« Τ’ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ, ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΠΑΣ »

« ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ, 25.03.2015 »

« Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ Η ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 »

Κατά τη σημερινή λαμπρή ημέρα, αγαπητοί μου φίλοι, εορτάζουμε δύο σημαντικά γεγονότα. Το ένα αφορά την πίστη μας και το άλλο την πατρίδα μας. Εορτάζουμε από την μία τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και από την άλλη την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Πραγματικά η σημερινή ημέρα είναι ξεχωριστή. Παρόλο που βρισκόμαστε μέσα στην πένθιμη και κατανυκτική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Αγία μας Εκκλησία πολύ σοφά μετατρέπει αυτήν την ατμόσφαιρα σε χαρμόσυνη. Κατά την ημέρα αυτή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έφερε στην Παναγία την χαρμόσυνη είδηση, ότι θα μείνει έγκυος με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος και θα γεννήσει τον Ιησού Χριστό. Θα γίνει η Παναγία το δοχείο που θα φιλοξενήσει τον Ίδιο τον Θεό, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι το ορόσημο της απελευθέρωσης του ανθρώπου από την αμαρτία.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Η λέξη «Ευαγγελισμός» αποτελείται από δύο επί μέρους λέξεις, «ευ» και «αγγελία», και δηλώνει την καλή είδηση, την καλή αγγελία. Και πραγματικά ήταν μια καλή αγγελία, αφού ο Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός κατά χάριν. Η Ενανθρώπηση του Χριστού έγινε για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και αποτελεί την μεγαλύτερη είδηση μέσα στην ιστορία. Η καλή αγγελία, το Ευαγγέλιο, ο Ευαγγελισμός είναι διόρθωση των γεγονότων που έγιναν στην αρχή της δημιουργίας του ανθρώπου, στον αισθητό Παράδεισο της Εδέμ. Εκεί από γυναίκα άρχισε η πτώση και τα αποτελέσματά της, εδώ από γυναίκα άρχισαν όλα τα αγαθά. Έτσι η Παναγία είναι η νέα Εύα. Εκεί υπήρχε ο αισθητός Παράδεισος, εδώ η Εκκλησία. Εκεί ο Αδάμ, εδώ ο Χριστός. Εκεί η Εύα, εδώ η Μαρία. Εκεί ο όφις, εδώ ο Γαβριήλ.

Όμως κατά τη σημερινή ημέρα  εορτάζουμε, όπως αναφέραμε και στην αρχή, την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων. Κατά την ημέρα αυτή, στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, το έτος 1821, οι Έλληνες πήραν μια σπουδαία απόφαση. Να αποτινάξουν από πάνω τους τον Τουρκικό ζυγό. Ένας μικρός αριθμός μεγάλων αγωνιστών θα τα έβαζαν με ολόκληρη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν σκέφθηκαν με την λογική, αλλά με την καρδιά τους. Με αυτήν πορεύθηκαν στα μεγάλα και συγκλονιστικά γεγονότα της εποχής εκείνης. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 υπήρξε ο αγώνας των Ελλήνων για την απελευθέρωσή τους από την Οθωμανική καταπίεση. Ήταν η τελευταία από μια σειρά εξεγέρσεων που άρχισαν από τον 15^ο αιώνα. Προετοιμάσθηκε από την Φιλική Εταιρεία, τα μέλη της οποίας δημιούργησαν επαναστατικές εστίες από την Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη.

Στην Επανάσταση των Ελλήνων συνέβαλε και το κίνημα του Ελληνικού Διαφωτισμού, που αναπτύχθηκε από τον 18^ο αιώνα. Στις περιοχές που επαναστάτησαν συγκαταλέγονται η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα, τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, η Κρήτη, περιοχές της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, περιοχές της Μακεδονίας και η Κύπρος. Η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε από τα σημαντικότερα γεγονότα του 19^ου αιώνα. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις της Δυτικής Ευρώπης, προκάλεσε τη διάλυση της Ιεράς Συμμαχίας, ενέπνευσε διανοούμενους και καλλιτέχνες της Δύσης και γέννησε το κίνημα του Φιλελληνισμού. Η περίοδος είναι ευρέως γνωστή στη σύγχρονη Ελλάδα με τον όρο «Επανάσταση του ’21» και η επέτειος της έναρξής της είναι η σημερινή ημέρα, η 25^η Μαρτίου, η οποία είναι και ημέρα επίσημης αργίας για το Ελληνικό κράτος.

