« ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ! – “ΜΗ ΦΟΒΑΣΘΕ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΧΑΘΟΥΜΕ” »

Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται· είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι. Ο κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσης την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου…» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες. Ύστερα η κατεύθυνσή τους θα εξαρτηθή από τον άνεμο που θα φυσήξη. Αν φυσήξη βοριάς, θα πάνε μέσα. Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει… «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», και είναι ο καημένος ζαλισμένος. Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά.

Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει…μία μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα, σύμφωνα με το Γέροντος Παισίου Αγιορείτου Λόγοι Β΄ «Πνευματική αφύπνιση».
Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μία μπόρα θα είναι.

Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε που βρισκόμαστε… Για μας είναι μία μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: που βρισκόμαστε, τι θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε.

Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.

Πηγή:   defencenet

« ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου φίλοι, στη σημερινή Αποστολική περικοπή μας τονίζει ότι τα αποτελέσματα της αμαρτωλής ζωής είναι η αισχύνη και ο πνευματικός θάνατος. Μία ζωή κυριευμένη από πάθη, από έναν άκρατο εγωϊσμό για την απόκτηση υλικών αγαθών με άδικα μέσα, ποτέ δεν χαρίζει χαρά και ειρήνη. Ο άνθρωπος που ακολουθεί αυτή την οδό είναι δυστυχισμένος κατά βάθος, γιατί εξαρτά τη ζωή του από υποτυπώδη πράγματα. Είναι ο άνθρωπος της διαρκούς ανησυχίας, της ταραγμένης συνείδησης, υπό το κράτος της φοβίας. Είναι ο άνθρωπος που έχει υποδουλωθεί στις επιθυμίες του και δεν μπορεί να ξεφύγει. Πολύ σωστά ο Απόστολος Παύλος σήμερα αποφαίνεται ότι «τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος» (ΡΩΜ. 6, 23). Τα αποτελέσματα της αμαρτίας είναι ο πνευματικός θάνατος!

Ρωτάει σήμερα ο Απόστολος Παύλος: «τίνα ουν καρπόν είχετε τότε εφ’ οις νυν επαισχύνεσθε;» (ΡΩΜ. 6, 21). Τώρα, λέει ο Απόστολος Παύλος, που έχετε διαυγή κρίση, ασφαλώς θα αισθάνεσθε ντροπή  για όσα επιτελούσατε κάτω από τη δουλεία της αμαρτίας. Βέβαια ο άνθρωπος των ηθικών παραβάσεων και παραβιάσεων προσπαθεί να καθησυχάσει τις τύψεις και τους ελέγχους της συνείδησης. Πολλές φορές προσπαθεί ακόμη και με βίαιη ψυχική προσπάθεια να καθησυχάσει τις διαμαρτυρίες της συνείδησης. Οι ψυχικές αυτές καταπιέσεις επιδρούν πολύ άσχημα στην ψυχοσωματική υπόσταση του ανθρώπου. Αν επιμείνει ο άνθρωπος σε αυτή την καταπίεση, θα οδηγηθεί στον κλονισμό τόσο της ψυχικής όσο και της σωματικής του υγείας. Ορθά ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει ότι η διάπραξη της αμαρτίας οδηγεί στον πνευματικό και στον σωματικό θάνατο.

Η αμαρτία εισήλθε στην καθημερινή ζωή της ανθρωπότητας από την Πτώση των Πρωτοπλάστων. Πλέον ο άνθρωπος γεννιέται με το Προπατορικό αμάρτημα και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ξεφύγει από αυτό. Στην προσπάθεια αυτή έχει βοηθό και συμπαραστάτη τον Ίδιο τον Θεό. Η αμαρτία του Αδάμ και της Εύας είναι πλέον καθολική και ταλαιπωρεί ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Άραγε έχουμε ελπίδα να απαλλαγούμε από τα διάφορα πάθη, που μας ταλαιπωρούν; Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας μπορούμε να ξεφύγουμε. Παραδείγματα είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Με τη βοήθεια του Θεού, τον προσωπικό τους αγώνα και τη συμμετοχή τους στα Μυστήρια της Εκκλησίας κατάφεραν και έγιναν Ουρανοπολίτες. Κατάφεραν να ξεφύγουν από τις παγίδες του διαβόλου και να πλησιάσουν τον Θεό. Κατάφεραν να ζουν κοντά στον Χριστό.

Γιατί μερικές φορές όμως συμβαίνει να μην απαλλασσόμαστε από τα διάφορα πάθη που μας ταλαιπωρούν, ενώ αγωνιζόμαστε; Την απάντηση μας τη δίνει ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Γι’ αυτό, όταν παρακαλούμε τον Θεό με όλη την καρδιά μας να μας βοηθήση να απαλλαγούμε από ένα πάθος και δεν μας βοηθάη, πρέπει αμέσως να καταλάβουμε ότι πίσω από αυτό το πάθος κρύβεται άλλο μεγαλύτερο, και αυτό είναι η υπερηφάνεια. Επειδή δηλαδή δεν βλέπουμε την υπερηφάνεια, αφήνει ο Θεός να παραμένη το πάθος που βλέπουμε, π.χ. η γαστριμαργία, η φλυαρία, ο θυμός κ.λπ., για να ταπεινωνόμαστε. Όταν σιχαθούμε πια τα πάθη μας από τις συνεχείς πτώσεις μας, γνωρίσουμε την αδυναμία μας και ταπεινωθούμε, τότε μας βοηθάει ο Θεός και ανεβαίνουμε δύο - δύο τα πνευματικά σκαλιά» (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄ - Πάθη και αρετές, σελίδα 30).

