« ΛΗΞΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, 30.05.2015 »

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος έχει γράψει τις Πράξεις των Αποστόλων, μας διηγείται το μεγάλο γεγονός της καθόδου του Αγίου Πνεύματος επί των κεφαλών των Αποστόλων. Η σημερινή ημέρα είναι η επέτειος της ίδρυσης της Χριστιανικής Εκκλησίας. Είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Πενήντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα εν είδει πυρίνων γλωσσών στο υπερώο των Ιεροσολύμων, όπου ήσαν συνηγμένοι οι Απόστολοι για τον φόβο των Ιουδαίων. Το Άγιο Πνεύμα τους φώτισε, τους ενδυνάμωσε, τους ενίσχυσε, για να αναλάβουν το μεγάλο έργο, να διαδώσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι αδύνατοι στο σώμα και στην ψυχή Απόστολοι, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, οικοδόμησαν ένα νέο κόσμο, τον Χριστιανικό.

Η σημερινή ημέρα μας παρέχει την ευκαιρία να εξετάσουμε την κατάσταση του κόσμου, όταν ιδρύθηκε η Χριστιανική Εκκλησία. Όταν εμφανίσθηκε ο Χριστιανισμός στη σκηνή της ιστορίας, δεν βρήκε μια καλή κατάσταση. Ήδη ο χρυσός αιώνας του Περικλή είχε παρέλθει. Αυτή η αρχαία δόξα είχε παραχωρήσει τη θέση της σε μια περίοδο, η οποία ορθώς ονομάσθηκε «περίοδος της παρακμής». Αντί του Σωκράτη και του Πλάτωνα, χρέη πνευματικών καθοδηγητών στην Ελλάδα επιτελούσαν οι περίφημοι σοφιστές, καρικατούρες φιλοσόφων που είχαν καταντήσει να ασχολούνται με φαιδρολογήματα, που σκοπό είχαν την τέρψη των άλλων και τον άφθονο χρηματισμό τους. Δεν είχαν καμία σχέση οι σοφιστές με τους μεγάλους φιλοσόφους των περασμένων εποχών. Σε αυτή την τραγική κατάσταση της παρακμής εμφανίζεται ο Χριστιανισμός. Ο Χριστιανισμός με την παρουσία του αλλάζει τον κόσμο ολόκληρο.

Δεν υπήρχε υγιής θρησκεία κατά την εποχή αυτή και ο κόσμος ήταν βυθισμένος στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας και της μαγείας. Χαρακτηριστικό σημείο της ηθικής κατάπτωσης στους Ρωμαϊκούς χρόνους ήταν η λατρεία του αυτοκράτορα, που σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν ένας διεστραμμένος και εγκληματικός χαρακτήρας. Κατά τους χρόνους αυτούς σε κατάπτωση είχαν περιέλθει τα γράμματα και οι τέχνες. Η ποίηση είχε καταντήσει μια εξεζητημένη σάτιρα και κενή νοημάτων. Τα ελληνικά αγάλματα των χρόνων του Φειδία αποκεφαλίζονταν ανηλεώς, για να αντικατασταθούν οι κεφαλές τους με τα βλοσυρά χαρακτηριστικά του Γαΐου και του Κλαυδίου. Έπειτα ο ηθικός και κοινωνικός βίος κατά τους χρόνους αυτούς βρισκόταν σε φοβερό κατάντημα. Επικρατούσε η φαυλότητα και η αναίδεια. Παντού βασίλευε η αποθέωση των ανθρωπίνων παθών.

Με την ίδρυση της πνευματικής βασιλείας του Χριστού οι ψευδείς θρησκείες άρχισαν να χάνουν τη δύναμή τους και σιγά σιγά να εξαφανίζονται. Ο Χριστιανισμός κήρυξε ότι ο Θεός είναι Πνεύμα και δεν αρέσκεται με υλικές θυσίες, αλλά ευαρεστείται με πνευματική λατρεία, η οποία όμως να προέρχεται από καθαρή καρδιά. Εξύψωσε το άτομο, την οικογένεια, το κοινωνικό σύνολο. Κατήργησε τη δουλεία και διεκήρυξε ότι όλοι είμαστε τέκνα του Θεού εν Χριστώ. Ο Χριστιανισμός αναμόρφωσε και αναγέννησε την ανθρωπότητα. Με την έμπνευση της διδασκαλίας του Ευαγγελίου του Χριστού σημειώθηκαν ηρωϊσμοί και αξιοθαύμαστες πράξεις αυτοθυσίας. Χριστιανοί έφθασαν μέχρι του σημείου να θυσιάσουν τη ζωή τους, για χάρη της αλήθειας του Ευαγγελίου. Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό τα εκατομμύρια μαρτύρων των τριών πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού.

