ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ: 2017

«Εγώ γαρ ήδη σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε» (Β΄ ΤΙΜ. 4, 6). Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ακούσαμε τη λέξη «σπένδομαι». Με αυτή τη λέξη, λοιπόν, θα ασχοληθούμε σήμερα. Μία και μόνο λέξη της Αγίας Γραφής φθάνει για να μας διδάξει τα πιο υψηλά μαθήματα και να μας φέρει κοντά στον Θεό. Για να καταλάβουμε με ποια έννοια χρησιμοποιεί τη λέξη «σπένδομαι» ο Απόστολος Παύλος, πρέπει πρώτα να δούμε τι σήμαινε η λέξη αυτή στην αρχαία εποχή. Στην αρχαία εποχή οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας. Πίστευαν σε ψεύτικους θεούς. Παρόλα αυτά οι αρχαίοι πίστευαν σε αυτούς τους θεούς, τους ευλαβούνταν, τους λάτρευαν και προς τιμή τους προσέφεραν θυσίες. Εμείς σήμερα λατρεύουμε τον αληθινό Θεό και πάμε στην Εκκλησία, και εκδηλώνουμε τη λατρεία μας ανάβοντας κερί, καίγοντας λιβάνι και προσφέροντας λάδι και πρόσφορα.

Αλλά οι ειδωλολάτρες προσέφεραν στους θεούς τους άλλου είδους θυσίες. Μαζεύονταν όλοι κοντά στο βωμό και θυσίαζαν διάφορα ζώα. Άναβαν φωτιές και οι ιερείς τους έσφαζαν τα ζώα και τα έβαζαν πάνω στο βωμό για να καούν. Τη στιγμή αυτή της προσφοράς ο ιερέας γέμιζε ένα χρυσό ποτήρι από κρασί ή και από το αίμα του ζώου που θυσίαζε και το έχυνε όλο πάνω στο βωμό. Αυτή η πράξη λεγόταν «σπονδή». Αυτή την εικόνα της θυσίας από τον αρχαίο κόσμο παίρνει ο Απόστολος Παύλος και της δίνει νέο, υπέροχο νόημα. Αναλύοντας τη λέξη «σπένδομαι» που είπε ο Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο, μπορούμε να κάνουμε τις εξής σκέψεις. Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι σαν ένα ποτήρι γεμάτο. Το γεμίζει ο καλός Θεός με διάφορα αγαθά. Στον ένα δίνει περισσότερα και στον άλλο λιγότερα. Κανέναν όμως δεν αφήνει χωρίς να του δώσει κάποια ευλογία ανάλογη με την πνευματική του αντοχή, ανάλογη με την χωρητικότητα του ποτηριού.

Υγεία, ευφυΐα, δεξιότητες και ικανότητες, γράμματα, τέχνες, επιστήμες, φιλία και σχέσεις, οικογένεια, γυναίκα και παιδιά, υλικά και πνευματικά αγαθά, περιέχονται μέσα σε αυτό το ποτήρι του κάθε ανθρώπου. Ο Θεός μας δίνει τα διάφορα αγαθά για να τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό το δικό μας, για το καλό του πλησίον μας και για τη δόξα του Θεού. Άραγε έχουμε αναρωτηθεί πως χρησιμοποιούνται αυτά τα αγαθά από την πλειοψηφία των ανθρώπων; Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι την τελευταία Κυριακή του χρόνου βρίσκονται έξω, στους δρόμους, στις πλατείες. Πουλάνε και αγοράζουν, προκειμένου να εορτάσουν την Πρωτοχρονιά. Και φυσικά ενώ τα καταστήματα έπρεπε να είναι κλειστά, λόγω της Αργίας της Κυριακής, παραμένουν ανοικτά προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σύγχρονους ειδωλολάτρες. Αλλά τι λέω για την τελευταία Κυριακή του χρόνου; Εδώ οι άθεοι και μασώνοι πολιτικοί μας προωθούν το άνοιγμα των καταστημάτων για όλες τις Κυριακές του χρόνου.

