« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας περιγράφει ένα ακόμη εντυπωσιακό θαύμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο Κύριος πήγαινε προς την Ιεριχώ συνοδευόμενος από πολύ πλήθος λαού. Κάπου εκεί, στην άκρη του δρόμου στην είσοδο της πόλης βρισκόταν ένας τυφλός άνθρωπος, ο οποίος ζητιάνευε. Άκουσε τον θόρυβο του κόσμου που πλησίαζε και ζήτησε να μάθει τι συμβαίνει. Εκείνοι που προπορεύονταν από το πλήθος, τον πληροφόρησαν ότι περνά από εκεί ο Ιησούς ο Ναζωραίος, όπως τον αποκαλούσαν. Αμέσως η καρδιά του τυφλού σκίρτησε. Γνώριζε ότι ο Ιησούς έκανε πολλά θαύματα σε ανθρώπους που είχαν διάφορα προβλήματα υγείας και άλλα. Και όπως ήταν φυσικό, δεν έχασε την ευκαιρία. Τινάχθηκε πάνω και άρχισε να φωνάζει με όλη του τη δύναμη: «Ιησού υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με» (ΛΟΥΚΑ 18, 38).

Οι άνθρωποι που συνόδευαν τον Χριστό επέπληξαν τον τυφλό και του ζήτησαν να σωπάσει. Θεωρούσαν ότι με τις φωνές του ενοχλούσε τον Κύριο. Όσο περισσότερο τον μάλωναν, τόσο πιο δυνατά εκείνος φώναζε. «Αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν· υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με» (ΛΟΥΚΑ 18, 39). Δεν έκανε πίσω. Δεν υποχώρησε. Επέμενε να φωνάζει, διότι πίστευε ακράδαντα ότι ο Ιησούς είχε τη δύναμη να θεραπεύσει τα μάτια του. Πίστευε ότι θα τον συμπονούσε και θα του χάριζε το φως του. Αυτή τη θερμή ικεσία του τυφλού της Ιεριχούς πρέπει να έχουμε κι εμείς ως παράδειγμα για τις δικές μας ικεσίες προς τον Κύριο. Να μη στεκόμαστε αδιάφοροι, ψυχροί και ασυγκίνητοι κατά την ιερή ώρα της προσευχής. Ούτε να απογοητευόμαστε, όταν δεν έρχεται αυτό που ζητάμε από τον Θεό. Αλλά με περισσότερη επιμονή και πίστη να καταθέτουμε τα προβλήματά μας στον Θεό, με τη βεβαιότητα ότι Εκείνος θα μας δώσει τη λύση.

Η πίστη και η επιμονή του τυφλού είχαν θαυμαστά αποτελέσματα. Ο Χριστός άκουσε τις φωνές του, διέκοψε την πορεία Του και ζήτησε να τον φέρουν μπροστά Του. «Τι θέλεις να σου κάνω;» (ΛΟΥΚΑ 18, 41), τον ρώτησε. Ο τυφλός απάντησε με πόνο και λαχτάρα μαζί: «Κύριε, θέλω να αποκτήσω το φως μου» (ΛΟΥΚΑ 18, 41). Και ο Ιησούς του είπε: «Να αποκτήσεις το φως σου! Η πίστη σου σε έσωσε» (ΛΟΥΚΑ 18, 42). Ο Χριστός είδε τον πόθο του για να αποκτήσει το φως του και του το χάρισε. Εκείνη τη στιγμή έγινε το συγκλονιστικό θαύμα της θεραπείας του τυφλού. Ο τυφλός απέκτησε την όρασή του. Είδε τον κόσμο γύρω του. Είδε τα εντυπωσιασμένα πρόσωπα των ανθρώπων, που μέχρι τότε άκουγε μόνο τις φωνές τους. Είδε τα χρώματα της φύσης, τα δένδρα, τα λουλούδια, τον απέραντο ουρανό, τα πουλιά να πετούν, το φως του ήλιου. Πρωτίστως αντίκρισε το πρόσωπο του Χριστού, του μεγάλου Ευεργέτη του.