Η Εκκλησία είναι η επί γης Βασιλεία του Χριστού, η οποία μέχρι σήμερα και έως της συντελείας των αιώνων θα εξακολουθεί να επιτελεί το αγιαστικό, το εκπολιτιστικό και φιλανθρωπικό της έργο. Κατά τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά: «Η Εκκλησία είναι και αυτή ένας λαός εκλεγμένος, ο “νέος Ισραήλ”, με μια καινούργια ιστορική αποστολή: Να φανερώσει στον κόσμο τη νέα σχέση – Διαθήκη του Θεού με τους ανθρώπους “εν Χριστώ Ιησού”» (Αλφαβητάρι της Πίστης, σελίδα 184). Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής οι Απόστολοι φωτίσθηκαν από το Άγιο Πνεύμα στο υπερώο των Ιεροσολύμων. Με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος κήρυξαν εκείνη την ημέρα τη νέα διδασκαλία του Χριστού και πίστεψαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Αυτοί απετέλεσαν τα πρώτα μέλη της Εκκλησίας. Για να φθάσουμε στη σημερινή εποχή και να μιλάμε για εκατομμύρια Χριστιανούς.

Αγαπητοί μου φίλοι, εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να αισθανόμαστε ιερή καύχηση που ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος και σπουδαιότερος λόγος τιμής από το να ανήκουμε στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Έχοντας συναίσθηση αυτής της τιμής ας αντλούμε τα ζωογόνα νάματα από τη διδασκαλία της που καταξιώνουν τη ζωή μας. Να συμμετέχουμε με πίστη στη λειτουργική ζωή της και να εργαζόμαστε στην κοινωνική μας ζωή για την εξάπλωση των ιδεωδών της Εκκλησίας, με το παράδειγμά μας περισσότερο και λιγότερο με τα λόγια μας. Αν μιλάμε για την πίστη μας και η ζωή μας είναι αντίθετη από τα λόγια μας, τότε εξαγριώνουμε τους άλλους και δεν τους ωφελούμε. Τους απομακρύνουμε από την Εκκλησία. Τα ιδεώδη της Εκκλησίας μεταμορφώνουν και την ατομική μας ζωή και τη συλλογική μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΛΕΞΙΟ (27.05.2015) »

« ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ »

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ »

Η σημερινή Αποστολική περικοπή από τις Πράξεις των Αποστόλων, αγαπητοί μου φίλοι, μας παρουσιάζει τον Απόστολο Παύλο στην Μίλητο. Είναι το μέσο περίπου της τρίτης αποστολικής περιοδείας. Αφού επισκέφθηκε τις Εκκλησίες της Μικράς Ασίας, της Μακεδονίας, της Αχαΐας, γυρίζει πάλι στην Μικρά Ασία, για να κατευθυνθεί στα Ιεροσόλυμα. Διερχόμενος από την Μίλητο, αισθάνθηκε την ανάγκη να επικοινωνήσει με τους Πρεσβυτέρους της περιφέρειας της Εφέσου, δηλαδή με τους Επισκόπους και με το ιερατείο. Συγκάλεσε ιερατική σύναξη, όπως γίνεται και σήμερα σε όλες τις Μητροπόλεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Απόστολος Παύλος κήρυττε με υπέρμετρο ζήλο το Ευαγγέλιο του Χριστού γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν οι άνθρωποι να γίνουν Χριστιανοί και να βιώσουν σωστά την πίστη τους.  

Όμως υπήρχε και ο πονηρός, ο οποίος έσπερνε ζιζάνια στο γεώργιο του Θεού. Τα ζιζάνια ήσαν οι διάφοροι ψευδοδιδάσκαλοι, ψευδάδελφοι, αιρετικοί, οι οποίοι από ταπεινά ελατήρια, εγωϊστικούς λόγους, δημιουργούσαν σκάνδαλα και παρείχαν πράγματα στις κατά τόπους Εκκλησίες. Όπως γίνεται και σήμερα με τους αιρετικούς, οι οποίοι πλησιάζουν ανυποψίαστους και αμαθείς ως προς την πίστη ανθρώπους και προσπαθούν να τους αλλάξουν την πίστη, δίνοντάς τους ακόμη και υλικά πράγματα προκειμένου να τους δελεάσουν. Διαισθανόταν ο Απόστολος Παύλος ότι, όταν θα έφευγε από τη ζωή και θα σταματούσε να μεριμνά για τις Εκκλησίες, να περιοδεύει, να γράφει επιστολές, οι ψευδοδιδάσκαλοι θα έπεφταν ως λύκοι βαρείς και ανελέητοι να διαταράξουν την ενότητα των Εκκλησιών. Ο Απόστολος Παύλος ενδιαφερόταν για την Εκκλησία του Χριστού ουσιαστικά. Όχι ψεύτικα.

Συμβουλεύει ο Απόστολος Παύλος τους Πρεσβυτέρους στην Μίλητο να προσέχουν πολύ στη διαποίμανση της Εκκλησίας του Θεού, διότι αυτή την Εκκλησία την ίδρυσε ο Θεός και την στερέωσε με το Αίμα Του. Δεν είναι μικρό αυτό το Γεγονός της Θυσίας του Κυρίου μας. Δεν είναι μικρή και ασήμαντη η ευθύνη των ποιμένων της Εκκλησίας. Οι ποιμένες στη σημερινή εποχή οφείλουν να αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα. Να ενημερώσουν τους πιστούς για τις αιρέσεις και για τις διδασκαλίες τους, να διώχνουν από τις ενορίες τους Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι προπαγανδίζουν την γελοία και προερχόμενη από την Αμερική πίστη τους σε αφελείς. Οφείλουν οι ποιμένες να αντιδράσουν σε τυχόν ένωση με τους Παπικούς. Να πολεμήσουν τον Οικουμενισμό και τον Συγκρητισμό, που προωθούν άνθρωποι των Μασονικών Στοών, των Ρόταρυ, των Λάϊονς και άλλων υπόπτων σωματείων.

Οι κληρικοί διακονούν εν ονόματι του Ιησού Χριστού τον λαό του Θεού και αγωνιούν για την προκοπή των Χριστιανών. Όπως ο γεωργός αγωνιά για το χωράφι του, έτσι και ο καλός ποιμένας της Εκκλησίας, πρέπει να αγωνιά και να ανησυχεί για τη διασφάλιση της ενότητας και της πνευματικής προόδου της τοπικής Εκκλησίας που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος. Οφείλουν οι ποιμένες να γρηγορούν, να φροντίζουν για την ορθή διδαχή, για τη διοργάνωση του ποιμαντικού τους έργου και προπαντός να παρέχουν το φωτεινό παράδειγμα λόγου και έργων. Ο Απόστολος Παύλος στην ομιλία του προς τους Πρεσβυτέρους της Μιλήτου χρησιμοποίησε τις λέξεις «προσέχετε» (ΠΡΑΞ. 20, 28) και «γρηγορείτε» (ΠΡΑΞ. 20, 31). Οι ποιμένες να προσέχουν και να γρηγορούν για το ποιμαντικό τους έργο και να φροντίζουν να το προφυλάσσουν από σκάνδαλα και από αιρετικές διδασκαλίες.

Ιδιαίτερα σήμερα η χώρα μας έγινε τόπος όπου έχουν εισέλθει πολύμορφες δοξασίες, διάφορες χριστιανικές αιρέσεις, αλλά και παραθρησκευτικές δοξασίες, επικίνδυνες ακόμη και για τη ζωή αυτών που αλιεύονται και παρασύρονται. Μέσα από την τηλεόραση, εκτός των άλλων τηλεοπτικών σκουπιδιών που προβάλει, παρουσιάζεται η γιόγκα σαν κάτι το αγνό και σαν γυμναστική. Ενώ γνωρίζουμε όλοι ότι προέρχεται από τα ανατολικά θρησκεύματα του Βουδισμού και του Ινδουϊσμού. Η γιόγκα είναι ένα από τα έξι συστήματα της ινδικής φιλοσοφίας. Πρεσβεύει την ένωση της ψυχής με τον θεό, μέσα από συγκεκριμένες μεθόδους, κυρίως του διαλογισμού. Μας έχουν φέρει θρησκεύματα, που δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθόδοξη Παράδοσή μας. Και όμως η γιόγκα προβάλλεται μέσα από τηλεοπτικά πρόσωπα, τα οποία προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι κάτι το καλό για τη ζωή μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, ποιμένες και ποιμαινόμενοι, κληρικοί και λαϊκοί, οφείλουμε να διαφυλάττουμε την πίστη μας, τις εκκλησιαστικές και τις εθνικές μας παραδόσεις και να εργαζόμαστε με πνεύμα αγάπης για την πραγμάτωση των υψηλών ιδεωδών και σκοπών της Εκκλησίας μας. Ας ανακαλύψουμε τις αληθινά αιώνιες αξίες του Ευαγγελίου, οι οποίες θα προσφέρουν τη δυνατότητα μιας καλύτερης γνωριμίας με τον εαυτό μας και ενισχυμένοι πνευματικά να βοηθήσουμε στην καλυτέρευση της κοινωνίας μας. Αν η ζωή μας είναι φωτισμένη από την Χάρη του Θεού, τότε θα φωτίζουμε και όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Είναι πολύ σημαντικό το βίωμά μας και όχι τα πολλά λόγια. Να κατευθύνουμε σωστά τις δυνάμεις μας και να υπηρετούμε το κοινωνικό σύνολο, που για εμάς είναι η Εκκλησία. Οφείλουμε όλοι να αγωνισθούμε προς αυτό τον σκοπό.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΤΟ ΝΕΟ ΣΠΟΤ ΤΗΣ “ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ” »

« ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΛΕΟΥΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΙΤΙΤΣΑ ΠΑΤΡΩΝ, 16.05.2015 »

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ »

Δεν υπάρχει, αγαπητοί μου φίλοι, μεγαλύτερη κακία από την υποκρισία. Η υποκρισία μεταβάλλει τον άνθρωπο σε θεατρίνο κακής ποιότητας, σε χυδαίο τύπο, στην ψυχή του οποίου δεν υπάρχει κανένα ιδανικό, παρά το άνομο κέρδος και η ικανοποίηση ταπεινών κινήτρων. Κλασσικά παραδείγματα υποκρισίας παρέμειναν οι Φαρισαίοι. Τα φοβερά «ουαί» που ακούμε το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας, από το πανάγιο στόμα του Κυρίου μας, απευθύνονται σε αυτούς και όχι στους αμαρτωλούς. Μία περίπτωση σιχαμερής υποκρισίας παρουσιάζει το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα από τις Πράξεις των Αποστόλων. Ο Παύλος και ο Σίλας βρίσκονταν στους Φιλίππους, μία σπουδαία πόλη της Μακεδονίας εκείνη την εποχή. Μία κοπέλα που είχε μαντικό πνεύμα, πνεύμα Πύθωνος, ακολουθούσε τους Αποστόλους και φώναζε δαιμονικά ότι «καταγγέλλουσιν ημίν οδόν σωτηρίας (ΠΡΑΞ. 16, 17)» .

Ο Παύλος όμως, όπως και οι συνεργάτες του, δεν επιθυμούσαν μία τέτοια ομολογία από το πονηρό πνεύμα, από το οποίο διακατεχόταν το δυστυχισμένο κορίτσι. Το μαντικό της πνεύμα το εκμεταλλεύονταν οι κύριοί της. Και στη σημερινή εποχή γίνεται ανίερη εκμετάλλευση ποικίλων μαντικών και δαιμονικών τεχνών σε βάρος πολλών αφελών. Ο Απόστολος Παύλος από συμπάθεια στη δυστυχισμένη εκείνη κοπέλα, τη θεράπευσε από την επήρεια του μαντικού πνεύματος. Έσωσε την κοπέλα από την ταλαιπωρία της. Έτσι όμως έχασαν την πηγή του κέρδους οι κύριοί της. «Εξήλθεν η ελπίς της εργασίας αυτών (ΠΡΑΞ. 16, 19)». Έχασαν το εμπόριο μέσα από τα χέρια τους. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος συνέλαβαν τους Αποστόλους και τους κατήγγειλαν στις Ρωμαϊκές αρχές ότι δήθεν κήρυτταν πράγματα αντίθετα από τα Ρωμαϊκά ήθη και έθιμα. Και αυτό γιατί τους χάλασαν την κερδοφόρα επιχείρηση.

Συκοφαντία και δολερή υποκρισία. Επειδή στερήθηκαν του κέρδους από την μαντευτική τέχνη της κοπέλας, μετασχηματίζουν το θυμό σε ζήλο και το πάθος της εκδίκησης σε υπεράσπιση των νόμων. Εμφανίζονται ως υπερασπιστές της νομοθεσίας. Αυτοί είναι φιλάργυροι και υποκρίνονται τους φιλοπάτριδες. Παίζουν πολύ καλά το ρόλο του υποκριτή. Οι άρχοντες της πόλης χωρίς να εξετάσουν, χωρίς να δώσουν το δικαίωμα της απολογίας στους Αποστόλους, τους ράβδισαν, ξέσχισαν τα ρούχα τους και τους οδήγησαν στη φυλακή. Η περίπτωση των κυρίων της ταλαιπωρημένης κοπέλας του σημερινού Αποστολικού αναγνώσματος, παρουσιάζεται πολλές φορές στην κοινωνική μας ζωή. Πάντοτε έχουμε τους αμύντορες για ιερούς θεσμούς και πίσω από τα φαινόμενα του δήθεν ιερού ζήλου, κρύβεται η υποκρισία. Και η κακία της υποκρισίας εκδηλώνεται με τη συκοφαντία και το μίσος.