Και μόνο αυτό; Ας κοιτάξουμε τι γίνεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν βραδιάσει. Τότε όλοι σχεδόν είναι μαζεμένοι στα σπίτια. Άνδρες και γυναίκες κρατάνε τράπουλες στα χέρια και παίζουν. Παίζουν όλη τη νύκτα και οι περισσότεροι χάνουν τα χρήματά τους. Τις πρωϊνές ώρες, ενώ κτυπά η καμπάνα, αυτοί που έπαιζαν όλη τη νύκτα, χωρίς χρήματα, γεμάτοι αηδία και αγανάκτηση επιστρέφουν στα σπίτια τους. Που προσέφεραν τα αγαθά που τους έχει δώσει ο Θεός; Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα πολλά παραδείγματα από τη σύγχρονη ζωή, για να φανεί που κάνουν τις σπονδές τους οι άνθρωποι του αιώνα μας. Δεν θα είναι υπερβολή να πούμε, ότι ο σύγχρονος κόσμος όλα σχεδόν τα υλικά και πνευματικά αγαθά τα προσφέρει θυσία στον διάβολο. Ενώ μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για την ωφέλεια όλων των ανθρώπων, τα καταστρέφει και φθάνει στο ψυχικό κενό.

Αλλά ευτυχώς που υπάρχουν και ψυχές, που ό,τι τους έχει δώσει ο Θεός το θυσιάζουν για τη δόξα Του. Δεν κρατάνε τίποτα για τον εαυτό τους. Όλα τα προσφέρουν στους συνανθρώπους τους, όλα τα προσφέρουν στον Θεό! Πρώτος στον κατάλογο των ηρωϊκών αυτών υπάρξεων έρχεται ο Απόστολος Παύλος. Ήταν νέος, καταγόταν από ευγενική οικογένεια. Ήξερε γράμματα και γλώσσες. Είχε ταυτότητα Ρωμαίου πολίτη. Ήταν δραστήριος και ευφυής και μπορούσε να διαπρέψει παντού, σε οποιαδήποτε τέχνη και επιστήμη και να γίνει πλούσιος και ένδοξος. Το ποτήρι της ζωής του ήταν γεμάτο από ανεκτίμητα αγαθά. Αλλά όλα αυτά τα θυσίασε. Τριάντα χρόνια χωρίς καμία απολύτως αμοιβή, αλλά και με καθημερινούς κόπους και κινδύνους, περιόδευσε όλη την τότε οικουμένη και κήρυξε τον Χριστό. Έτσι θυσιάζουν οι Άγιοι τη ζωή τους για την αγάπη του Χριστού.

Αγαπητοί μου φίλοι, στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος βρίσκεται φυλακισμένος στις φυλακές της Ρώμης και περιμένει τον θάνατό του. Το ποτήρι της ζωής του έχει σχεδόν αδειάσει. Αλλά καμία ανησυχία, κανένα φόβο δεν έχει. Αντίθετα με λαχτάρα περιμένει πότε θα έλθει η ευλογημένη ώρα να θυσιασθεί, να χύσει και τις τελευταίες σταγόνες του αίματός του για τον Χριστό, που αγάπησε παραπάνω από όλους και από όλα. Και σε αυτή την αγία προσμονή που ζει δεν βρίσκει άλλη λέξη για να εκφράσει τα αισθήματα της καρδιάς του παρά τη λέξη «σπένδομαι». Θυσιάζει ακόμη και τη ζωή του για τον Χριστό. Ας κλάψουμε για τη δική μας πνευματική κατάσταση. Γιατί από εμάς απουσιάζει το ηρωίκό στοιχείο. Και ας θέσουμε σκοπό για τον καινούργιο χρόνο που έρχεται· Τίποτα για τον διάβολο· όλα για τον Χριστό.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.