« ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ »

Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των δώδεκα Αποστόλων. Βέβαια η Εκκλησία έχει καθιερώσει να τους τιμά και τον καθένα ξεχωριστά, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται ολόκληρη η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών. Οι Άγιοι Απόστολοι είναι οι άνθρωποι που τους επέλεξε ο Ιησούς Χριστός, για να αποτελέσουν τον πυρήνα της Εκκλησίας και να γίνουν οι συνεχιστές του απολυτρωτικού έργου Του στον κόσμο. Το Αποστολικό αξίωμα είναι το πιο τιμητικό αξίωμα μέσα στην Εκκλησία. Υπερέχει από κάθε άλλο αξίωμα. Οι Απόστολοι είναι εκείνοι οι οποίοι άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου. Έφεραν δε εις πέρας την τιμητική αποστολή τους με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που έλαβαν κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Είναι ανεκτίμητη η προσφορά τους στην εδραίωση της Εκκλησίας στον κόσμο.

Οι Άγιοι Απόστολοι αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους ήταν το προσωπικό τους μαρτύριο. Η εκλογή και η κλήση των Αποστόλων, οι οποίοι ως την Πεντηκοστή καλούνταν μαθητές, έγινε αμέσως με την αρχή της δημόσιας δράσης του Κυρίου, στη Γαλιλαία. Στην πρόσκληση του Χριστού: «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (ΜΑΤΘ. 4, 20), αυτοί «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ» (ΜΑΤΘ. 4, 21). Ο Κύριος εξέλεξε και κάλεσε κοντά Του τους απλούς αυτούς ανθρώπους, προκειμένου να συνεχίσουν το σωστικό Του έργο, μετά την Ανάληψή Του στους ουρανούς. Οι Απόστολοι έγιναν και οι μάρτυρες της Ανάστασης του Χριστού.

Ο Χριστός δεν επέλεξε τους Αποστόλους Του από την ελίτ της τότε αριστοκρατίας ή από τις τάξεις των πολιτικά ισχυρών, των οικονομικά δυνατών, διότι η διαφθορά, η κατάπτωση και η έπαρση ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων. Αντίθετα τους επέλεξε από τους άσημους, αδύναμους και αγράμματους ανθρώπους, οι οποίοι βίωναν τη δυστυχία της πτώσης και της αμαρτίας καλύτερα από τους πρώτους. Αυτοί οι απλοϊκοί άνθρωποι καλλιεργούσαν έντονα στην ψυχή τους την προσδοκία της απολύτρωσης από τον Θεό. Όμως το Άγιο Πνεύμα κατά την ημέρα της Πεντηκοστής μεταμόρφωσε αυτούς τους άσημους, δειλούς και αγράμματους ψαράδες σε σοφούς άνδρες, σε πανίσχυρες προσωπικότητες, σε ολόφωτες υπάρξεις, οι οποίοι καταύγασαν την οικουμένη. Η μεταμόρφωσή τους αυτή ήταν η απόδειξη ότι το Άγιο Πνεύμα θα κατοικούσε στην Εκκλησία μετά την Ανάσταση του Κυρίου.

Η συγκλονιστική εμπειρία της Ανάστασης του Κυρίου και η επέλευση της δύναμης του Αγίου Πνεύματος έδωσαν στους Αποστόλους αφάνταστη δύναμη. Διασκορπίσθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο για να διαλαλήσουν το νέο, ελπιδοφόρο και σωτήριο μήνυμα της εν Χριστώ απολύτρωσης του ανθρωπίνου γένους. Τα σκοτάδια της πλάνης διαλύονταν με το άκουσμα του κηρύγματος των Αποστόλων. Οι δεισιδαίμονες τυραννικές αντιλήψεις παραμερίζονταν μπροστά στην πνευματική ελευθερία του Χριστιανικού μηνύματος. Οι ασήμαντοι αυτοί ψαράδες της Γαλιλαίας έστρεψαν την ιστορία του κόσμου στο δρόμο της ανθρωπιάς, του πολιτισμού και της προόδου. Η ανθρωπότητα και ο σύγχρονος πολιτισμός οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη στους Αγίους Αποστόλους. Ότι δεν κατόρθωσε η διανόηση και η δύναμη του αρχαίου κόσμου, το κατόρθωσε η χορεία των Μαθητών και Αποστόλων.