Αισχύνη κατεργάζονται τα έργα της αμαρτίας. Βέβαια σήμερα οι εργάτες της ανομίας προσπαθούν με ποικίλα απατηλά μέσα να απαλλάξουν τους ανθρώπους από το σύνδρομο της ντροπής. Επιζητούν δημόσια να διαπράττουν κάθε ανομία. Ιδιαίτερα στις ημέρες μας, προσπαθούν να μας παρουσιάσουν σαν κάτι το φυσιολογικό την σύναψη σχέσεων μεταξύ ομοφύλων ζευγαριών. Μάλιστα πολλά σήριαλ στην τηλεόραση παρουσιάζουν ζευγάρια του ιδίου φύλου να ζουν μαζί και να έχουν υιοθετήσει και παιδιά. Άλλο παράδειγμα οι παρελάσεις των ομοφυλοφίλων στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη αυτές τις ημέρες. Προσπαθούν να παρουσιάσουν φυσιολογικά όλα αυτά και ρατσιστικές τις θέσεις ανθρώπων που θέλουν να φυλάξουν τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Η Εκκλησία βλέπει με συμπάθεια τους ανθρώπους που αγωνίζονται για να κόψουν τα πάθη τους. Όμως άλλο αυτό και άλλο η δικαιολόγηση της αμαρτίας.

Αγαπητοί μου φίλοι, η αμαρτία είναι δουλεία σκληρή και πάντοτε επιζήμια σε κάθε περίπτωση. Ας παύσουμε να δουλεύουμε στην ασθένεια της σάρκας και ας θελήσουμε να οικειοποιηθούμε τη λυτρωτική Χάρη του Χριστού. Να γίνουμε πνευματικά ελεύθεροι και ως ελεύθεροι να υπηρετούμε τα έργα της δικαιοσύνης που μας αγιάζουν. Η αμαρτία είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνια που αρχίζει από τον παρόντα κόσμο και συνεχίζεται στην αιωνιότητα. Από την μεριά μας χρειάζεται αγώνας και προσπάθεια. Ο Θεός γνωρίζει την ασθενή φύση μας και βλέποντας την προσπάθεια μας ευλογεί και μας στηρίζει. Ο πνευματικός αγώνας είναι δύσκολος. Όμως μην απογοητευθούμε. Έστω κι αν έχουμε πτώσεις, εμείς θα σηκωνόμαστε πάλι και θα συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Μην παραμένουμε στις πτώσεις μας. Σίγουρα αυτός ο αγώνας αξίζει!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ), ΣΤΟ ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, 20.06.2015 »

 

« ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΝΟΣΥΝΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΕΟΔΟΥΛΙΔΗ »

Το περασμένο Σάββατο, 20 Ιουνίου 2015, πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Συκάμινου Ωρωπού, τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Αποστόλου Θεοδουλίδη.

Πριν σαράντα ημέρες αναχώρησε από τα πρόσκαιρα στα αιώνια ο δεκαπεντάχρονος Απόστολος Θεοδουλίδης. Ο Απόστολος είχε γίνει προσωπικός μου φίλος και ερχόταν συχνά στο Ναό που διακονώ, με τους ευλαβείς γονείς του και τις δύο αδελφές του. Από μικρός, ο Απόστολος, βίωσε σε μεγάλο βαθμό τον σταυρό της ασθένειάς του.

Η πνευματικότητα του Αποστόλου ήταν παράδειγμα για όλους μας. Ήταν τόσο μικρός και όμως ο λόγος του ήταν μεστός νοημάτων και ξεπερνούσε σε σοφία ακόμη και μεγάλους ανθρώπους.

«Τελειωθείς εν ολίγω επλήρωσεν χρόνους μακρούς» (ΣΟΦ. ΣΕΙΡ. 4, 13). Αυτό το χωρίο ταιριάζει απόλυτα στον γλυκό μας Απόστολο.

Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε την ασθένειά του με καρτερία και υποδειγματική υπομονή. Δεν παραπονέθηκε στον Θεό καθόλου για την μεγάλη αυτή δοκιμασία. Αντίθετα τις τελευταίες του στιγμές, πριν πετάξει η ψυχούλα του στα Ουράνια, επικαλέσθηκε το γλυκύτατο Όνομα του Χριστού μας.

Τώρα πλέον Ουρανοπολίτης ο Απόστολος, βρίσκεται κοντά στον αγαπημένο του Χριστό και στους αγαπημένους του Γέροντες, τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη και τον π. Δανιήλ Γούβαλη.

Όμως κι εμείς που βρισκόμαστε ακόμη στα επίγεια, έχουμε έναν μεγάλο πρεσβευτή προς τον Κύριό μας. Ιδιαίτερα οι αγαπημένοι του γονείς και οι αγαπημένες του αδελφές, όπως επίσης και οι κοντινοί του συγγενείς, θα έχουν έναν ισχυρό πρεσβευτή προς τον Κύριο, Τον Οποίο θα παρακαλεί να τους χαρίζει την παρηγοριά Του.

Ο Απόστολος μας περιμένει όλους να συναντηθούμε και πάλι στην αιώνια πατρίδα μας. Ας είναι η μνήμη του αιωνία!

π. Βασίλειος.