« ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ, 26.12.2019 »

« Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ »

«Η ταπείνωση είναι μίμηση του Χριστού, η αλαζονεία και το θράσος και η αναίδεια είναι μίμηση του διαβόλου».

Μέγας Βασίλειος, Ε.Π.Ε., 8, 124

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ »

Μας αξίωσε και φέτος, αγαπητοί μου φίλοι, ο Κύριος να εορτάσουμε την κατά σάρκα Γέννησή Του. Μέσα σε αυτό κλίμα, σήμερα Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση, τιμάμε τρεις μεγάλους Αγίους, κατά σάρκα συγγενείς του Κυρίου: τον Προφητάνακτα Δαυΐδ, πρόγονο του Κυρίου, τον Μνήστορα Ιωσήφ, κατά νόμον προστάτη της Παναγίας και του Ιησού, και τον Αδελφόθεο Ιάκωβο, γιο του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο του, πριν μνηστευθεί την Θεοτόκο. Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα επιλέχθηκε προς τιμήν του Αγίου Ιακώβου, διότι περιέχει το όνομά του. Σε αυτό ο Απόστολος Παύλος γράφει για τη μεταστροφή του στην αληθινή πίστη. «Ότε δε ευδόκησεν ο Θεός…αποκαλύψαι τον υιόν αυτού εν εμοί» (ΓΑΛ. 1, 15-16). Δηλαδή, «Όταν, λοιπόν, ευδόκησε ο Θεός…να μου αποκαλύψει τον Υιό Του» (ΓΑΛ. 1, 15-16). Με αφορμή αυτό το χωρίο, θα δούμε πως ο Θεός αποκαλύπτει τον Υιό Του σε εμάς τους ανθρώπους.

Όταν ο Θεός αποκαλύπτει τον Υιό Του στον άνθρωπο, Τον καθιστά ορατό όχι στα σωματικά του μάτια, αλλά στα πνευματικά. Η αποκάλυψη αυτή είναι ενέργεια του Θεού στα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου. Με αυτήν την αποκάλυψη ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, είναι Θεός. Αντιλαμβάνεται ότι είναι ο προσωπικός του Σωτήρας, τον Οποίο καλείται να αγαπήσει ολοκληρωτικά και να παραδώσει σε Αυτόν τη ζωή του. Πως ακριβώς γίνεται αυτό; Πρόκειται για μυστήριο που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε παρά ελάχιστα. Μπορεί η αποκάλυψη αυτή να γίνει κάποτε μέσα από μία μεγάλη δοκιμασία: ένα παραλίγο θανατηφόρο ατύχημα, μία οδυνηρή ασθένεια, μία μεγάλη αδικία ή αποτυχία. Τέτοιες εμπειρίες συγκλονίζουν τον άνθρωπο και τον οδηγούν σε βαθύ προβληματισμό. Τότε έρχεται η Θεία Χάρη, του αποκαλύπτεται ο Θεός και τον καλεί να ζήσει συνειδητή Χριστιανική ζωή.