Το έργο των Αγίων Αποστόλων συνεχίσθηκε και συνεχίζεται δια των διαδόχων αυτών. Σε κάθε μέρος, όπου ίδρυαν τοπικές εκκλησίες, χειροτονούσαν επισκόπους και πρεσβυτέρους για να συνεχίσουν το έργο τους. Γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων: «Χειροτονήσαντες δε αυτοίς πρεσβυτέρους κατ’ εκκλησίαν και προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθεντο αυτούς τω Κυρίω, εις ον πεπιστεύκασι» (ΠΡΑΞ. 14, 23). Δηλαδή, «χειροτόνησαν πρεσβυτέρους σε κάθε εκκλησία τους, νήστεψαν και προσευχήθηκαν και τους εμπιστεύθηκαν στον Κύριο, στον οποίο είχαν πιστέψει» (ΠΡΑΞ. 14, 23). Αυτή η αδιάκοποη διαδοχή συνεχίζεται ως σήμερα μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι στην Ρωμαιοκαθολική και σε άλλες Χριστιανικές ομολογίες. Αυτή η διαδοχή χαρακτηρίζεται ως αδιάκοπη διαδοχή προσώπων και πίστης και γι’ αυτό ονομάζεται η Εκκλησία μας Αποστολική.

Αγαπητοί μου φίλοι, όλοι όσοι εργάζονται στην Εκκλησία του Χριστού, κληρικοί και λαϊκοί, συνεχίζουν στην ουσία το έργο των Αγίων Αποστόλων. Τόσο μεγάλο είναι το έργο που επιτελούν. Όλοι εμείς οι πιστοί Χριστιανοί και προσκυνητές της σεπτής εορτής των Αγίων Αποστόλων, των «συνεργών του Χριστού» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 1), κατά τον Απόστολο Παύλο, έχουμε χρέος να αποδίδουμε σε αυτούς την αρμόζουσα τιμή, διότι η Αγία μας Εκκλησία είναι θεμελιωμένη πάνω σε αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες. Αυτό βεβαιώνει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος είδε στην Αποκάλυψη την θριαμβεύουσα Εκκλησία του Χριστού, θεμελιωμένη επί «θεμελίους δώδεκα και επ’ αυτών δώδεκα ονόματα των δώδεκα Αποστόλων του Αρνίου» (ΑΠΟΚ. 10, 21). Ας είναι η σημερινή εορτή η αφορμή για περισσότερη πνευματική ζωή, προκειμένου να ακολουθήσουμε τα ίχνη των Αποστόλων που εορτάζουμε σήμερα.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ »

Κατά τη σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη των δύο Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων της Πέτρου και Παύλου. Πρόκειται για δύο μεγάλες εκκλησιαστικές φυσιογνωμίες. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων, μας παρέχει την προσωπογραφία των δύο αυτών Αποστόλων, εμπνευσμένος από τον τρόπο σκιαγράφησης του Ιησού. Τους συγκρίνει με τον Αναστημένο Ιησού που είναι ζωντανός και ενεργεί μέσα από τα πρόσωπα. Αυτό που αναδεικνύεται μέσα από τις Πράξεις των Αποστόλων είναι δύο ξεχωριστές προσωπικότητες. Αυτή η διαφορετικότητα κρύβει την εμπέδωση της ετερότητας και της πολυμορφίας ως δομικό πλούτο της αρχέγονης Εκκλησίας. Όμως και οι δύο ωθούνται από τη φλόγα του Πνεύματος. Είναι οι δύο πνεύμονες της Εκκλησίας των πρώτων δεκαετιών.