Και ο τυφλός γεμάτος ευγνωμοσύνη πλέον, ακολούθησε τον Χριστό. Μαζί με τον τυφλό ακολούθησαν τον Κύριο και όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί και έζησαν το εντυπωσιακό αυτό θαύμα. Στον τυφλό βλέπουμε ακόμη την ευγνωμοσύνη του προς τον Κύριο. Εμείς άραγε είμαστε ευγνώμονες απέναντι στις δωρεές του Θεού; Πως όμως αποκτιέται η ευγνωμοσύνη; Ας ακούσουμε τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Για να νιώσουμε μέσα μας ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, πολύ βοηθάει η παρακολούθηση του εαυτού μας και η σωστή συμπεριφορά και ευγνωμοσύνη προς τον πλησίον. Όποιος αισθάνεται ευγνωμοσύνη προς τον πλησίον του για μια μικρή ευεργεσία που του κάνει, αναμφιβόλως η ευγνωμοσύνη του προς τον Χριστό, ο Οποίος του έδωσε και του δίνει άφθονες ευλογίες, θα είναι απείρως μεγαλύτερη. Και θα είναι συνέχεια γεμάτος ευγνωμοσύνη, γιατί, ενώ θα σκέφτεται πως να εκδηλώση την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό, ο Χριστός θα του δίνη και άλλες περισσότερες και μεγαλύτερες ευλογίες, σε σημείο που να λειώνη η φιλότιμη ψυχή από την αγάπη Του». (Λόγοι ΣΤ΄-Περί Προσευχής, σελίδες 233-234).

Ο τυφλός είχε απέραντη χαρά με το θαύμα που του έγινε! Εμείς, βέβαια, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε απόλυτα το μέγεθος της χαράς που ένιωσε ο πρώην τυφλός με το θαύμα που του έκανε ο Κύριος, διότι οι περισσότεροι από εμάς δεν στερηθήκαμε ποτέ την αίσθηση της όρασης. Από τη γέννησή μας απολαμβάνουμε τις μορφές των προσώπων και των αντικειμένων γύρω μας και χαιρόμαστε την πανέμορφη δημιουργία του Θεού. Χαιρόμαστε τον ήλιο, το φως, τον έναστρο ουρανό, τη ζωή να αποτυπώνεται στους ανθρώπους και στον κόσμο που μας περιβάλλουν. Χαιρόμαστε τη δημιουργία του Θεού κάθε ημέρα, αν βέβαια αφήνουμε τον εαυτό μας να τη χαρεί. Δυστυχώς ο σημερινός άνθρωπος δεν χαίρεται αυτή τη δημιουργία, αφού ασχολείται σε υπερβολικό βαθμό με διάφορες δουλειές σημαντικές ή μη και δεν επιτρέπει στον εαυτό του στιγμές χαλάρωσης και απόλαυσης αυτής της δημιουργίας.

Αγαπητοί μου φίλοι, ας μην παραλείπουμε να δοξολογούμε τον Θεό για το υπέροχο αυτό δώρο της όρασης. Ας μην το θεωρούμε δεδομένο. Ας δοξάζουμε ολόψυχα τον Δημιουργό μας για όλα τα δώρα Του. Όπως ακριβώς έπραξε ο πρώην τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου: Απέκτησε το φως του και ακολούθησε τον Χριστό δοξάζοντάς Τον. Ακόμη όμως και αν στερούμαστε κάποιοι από εμάς το φως μας, και πάλι να δοξάζουμε τον Κύριο για τις άρρητες ομορφιές που θα απολαύσουμε στην ουράνια Βασιλεία Του, εκεί όπου θα ατενίζουμε την απερίγραπτη σε κάλλος μορφή Του. Γιατί στην αιωνιότητα δεν θα υπάρχει καμία αναπηρία, καμία ασθένεια και κανένα πρόβλημα που να μας βασανίζουν. Αρκεί εμείς να αγωνισθούμε όσο βρισκόμαστε στη γη εναντίον των παθών μας και να οδηγηθούμε στον Παράδεισο, που έχει ετοιμάσει ο Θεός για όσους Τον αγαπούν.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.