίζει ο Απόστολος ότι «σε αυτούς ανήκατε άλλοτε κι εσείς, όταν αυτά τα πάθη δυνάστευαν τη ζωή σας» (ΚΟΛ. 3, 7). 

Στη σημερινή εποχή γίνεται λόγος από  πολλούς για την αγάπη του Θεού, για την επιείκειά Του και για την ευσπλαχνία Του. Βεβαίως και ο Θεός είναι Θεός αγάπης, ανεξίκακος, μακρόθυμος και πολυέλεος. Όμως δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τις συνέπειες της απείθειας στον Νόμο Του. Αυτές τις ονομάζει ο Απόστολος Παύλος «οργή του Θεού» (ΚΟΛ. 3, 6)· που δεν είναι παρά η δίκαιη εγκατάλειψη των ασεβών, μήπως τυχόν συνέλθουν και μετανοήσουν. Τον τελευταίο καιρό βιώνουμε παγκοσμίως τη δίκαιη παιδαγωγία του Θεού για την παγκόσμια αποστασία των ανθρώπων· για τα πάθη και τις αμαρτίες μας. Ακούμε καθημερινά για οδυνηρά περιστατικά, θλίψεις, φυσικές καταστροφές, ασθένειες και μαζικούς θανάτους. Όπως ένας καλός πατέρας παιδαγωγεί κάποτε με αυστηρότητα το παιδί του όταν αυτό παρεκτρέπεται, έτσι και ο ουράνιος Πατέρας μας παιδαγωγεί, προκειμένου να μας οδηγήσει κοντά Του.

Και τελικά αυτό που εισπράττουμε ως «οργή του Θεού» (ΚΟΛ. 3, 6) είναι μία ακόμη έκφραση της άπειρης αγάπης Του. Οι απειλές του Θεού ίσως μας φαίνονται φοβερές, ταυτόχρονα όμως μας δείχνουν και την μεγάλη φιλανθρωπία Του. Τίποτα δεν παρακινεί τόσο τον αμαρτωλό στην μετάνοια, όσο οι προειδοποιήσεις της τιμωρίας. Με τις αγαθές υποσχέσεις μας καλεί ο Θεός κοντά Του, στην αιώνια σωτηρία. Αλλά και με τις απειλές των τιμωριών μας ξυπνά και μας παρακινεί στο καλό. Μέσα από τις παιδαγωγικές τιμωρίες ο Θεός θέλει να μας συνετίσει, έτσι ώστε να διορθωθούμε και να αποφύγουμε την αιώνια καταδίκη. Μέσα από αυτές θέλει να μας σώσει και να μας έχει κοντά Του αιωνίως. Και στην ουσία όλες αυτές οι προειδοποιήσεις για τιμωρίες είναι το χάδι της αγάπης του Θεού προς τον αμαρτωλό άνθρωπο. Μπορεί αυτά να ακούγονται παράξενα σε κάποιους ανθρώπους, όμως είναι η αλήθεια, έτσι όπως την έχουν βιώσει οι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

Στη συνέχεια της σημερινής Αποστολικής περικοπής ο Απόστολος Παύλος λέει στους Κολασσαείς: «Τώρα όμως πετάξτε τα όλα αυτά από πάνω σας: Την οργή, το θυμό, την πονηρία, την κακολογία και την αισχρολογία. Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλο, αφού βγάλατε από πάνω σας τον παλιό αμαρτωλό εαυτό σας με τις συνήθειές του. Τώρα πια έχετε ντυθεί τον καινούργιο άνθρωπο, που ανανεώνεται συνεχώς σύμφωνα με την εικόνα του δημιουργού του, ώστε με τη νέα ζωή του να φθάσει στην τέλεια γνώση του Θεού. Σε αυτή τη νέα κατάσταση δεν υπάρχουν πια εθνικοί και Ιουδαίοι, περιτμημένοι και απερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δούλοι, ελεύθεροι· του Χριστού είναι όλα και ο Χριστός τα διέπει όλα» (ΚΟΛ. 3, 8-11). Στην τελευταία φράση «τα πάντα και εν πάσι  Χριστός» (ΚΟΛ. 3, 11) κορυφώνεται ολόκληρη η διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου.

Για τον πιστό που έχει νεκρώσει μέσα του τα πάθη και τις αμαρτίες, ο Χριστός γίνεται το παν, όπως τονίζουν οι Άγιοι. Ο Χριστός κατευθύνει τη σκέψη, τα λόγια, τις πράξεις και τα συναισθήματα του κάθε πιστού. Ο Χριστός κατακλύζει τον νου του, την καρδιά του, τη ζωή του ολόκληρη. Ο σκοπός και ο προορισμός της ζωής του κάθε πιστού είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός γίνεται το λαμπρότατο ένδυμα του πιστού, που φόρεσε κατά το άγιο Βάπτισμα και εξακολουθεί να φορά, όταν ακολουθεί τις θείες εντολές Του. Επιπλέον όμως ο πιστός, μέσα στον οποίο ζει ο Χριστός, βλέπει τον Κύριο και στα πρόσωπα των συνανθρώπων του. Δεν στέκεται σε εξωτερικά γνωρίσματα και διαφορές, αλλά αντιμετωπίζει όλους τους συνανθρώπους του ως εικόνες του Θεού. Με τον τρόπο αυτό ανοίγεται στον συνάνθρωπο και του προσφέρει την ανιδιοτελή αγάπη του, η οποία προέρχεται από τον Χριστό.

Αγαπητοί μου φίλοι, αν ο άνθρωπος καταφέρει να βάλει μέσα στην καρδιά του τον Χριστό, τότε θα αισθανθεί την αληθινή ευτυχία και την μακαριότητα. Σε αντίθετη περίπτωση θα είναι συνεχώς ταραγμένος και δυστυχισμένος. Τίποτα δεν θα τον ευχαριστεί στην παρούσα ζωή. Ο άνθρωπος όμως του Χριστού θα είναι ευχαριστημένος και με τα λίγα, ακόμη και με το τίποτα. Ας μετανοήσουμε, λοιπόν, και ας αγωνισθούμε να ευαρεστούμε στον μακρόθυμο και δικαιοκρίτη Θεό μας, έτσι ώστε να δεχόμαστε πλούσια την Χάρη και την ευλογία Του στην καθημερινή μας ζωή. Να ζει μέσα μας ο Χριστός, να βλέπουμε στα πρόσωπα των αδελφών μας τον Χριστό, να ζούμε από αυτή τη ζωή την μακαριότητα του Παραδείσου. Αν έτσι πορευθούμε στην παρούσα ζωή, τότε θα αξιωθούμε να μετάσχουμε και στην αιώνια μακαριότητα της Βασιλείας του Θεού.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.