Πέρα από την υποκρισία των κυρίων της κοπέλας έχουμε τους άρχοντες των Φιλίππων, οι οποίοι με επιπολαιότητα, χωρίς τη δέουσα εξέταση, συνέλαβαν τους Αποστόλους και τους φυλάκισαν. Και μάλιστα τους φυλάκισαν άδικα. Υπήρξαν άνομοι κριτές. Και αυτό το φαινόμενο της άδικης κρίσης υπάρχει σε όλες τις εποχές και σε διάφορους θεσμούς. Η δίκαιη κρίση είναι σπάνιο φαινόμενο. Υπάρχει άδικη κρίση κάποιες φορές στους δικαστές, στους προϊστάμενους υπηρεσιών, σε εκείνους που κατέχουν στο δημόσιο βίο υπεύθυνες θέσεις και αλλού. Υπεισέρχονται ποικίλα αίτια για την άδικη κρίση, η μεσολάβηση φιλικών προσώπων, ο φόβος έναντι των ισχυρών, προσωποληψία ή δωροδοκία και έτσι πωλούνται οι συνειδήσεις. Οι εντεταλμένοι για την απόδοση της δικαιοσύνης, γίνονται όργανα της αδικίας και ακόμη της συμφοράς. Είναι μεγάλο πράγμα να αποδίδεται δικαιοσύνη.

Είναι απαραίτητοι αυτοί που πρέπει να αποδίδουν δικαιοσύνη και ο Θεός έθεσε την εξουσία για την τήρηση της κοινωνικής ευνομίας. «Κριτάς και γραμματοεισαγωγείς ποιήσεις σεαυτώ εν ταις πόλεσί σου» (ΔΕΥΤ. 16, 18). Η εξουσία είναι δοσμένη από τον Θεό. Βέβαια την έδωσε για την τήρηση των ηθικών αρχών. Την έδωσε να αποδίδεται δικαιοσύνη και να επικρατεί το δίκαιο παντού. Δεν έχει δοθεί η εξουσία για να παραβιάζεται το δίκαιο σε βάρος των αδυνάτων. Πολλές φορές η εξουσία προσλαμβάνεται από αυτούς που την κατέχουν σαν μέσο επιβολής στους άλλους. Γι’ αυτό βλέπουμε τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Πίσω από αυτά κρύβονται άνθρωποι υπερήφανοι, αλαζόνες, ίσως και ψυχοπαθείς, οι οποίοι βασανίζουν τον λαό τους. Για να αποδοθεί η δικαιοσύνη χρειάζεται αυτοί που έχουν την εξουσία να πιστεύουν στον Θεό και να ζητούν τη βοήθειά του. Διαφορετικά είναι πολύ δύσκολο.

Αγαπητοί μου φίλοι, η σημερινή Αποστολική περικοπή μας παρουσίασε και καταδίκασε ανθρώπινες ασχήμιες. Το κήρυγμα του Χριστού για κοινωνία αγάπης, δικαιοσύνης, αγαστής συνεργασίας, αγαθής συνείδησης, είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Ο καθένας μας με την ολοκληρωμένη πίστη μας ας συμβάλλουμε και στην εσωτερική τάξη των συναισθημάτων μας, αλλά και στην ευταξία των πραγμάτων του κοινωνικού μας βίου. Είναι σπουδαίο να είμαστε σε κάθε περίπτωση αξιοπρεπείς και να υπολογίζουμε ιδιαίτερα τη ζωή και τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας. Είναι καλό να μην κάνουμε στους άλλους ότι δεν θέλουμε να μας κάνουν. Μόνο έτσι θα γίνει μια σωστή κοινωνία, η οποία θα στηρίζεται στη δικαιοσύνη και στην ισότητα. Σε αντίθετη περίπτωση θα οδηγούμαστε σε αδικίες και ανισότητες, όπως ακριβώς τα βιώνουμε στις ημέρες μας. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.

« ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΗΣ ΟΛΓΑΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ “ΠΟΛΥΕΔΡΟ” ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ, 30.04-16.05.2015 »

Από τις 30 Απριλίου μέχρι σήμερα 16 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε, στο βιβλιοπωλείο «Πολύεδρο» της Πάτρας,  έκθεση ζωγραφικής  της Όλγας Νικολοπούλου. Παρουσιάσθηκαν έργα της τελευταίας διετίας, ακρυλικά, ακουαρέλες και λάδια.