Άλλοτε η αποκάλυψη γίνεται στην καθημερινότητα του ανθρώπου απρόσμενα, μέσα από ένα αδιαμφισβήτητο θαύμα. Βλέπουμε για παράδειγμα έναν άνθρωπο να είναι βουτηγμένος στην αμαρτία και ξαφνικά να μετανοεί και να αλλάζει τρόπο ζωής. Πολλά παραδείγματα έχουμε από βίους Αγίων, που ήσαν αμαρτωλοί και με την άσκησή τους προσέλκυσαν την Χάρη του Θεού και ενώθηκαν μαζί Του. Άλλοτε η αποκάλυψη γίνεται μέσα από τη συνάντηση με έναν ενάρετο άνθρωπο, μέσα από ένα προσκύνημα ή από την ανάγνωση της Αγίας Γραφής, από την ακρόαση ενός κηρύγματος, από μία κατανυκτική Θεία Λειτουργία. Είναι αμέτρητοι οι δρόμοι μέσα από τους οποίους έρχεται ο Θεός στη ζωή του ανθρώπου και του χαρίζει το πιο μεγάλο δώρο: το να γνωρίσει την αλήθεια, ότι όντως υπάρχει Θεός, και να αισθανθεί το μεγαλείο Του, να ζήσει τη ζεστή αγκαλιά της αγάπης Του.
Από τα παραπάνω, ίσως όλοι μας θυμηθούμε εκείνη την ευλογημένη ώρα κατά την οποία κι εμείς νιώσαμε το άγγιγμα του Θεού. Γι’ αυτή την ανεκτίμητη ευεργεσία του Θεού οφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες απέναντί Του. Δισεκατομμύρια άλλοι άνθρωποι δεν έχουν αξιωθεί αυτής της δωρεάς, για λόγους που γνωρίζει μόνο ο Κύριος. Ας ευχαριστούμε, λοιπόν, τον Θεό κάθε ημέρα για το ότι μας αποκάλυψε τον Εαυτό Του και το θέλημά Του. Είναι πραγματικά μία μεγάλη δωρεά του Θεού προς εμάς. Όμως η μεγάλη αυτή ευλογία δημιουργεί και ευθύνες. Είναι ένα τάλαντο, που οφείλουμε να το πολλαπλασιάσουμε. Έχουμε ευθύνη να καλλιεργήσουμε μία ζωντανή σχέση με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Πρέπει να αγωνιζόμαστε σε καθημερινή βάση, να βρισκόμαστε σε επικοινωνία με τον Θεό. Γιατί αυτή η επικοινωνία μαζί Του δημιουργεί μία πραγματικά ζωντανή σχέση.

Με ποιους όμως τρόπους μπορούμε να καλλιεργούμε μία ζωντανή σχέση με τον Θεό; Αυτό μπορεί να γίνει με την προσευχή, με τη μελέτη του λόγου του Θεού, με τη μετάνοια και την κάθαρση από τα διάφορα πάθη που μας ταλαιπωρούν, με την τήρηση των εντολών Του, με τη συνειδητή συμμετοχή μας στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας και μάλιστα στην Θεία Κοινωνία. Έτσι θα Τον γνωρίζουμε περισσότερο, έτσι θα Τον ζούμε πιο έντονα στην καρδιά μας και θα γινόμαστε περισσότερο δικοί Του. Όσο περνούν τα χρόνια του πνευματικού αγώνα, το αναμενόμενο είναι να αυξάνει η επίγνωση του Υιού του Θεού και η αγάπη μας προς Εκείνον. Αν κάτι τέτοιο δεν γίνεται, θα πρέπει να προβληματισθούμε μήπως η Χριστιανική μας ζωή έχει καταντήσει τυπική θρησκευτικότητα. Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα παρατηρούμε συχνά μέσα στο χώρο της Εκκλησίας. Ας προσπαθήσουμε να μην ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος που εορτάζουμε σήμερα, αρχικά, ενώ αναγνώριζε τα θαύματα του Κυρίου, δεν είχε πιστέψει ότι Αυτός ήταν ο Μεσσίας. Μετά όμως από την εμφάνιση του Αναστημένου Χριστού σε εκείνον, πίστεψε ανεπιφύλακτα και ανταποκρίθηκε πλήρως στην αποκάλυψη του Θεού, ζώντας με ακρίβεια την Χριστιανική ζωή. Είχε πολύ μεγάλο κύρος στην πρώτη Εκκλησία, ακόμη και μεταξύ των απίστων Ιουδαίων. Εκλέχθηκε δε από τους Αποστόλους ως ο πρώτος Επίσκοπος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, της Εκκλησίας εκείνης στην οποία υπήρχε θαυμαστή ενότητα και αγιότητα μεταξύ των μελών της. Μακάρι με τις πρεσβείες του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου να ζούμε έτσι, ώστε να φανερώνεται πάντοτε ο Κύριος μέσα στις καρδιές μας. Μακάρι να εκμεταλλευθούμε προς το συμφέρον μας το ότι μας αποκαλύφθηκε ο Θεός στη ζωή μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

«ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΧΡΗΜΑ…»

«Όποιος αγαπά πολύ το χρήμα, δεν αγαπά τον αδελφό του, αλλά είναι έτοιμος να τον βλάψει για το συμφέρον του».

Φώτης Κόντογλου (1896-1965)