Ο πανηγυρικός εορτασμός της Επετείου αυτής, δεν αποτελεί  μηχανική επανάληψη μιας εθιμοτυπικής εορτής, αλλά ιστορική μνήμη ουσίας και πηγή άντλησης δυνάμεων για την υπέρβαση των ποικίλων, συγχρόνων αντιξοοτήτων, τις οποίες περισσότερο από ποτέ αντιμετωπίζουμε σήμερα. Η 25^η Μαρτίου είναι ημέρα μνήμης, τιμής και ευγνωμοσύνης στους ηρωϊκούς αγωνιστές, στην ηρωϊκή γενιά του 1821, η οποία οδήγησε στην ελευθερία του σκλαβωμένου Ελληνισμού. Για μία ακόμη χρονιά, στρέφουμε ευλαβικά τη μνήμη μας στους αγώνες του 1821. Αποδίδουμε τον προσήκοντα σεβασμό στη μνήμη των αγωνιστών αυτών μέσα από τις Εθνικές εκδηλώσεις της ιστορικής Επετείου και διατρανώνουμε την πίστη μας, εντός και εκτός Ελλάδας, για τη διαφύλαξη  των εθνικών μας δικαίων. Είμαστε υποχρεωμένοι να τιμήσουμε αυτούς τους ήρωες του Έθνους μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, δυστυχώς λίγοι είναι εκείνοι, από τους Νεοέλληνες, που αισθάνονται υποχρεωμένοι απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Πολλοί θα περάσουν την σημερινή ημέρα με αδιαφορία απέναντι σε αυτά τα σημαντικά γεγονότα, που διαδραματίσθηκαν εκείνη την εποχή. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν ακόμη και σήμερα Έλληνες που σέβονται το αίμα των αγωνιστών του 1821και στρέφουν τη μνήμη τους με συγκίνηση στους αγώνες τους εναντίον του κατακτητή. Μόνο γνωρίζοντας την ιστορία μας μπορούμε να διορθώσουμε τυχόν λάθη μας. Όσο θα βρισκόμαστε στην άγνοια, τόσο θα οδηγούμαστε σε λάθος επιλογές. Γι’ αυτό τέτοιες Επέτειοι πρέπει να μας προβληματίζουν και να μας διδάσκουν. Να αισθανόμαστε υπερήφανοι για τους προγόνους μας. Χρόνια Πολλά!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

 

«Ο ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ»

«ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ»

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας μεταφέρει στη συγκλονιστική εκείνη στιγμή, που ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη έδωσε τις μεγάλες υποσχέσεις Του στον Αβραάμ, λέγοντάς του ότι θα τον ευλογήσει και ότι θα αποκτήσει πολλούς απογόνους. Και ο Αβραάμ αφού περίμενε υπομονετικά πολλά χρόνια, πέτυχε την εκπλήρωση της ευλογίας που του είχε υποσχεθεί ο Θεός. Απέκτησε δηλαδή παιδί από την Σάρρα, τον Ισαάκ. Για να τον βεβαιώσει όμως ο Θεός γι’ αυτές τις επαγγελίες, έδωσε όρκο ότι θα τις πραγματοποιήσει. Κι επειδή δεν υπήρχε τίποτα μεγαλύτερο στο οποίο να ορκισθεί, ορκίσθηκε στον εαυτό Του. «Τω γαρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός, επεί κατ’ ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ’ εαυτού, λέγωνˑ η μην ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ σεˑ και ούτω μακροθυμήσας επέτυχε της επαγγελίας» (ΕΒΡ. 6, 13-15).

Ο Αβραάμ δέχθηκε λοιπόν την ένορκη υπόσχεση του Θεού. Την αποδέχθηκε, την πίστεψε. Όσο περνούσαν όμως τα χρόνια και δεν πραγματοποιόταν η υπόσχεση του Θεού, ο Αβραάμ άρχισε να ολιγοπιστεί. Δοκιμάσθηκε πολλές φορές η πίστη του όλα αυτά τα χρόνια της προσμονής. Του μίλησε ο Θεός για απογόνους, κι αυτός είχε μία γυναίκα στείρα. Του είχε πει για ένα μεγάλο έθνος που θα δημιουργούσε, κι αυτός γέρασε και παιδί δεν είχε από την Σάρρα. Όλα φαίνονταν αντίξοα, αντίθετα από την υπόσχεση του Θεού. Όλα έμοιαζαν ουτοπικά και απραγματοποίητα. Ο Αβραάμ όμως, παρόλα αυτά, δεν έχασε την πίστη του στον Θεό. Περίμενε όλα αυτά τα χρόνια την πραγματοποίηση της υπόσχεσης του Θεού. Δεν πίστευε κατά βάθος, ότι ο Θεός θα τον εγκατέλειπε. Έτσι όταν χάθηκε κάθε ελπίδα, ήλθε η απάντηση του Θεού. Πραγματοποιήθηκε η υπόσχεσή Του.

Αυτό το γεγονός μας διδάσκει ότι ο Θεός δεν αναιρεί τις υποσχέσεις Του. Δεν τις αλλάζει. Μας αφήνει όμως να περιμένουμε και να δοκιμαζόμαστε. Αυτή βέβαια η περίοδος της προσμονής μας φαίνεται συχνά πως είναι ένα μαρτύριο. Ζητάμε από τον Θεό να φέρει στη ζωή μας αυτό που ποθούμε, κι αντί για μια θετική απάντηση κάποιες φορές τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Γιατί όμως γίνεται αυτό; Θέλει ο Θεός να μας ταλαιπωρεί; Φυσικά και όχι! Απλά κατά την περίοδο αυτή της προσμονής εξαγιαζόμαστε, εξαγνιζόμαστε και πλουτίζουμε σε αρετές. Μαθαίνουμε να εξαρτιόμαστε από τον Θεό και να μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας. Μαθαίνουμε στην πράξη τι θα πει πίστη και δοκιμασία. Κάποτε φαίνεται ότι ο Θεός αργεί πολύ, κι εμείς κουραζόμαστε. Όσο όμως περισσότερο αργεί ο Θεός, τόσο μεγαλύτερες ευλογίες μας ετοιμάζει. Αρκεί εμείς να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό.

Ο Απόστολος Παύλος, στη συνέχεια, μας λέει ότι οι υποσχέσεις του Θεού δεν δόθηκαν μόνο  στον Αβραάμ και στους απογόνους του, τους Ισραηλίτες, αλλά και στον νέο Ισραήλ, σε όλους δηλαδή τους Χριστιανούς. Σε όλους λοιπόν τους πιστούς, που θα κληρονομήσουμε τις θείες επαγγελίες, ο Θεός ήθελε να δείξει καθαρά ότι ήταν αμετάκλητη η απόφασή του να εκτελέσει ότι υποσχέθηκε. Έτσι ώστε όλοι οι πιστοί να έχουμε μεγάλη ενθάρρυνση για να κρατάμε την ελπίδα που βρίσκεται μπροστά μας. Αυτήν την ελπίδα ο Απόστολος Παύλος την παρομοιάζει με άγκυρα της ψυχής μας. Και μας διδάσκει ότι αυτή μας ασφαλίζει από τους πνευματικούς κινδύνους επειδή είναι αμετακίνητη. Και αυτό γιατί δεν αγκυροβολεί στη θάλασσα αλλά στον ουρανό, στο θρόνο του Θεού, όπου εισήλθε ο Κύριός μας πριν από εμάς, για να μας ανοίξει το δρόμο και να μας ετοιμάσει τον τόπο.

Αυτή η εικόνα είναι πραγματικά πολύ παραστατική. Παρομοιάζει την ελπίδα μας προς τον Κύριο με μια άγκυρα. Δανείζεται την άγκυρα ο Απόστολος Παύλος, για να μας δείξει με καθημερινά πράγματα την αλήθεια της πίστης και των αιωνίων πραγμάτων. Η άγκυρα αυτή όμως δεν βυθίζεται στον πυθμένα κάποιας θάλασσας, αλλά στον ουρανό, στα επουράνια Άγια των Αγίων, στο θρόνο του Θεού. Κι εμείς οι Χριστιανοί πορευόμαστε καθημερινά με το πλοίο της ζωής μας και οραματιζόμαστε τον προορισμό μας. Οι τρικυμίες είναι πολλές. Οι πειρασμοί πολλές φορές ανυπόφοροι. Τα κύματα ορμητικά παλεύουν να μας αφανίσουν. Ο αιώνιος εχθρός μας καιροφυλακτεί να βουλιάξει το πλοίο της ζωής μας. Κι εμείς καλούμαστε από την Εκκλησία να αντισταθούμε και να προχωρήσουμε στην πνευματική ζωή. Να μην οδηγηθούμε στην απογοήτευση.

Αγαπητοί μου φίλοι, δεν έχουμε φθάσει εμείς οι Χριστιανοί ακόμη στον προορισμό μας, που είναι η Βασιλεία του Θεού, έχουμε όμως εκεί κάτι δικό μας. Έχουμε εκεί αγκυροβολημένη την ελπίδα μας. Γύρω μας όλα μας απογοητεύουν, οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, οι πειρασμοί και οι δυσκολίες. Όλα μας απελπίζουν και μας κάνουν να λιγοψυχούμε. Εμείς όμως οι πιστοί, μας λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας. Διότι όλη μας τη ζωή και την ελπίδα μας την έχουμε εμπιστευθεί στον Κύριό μας. «Εαυτούς και αλλήλους, και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (Θεία Λειτουργία Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου). Αυτός είναι η ελπίδα μας, η προσδοκία μας, η χαρά μας και η ζωή μας. Μην το ξεχάσουμε ποτέ αυτό. Ο Κύριός μας είναι κοντά μας στην καθημερινότητά μας. Αυτός μόνο μας απομένει στο ταξίδι της ζωής αμετακίνητος σύντροφος και συμπαραστάτης.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ, †18.03.1996 »

« ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ, 17.03.2015 »

Στις 17 Μαρτίου 2015, τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Αλεξίου Αιγίου, Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, κατά την οποία ιερούργησε και κήρυξε τον Θείο Λόγο ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Ιωακείμ Βενιανάκης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Το απόγευμα τελέσθηκε το Μέγα Απόδειπνο και η Παράκληση προς τον Άγιο Αλέξιο. Τους ύμνους απέδωσαν πολύ όμορφα και κατανυκτικά οι Ιεροψάλτες κ. Χρήστος Πανούτσος, κ. Διονύσιος Λουκόπουλος και κ. Ανδρέας Παπαβραμόπουλος.