« ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ »

«Οι Απόστολοι διέτρεχαν την οικουμένη, διορθώνοντας τα ήθη και οδηγώντας την ανθρωπότητα από την κακία στην αγιότητα και στην αρετή».

(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ερμηνεία εις τον ΡΘ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ 6, 340)

« ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ-ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΜΑΣΚΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ »

« ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Μεγάλο αγώνα κάνει ο άνθρωπος, αγαπητοί μου φίλοι, προκειμένου να εξασφαλίσει τα αναγκαία υλικά αγαθά για την καθημερινότητά του. Στην προσπάθειά του όμως αυτή συχνά καταντά να γίνεται φιλάργυρος και πλεονέκτης. Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, να μας διδάσκει μεγάλες αλήθειες που δίνουν την τέλεια θεϊκή λύση στο φλέγον αυτό ζήτημα που απασχολεί όλους μας. «Ο  λύχνος του σώματος εστιν ο οφθαλμός» (ΜΑΤΘ. 6, 22). Δηλαδή, «το λυχνάρι του σώματος είναι τα μάτια» (ΜΑΤΘ. 6, 22). Αν το μάτι είναι υγιές, όλο το σώμα είναι φωτεινό. Τα μέλη του σώματος, τα χέρια και τα πόδια, κινούνται με άνεση, διότι «βλέπουν» με τη βοήθεια των ματιών. Χάρη στα μάτια βλέπουμε τι κάνουμε. Αν όμως τα μάτια τυφλωθούν, τότε και τα μέλη του σώματος «σκοτίζονται» και δεν έχουν  πλέον αντίληψη της γύρω πραγματικότητας και γι’ αυτό περιορίζουν αρκετά τη δραστηριότητά τους.

Αλλά τι σχέση έχει αυτό με τη φιλαργυρία; Ο Κύριος μιλάει συμβολικά. Το μάτι της ψυχής του ανθρώπου είναι ο νους του. Αν ο νους είναι υγιής, ελεύθερος από οποιοδήποτε πάθος, τότε ολόκληρη η ύπαρξη του ανθρώπου είναι φωτεινή. Αν όμως ο νους τυφλωθεί από κάποιο πάθος και συγκεκριμένα από το πάθος της φιλαργυρίας, που γίνεται λόγος στο σημερινό Ευαγγέλιο, τότε σκοτίζεται όλο το εσωτερικό του ανθρώπου. Ο φιλάργυρος κυνηγά το χρήμα και δεν βλέπει τίποτα άλλο. Δεν σκέπτεται τη σωτηρία της ψυχής του, ούτε το ότι με τις απάτες που διαπράττει για να κερδίσει περισσότερα χρήματα, βλάπτει τους συνανθρώπους του και αυτοκαταστρέφεται. Η φιλαργυρία λοιπόν επιφέρει ολέθριο σκοτισμό. Όπως φυσικά και όλα τα υπόλοιπα πάθη. Ο άνθρωπος πλέον καθίσταται υποδουλωμένος σε αυτά και δεν είναι ελεύθερος. Είναι σκλαβωμένος στις επιθυμίες του.

Ο Κύριος όμως προσθέτει και άλλο δεινό της πλεονεξίας: το ότι μας απομακρύνει από τον Θεό. «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» (ΜΑΤΘ. 6, 24). «Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους» (ΜΑΤΘ. 6, 24). Δεν μπορείτε να υπηρετείτε και να κάνετε υπακοή σε δύο κυρίους, οι οποίοι δίνουν τελείως αντίθετες μεταξύ τους διαταγές. Οι δύο κύριοι, στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, είναι ο Θεός και ο μαμωνάς. Ο μαμωνάς δεν είναι ο διάβολος, αλλά ο πλούτος, το χρήμα, που εδώ προσωποποιείται. Ο φιλάργυρος είναι ειδωλολάτρης, λατρεύει και προσκυνά τον πλούτο, την ύλη αντί για τον Θεό. Ο φιλάργυρος δεν μπορεί να είναι φιλόθεος, ούτε ο φιλόθεος φιλάργυρος. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να λέει πως αγαπά τον Θεό και παράλληλα να αγαπά και το χρήμα. Αυτά τα δύο είναι αδύνατο να συνδυασθούν. Η φιλαργυρία είναι φοβερό πάθος και ο Θεός να μας φυλάξει από ένα τέτοιο κατάντημα.

