« ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΘΕΙΣ »

 Φωτογραφία στον σταθμό αναχώρησης στην Αμερική από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο

Χωρίς την λαχτάρα του έρωτα, και 

την ήρεμη δύναμη της αγάπης... μόνο φλυαρείς...

  

Να θυμάστε φίλοι μου, σημασία δεν έχει να αγαπάς και να αγαπιέσαι από κάποιους. Αληθινή αγάπη είναι όταν δεν φοβάσαι να εκτεθείς απέναντι στους δικούς σου: να φανείς άθλιος, κακός, μικρός, πονεμένος, απελπισμένος, να ζητήσεις βοήθεια και να μην σε κρίνουν, ούτε να σε σιχαθούν. Να σε ανεχτούν και να στην δώσουν χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν είναι αγάπη. Είναι μια συμβατική σχέση αλληλοεξυπηρέτησης.

Μακάρι να αξιωθούμε την δύναμη της συγχώρησης του αγίου Διονυσίου, την εγκράτεια και τον φωτισμό του προφήτη Δανιήλ, την δύναμη της πίστης και το θάρρος των τριών παίδων. Χρόνια πολλά σε όσους εορτάζουν! Προαυγάζουν ημίν Χριστού τα Γενέθλια. (π. Παντελεήμων Κρούσκος).
Η λατρεία του εαυτού μου!...

Η πιο γνωστή φράση του Μεγάλου Κανόνα (του κορυφαίου ποιητικού έργου του αγίου Ανδρέα Κρήτης, που ψάλλεται το βράδυ της Τετάρτης την 5η εβδομάδα της Μεγ. Σαρακοστής) είναι: «αυτείδωλον εγενόμην» (=έκανα τον εαυτό μου είδωλο και τον λατρεύω).

Αυτείδωλον εγενόμην, τοις πάθεσι την ψυχήν μου βλάπτων, Οικτίρμον·
αλλ' εν μετανοία με παράλαβε, και εν επιγνώσει ανακάλεσαι·
μη γένωμαι κτήμα, μη βρώμα του αλλοτρίου·
Σωτὴρ αυτὸς με οίκτειρον.
Αγίου Ανδρέου Κρήτης, Μέγας Κανών, δ' ωδή, τροπάριο 26ο

Σε νέα ελληνικά:

Έγινα είδωλο για τον εαυτό μου, βλάπτοντας την ψυχή μου με τα πάθη, Ελεήμον (Κύριε). Όμως, παράλαβέ με μετανοημένο και κάλεσέ με πίσω συνειδητοποιημένο, για να μη γίνω ιδιοκτησία και τροφή του ξένου (=του απέναντι, του διαβόλου). Εσύ, Σωτήρα, λυπήσου με.

Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση