Κατά
τη σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει το Γενέσιον
του Τιμίου Προδρόμου. Η εορτή της γέννησης του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου
συνιστά ιδιαίτερο χαρμόσυνο γεγονός για όλη τη Δημιουργία. Χαίρονται οι άγγελοι
του Θεού, όλος ο πιστός στον Χριστό κόσμος, αλλά ακόμη και η ίδια η άλογη φύση.
Αιτία γι’ αυτό είναι όχι μόνο ότι γεννήθηκε ένας ακόμη άνθρωπος, αλλά ότι
γεννήθηκε εκείνος που προετοίμασε το έδαφος για τον ερχομό του Σωτήρα Χριστού.
Δηλαδή φάνηκε το λυχνάρι πριν έλθει το Φως, ήλθε η αυγή πριν ανατείλει ο Ήλιος,
ακούσθηκε η φωνή που φανέρωσε τον Ίδιο τον Λόγο. Ο Τίμιος Πρόδρομος άνοιξε το
δρόμο για να έλθει στην ανθρωπότητα ο Ίδιος ο Θεός. Και έπρεπε να γίνει αυτό
γιατί δεν ήταν ένα απλό γεγονός ο ερχομός του Χριστού, αλλά ένα εξαίσιο,
πρωτάκουστο και ιδιαίτερο γεγονός.
Οι ύμνοι της Εκκλησίας μας δεν φείδονται
επαίνων και εγκωμίων για να δηλώσουν τη χαρμόσυνη αυτή πραγματικότητα. Η
γέννηση του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου αφενός αποτελεί χαρά που αντανακλά την
υπέρμετρη και άφατη χαρά για τον ερχομό στον κόσμο του Χριστού, του Σαρκωμένου
Θεού μας, αφετέρου προβάλλει το μέγεθος της προσωπικότητας του Αγίου Ιωάννη,
αφού είναι ο μόνος μάλιστα που δέχθηκε αργότερα τόσους επαίνους από τον Κύριο.
Συνεπώς δηλώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο το ύψος της αγιότητάς του. «Λέγω
γαρ υμίν, μείζων εν γεννητοίς γυναικών προφήτης Ιωάννου του βαπτιστού ουδείς
εστιν» (ΛΟΥΚΑ 7, 28). Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας τον τοποθέτησε δεύτερο μετά
την Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας, με ιδιαίτερη καθημερινή μνημόνευσή του μετά
από Αυτή και με τη θέση του στο τέμπλο του κάθε Ναού, στα αριστερά του Κυρίου.
Το προφητικό και προδρομικό του στοιχείο
δηλώθηκε από την αρχή της δράσης του στην έρημο του Ιορδάνη, πρώτα με το
κήρυγμα της μετανοίας και το βάπτισμα της μετανοίας και ύστερα με τη διαρκή
αναφορά του στον ερχόμενο Μεσσία. Και αυτά τα δύο ήταν άμεσα συνδεδεμένα μεταξύ
τους, διότι κανείς δεν μπορούσε και δεν μπορεί να πιστέψει στον Χριστό,
αποδεχόμενος Αυτόν ως προσωπικό του λυτρωτή, αν δεν μετανοήσει για τις αμαρτίες
του, με αλλαγή του τρόπου της ζωής του και με προσανατολισμό του στο θέλημα του
Θεού. Η γνησιότητα της δράσης του από την άλλη, δηλαδή ότι βρίσκεται στο έργο
αυτό σταλμένος από τον Θεό, επιβεβαιώθηκε και από το μαρτυρικό τέλος της ζωής
του. Αυτό το μαρτυρικό τέλος του επιστέγασε ουσιαστικά την όλη μαρτυρική πορεία
του, και κυρίως από τα λόγια , όπως αναφέραμε και προηγουμένως, του Ίδιου του
Κυρίου μας.
Η μεγαλωσύνη του φάνηκε ακόμη και από το
μέγεθος της ταπείνωσής του. Η υπέρμετρη αγιότητά του και το καταλυτικό για την
προετοιμασία του ερχομού του Χριστού έργο του δεν οφείλονται μόνο στην Χάρη και
στη δύναμη του Θεού. Είναι ολόκληρη η ζωή του Τιμίου Προδρόμου ασκητική και
ενάρετη. Ο ίδιος έκανε πνευματικό αγώνα, μέσα στην έρημο του Ιορδάνη, κι έτσι
απέκτησε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Έτσι προετοιμάσθηκε πνευματικά για
να ανοίξει το δρόμο από τον οποίο θα ερχόταν ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.
Αυτό διδάσκει και σε όλους του Χριστιανούς όλων των εποχών, ότι χρειάζεται και
η δική μας πνευματική προσπάθεια. Δεν αρκεί να περιμένουμε μόνο την Χάρη του
Θεού, χωρίς εμείς να προσπαθούμε με τον αγώνα μας. Η αγιότητα αποκτάται από τη
συνεργασία του Θεού με τον άνθρωπο. Αυτή τη συνεργασία την είχε ο Τίμιος
Πρόδρομος.
Ο Άγιος Ιωάννης ήταν ο ενεργούμενος από το
Πνεύμα του Θεού Προφήτης, αλλά που συνέργησε σε αυτό και ο ίδιος τα μέγιστα,
για να αναδειχθεί στο σημείο που έφθασε. Και η συνέργειά του έγκειτο στην
κατάθεση της θέλησής του στην υπακοή του θελήματος του Θεού. Αδιάκοπα ο Άγιος
Ιωάννης έθετε τον εαυτό του στην υπηρεσία του λόγου του Θεού, γεγονός που
σημαίνει ότι αυτά που του έδωσε ο Θεός – τα χαρίσματα του κατά φύσιν – τα
εργάσθηκε με τέτοιο τρόπο δια της αγιότητάς του και της σωφροσύνης του, ώστε να
αποφύγει ό,τι οδηγούσε στην αμαρτία – το λεγόμενο παρά φύσιν – και να φθάσει με
την Χάρη του Θεού στο υπέρ φύσιν. Αυτό είναι και το ζητούμενο για εμάς τους
Χριστιανούς, να προσπαθούμε να γίνουμε άνθρωποι της Χάριτος του Θεού και όχι να
παραμένουμε βουτηγμένοι στα λασπόνερα της πολυποίκιλης αμαρτίας.
Αγαπητοί μου φίλοι, η προβολή των Αγίων
μας από την Εκκλησία και ιδιαίτερα Αγίων τέτοιου πνευματικού βεληνεκούς,
γίνεται για να προβληματισθούμε και να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε για το πως
βαδίζουμε στην επίγεια αυτή ζωή μας. Τα χρόνια περνάνε και δυστυχώς παραμένουμε
σταθεροί στην πνευματική μας ζωή, για να μην πω πως πηγαίνουμε και χειρότερα.
Ας αρχίσουμε να βάζουμε ως πρότυπα στη ζωή μας τους Αγίους της Εκκλησίας, μήπως
και αρχίσουμε να κάνουμε κάτι για την πνευματική μας ζωή και για την αιώνια
ψυχή μας. Μην κοιτάζουμε τους γύρω μας, οι οποίοι έχουν επιλέξει το δρόμο που
οδηγεί στο διάβολο και στην αιώνια απώλεια της ψυχής τους. Ας κοιτάξουμε τους
Αγίους μας, που και αυτοί έζησαν σε δύσκολες περιόδους. Τον Τίμιο Πρόδρομο
λοιπόν οι πιστοί, μιμούμενοι κατά τις αρετές του, ας τον παρακαλούμε να
πρεσβεύει για εμάς, για να σωθούν οι ψυχές μας.
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