Στο υπόλοιπο μέρος της Ευαγγελικής περικοπής ο Κύριος μας διδάσκει να μην αγωνιούμε για τη συντήρησή μας. Το θέμα αυτό έχει άμεση σχέση με την πλεονεξία, διότι η αγωνιώδης μέριμνα για την επιβίωση είναι η ρίζα της πλεονεξίας. Ο Κύριος εξηγεί πολύ απλά ότι δεν πρέπει να αγωνιούμε για την καθημερινή μας επιβίωση. Όχι βέβαια να μην εργαζόμαστε, αλλά να μην αγωνιούμε. Με μία τέτοια αγωνία δεν κερδίζουμε απολύτως τίποτα. Το μόνο που κερδίζουμε είναι φοβερό άγχος, το οποίο δημιουργεί ανωμαλίες στον οργανισμό μας και φυσικά τα επακόλουθά του, τις ασθένειες που μας ταλαιπωρούν. Αυτός που μας συντηρεί είναι ο Θεός, που είναι ο Πατέρας μας. «Οίδε γαρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων» (ΜΑΤΘ. 6, 32). «Ο ουράνιος όμως Πατέρας σας ξέρει καλά ότι έχετε ανάγκη από όλα αυτά» (ΜΑΤΘ. 6, 32). Ο Θεός θέλει να Τον εμπιστευόμαστε.

Μερικοί λένε ότι ο Θεός είναι ψηλά και δεν ασχολείται με εμάς, με το τι θα φάμε, τι θα πιούμε, πως θα ντυθούμε. Και όμως αυτοί που τα λένε αυτά κάνουν φοβερό λάθος. Ο Θεός παρακολουθεί από κοντά όλη μας τη ζωή και ασχολείται με εμάς. Και θα μας δώσει όλα όσα μας χρειάζονται. Ο ουράνιος Πατέρας μας μάς έδωσε τη ζωή, και δεν θα μας δώσει την τροφή, με την οποία συντηρείται η ζωή; Μας έδωσε το σώμα, και δεν θα φροντίσει για τα αναγκαία ενδύματα; Συντηρεί τα πουλάκια, ντύνει με πολυτελή αμφίεση τα εφήμερα κρίνα που φυτρώνουν μόνα τους, και δεν θα φροντίσει για τον βασιλιά της ορατής Δημιουργίας, το αγαπημένο Του παιδί, τον άνθρωπο; Ας μην έχουμε αμφιβολίες για την πρόνοια του Θεού. Τις αμφιβολίες μας τις βάζει ο διάβολος, προκειμένου να χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στον Θεό και τότε είναι όλα εύκολα γι’ αυτόν. Μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απελπισία και στο χάσιμο της ψυχής μας.  

Αγαπητοί μου φίλοι, όλα όσα χρειάζονται στη ζωή μας θα μας τα δίνει ο Θεός, αρκεί να Τον εμπιστευόμαστε ως παιδιά Του. Να έχουμε στραμμένη την προσοχή και το ενδιαφέρον μας όχι στα επίγεια αλλά στα ουράνια. Ζώντας έτσι δεν αδιαφορούμε γι’ αυτή τη ζωή. Ίσα-ίσα θα περάσουμε καλύτερα. Γιατί έτσι δεν θα έχουμε άγχος, θα αρκούμαστε σε αυτά που μας επιτρέπει ο Θεός να έχουμε, θα απολαμβάνουμε την επίγεια ζωή μας ως Χριστιανοί και στο τέλος θα κερδίσουμε και την αιωνιότητα. Γι’ αυτό πρωτίστως να επιδιώκουμε την αρετή και την αγιότητα, εφόδια για να εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών, όπου θα μας ευφραίνει η άπειρη αγάπη του Θεού με τα ανέκφραστα αγαθά της Βασιλείας Του. Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε! Μην παρασυρόμαστε από τους πολλούς που έχουν χάσει την πίστη τους και προσπαθούν να τα κάνουν όλα στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΠΩΣ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ »

«Η πίστη και η ελπίδα δεν είναι τυχαία και χωρίς περιεχόμενο πράγματα. Αλλά η πίστη έχει ανάγκη από δυνατή ψυχή, και η ελπίδα από ευθύτητα στην καρδιά και στην προαίρεση. Γιατί πώς θα πιστέψει εύκολα κανείς εκείνα που δεν φαίνονται, χωρίς τη βοήθεια της θείας χάρης; Και πώς θα ελπίσει κανείς τα άδηλα μέλλοντα αγαθά, αν δε λάβει κάποια πείρα, μέσω της ευθύτητάς του, των χαρισμάτων του Κυρίου, με τα οποία να πληροφορηθεί και για τα μέλλοντα σαν να είναι παρόντα; Λοιπόν και στα δύο -πίστη και ελπίδα- χρειάζεται και αρετή και η ενίσχυση και βοήθεια του Θεού. Όταν αυτά δεν υπάρχουν, μάταια κοπιάζομε».

Όσιος Θεόγνωστος

anastasiosk.blogspot.com