Οι ένδεκα Απόστολοι βρίσκονται μαζί, στα Ιεροσόλυμα, κρυμμένοι από φόβο για τον διωγμό των Ιουδαίων. Μαζί δέχονται το Πανάγιο Πνεύμα και ξεπερνώντας το φόβο για τη ζωή τους, παύουν να κρύβονται. Δημόσια ο Απόστολος Πέτρος, εξ ονόματος όλων, άρχισε να κηρύττει ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός και ότι ο Θεός τον ανάστησε από τους νεκρούς. Τα λόγια του Πέτρου είχαν πλέον μια μοναδική συνεκτική δύναμη, τόσο που να ενσωματώσει στην πρώτη Εκκλησία ένα υπέρογκο πλήθος ανθρώπων. Άφοβα πλέον ο Πέτρος κατηγορεί τους κατοίκους των Ιεροσολύμων και τους αρχηγούς τους, για το θάνατο του Ιησού. Ποιος αυτός που είχε αρνηθεί τρεις φορές τον Χριστό μπροστά σε μια μικρή κοπέλα. Η κατηγορία αυτή σαν στόχο έχει τη μεταστροφή τους και όχι την καταδίκη τους και τον αποκλεισμό τους από την Εκκλησία του Χριστού.

Στο τρίτο κεφάλαιο των Πράξεων περιγράφεται η συνήθεια του Πέτρου και του Ιωάννη να πηγαίνουν στον Ναό για να προσευχηθούν καθημερινά την ενάτη ώρα, δηλαδή στις τρεις το απόγευμα. Κάποια ημέρα ήταν στην είσοδο του Ναού ένας παράλυτος άνθρωπος, ο οποίος τους ζήτησε ελεημοσύνη. Ίσως περίμενε να λάβει ένα μεγάλο ποσό από τους δύο αυτούς μαθητές του Κυρίου. Όμως ο Πέτρος ξεπερνά κάθε του προσδοκία: «Χρήματα ασημένια και χρυσά δεν έχωˑ αυτό όμως που έχω, αυτό σου δίνω: στο όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, σήκω πάνω και περπάτα!» (ΠΡΑΞ. 3, 6). Στο πλήθος που έτρεξε να δει το θαύμα, ο Απόστολος Πέτρος δηλώνει ότι δεν είναι αυτός που έκανε τον παράλυτο να περπατήσει, αλλά ο Χριστός. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης είχαν λάβει ιδιαίτερο θάρρος από τον Χριστό και αυτό εξέπληττε τους Ιουδαίους.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας παρουσιάζει τον Σαύλο, τον μετέπειτα Απόστολο Παύλο, στο 7^ο κεφάλαιο των Πράξεων. Ο Σαύλος παίρνει μέρος στη θρησκευτική δολοφονία του Στεφάνου και στο διωγμό των χριστιανών των Ιεροσολύμων. Η Συναγωγή σαν σκοπό είχε να καταδιώκει και να θανατώνει όσους ήσαν αντίθετοι με την πίστη των Ιουδαίων. Μέσα σε αυτή τη λογική ενεργεί και ο Σαύλος. Ο νόμος και οι θεσμοί δεν του επαρκούν και ζητά από τον αρχιερέα να μεταβεί στην Δαμασκό και να εξοντώσει τους χριστιανούς. Στη διαδρομή όμως πέφτει στο έδαφος και ακούει μια φωνή να του λέει: «Σαούλ, Σαούλ, γιατί με  καταδιώκεις;» (ΠΡΑΞ. 9, 4). Ο Σαύλος σηκώνεται όρθιος και τυφλώνεται. Παίρνοντάς τον από το χέρι οι συνοδοί του τον οδηγούν στην Δαμασκό για να μάθει να σέβεται τον Ιησού και τους μαθητές Του. Ο Σαύλος πλέον είναι στην Εκκλησία, όχι ως αιχμάλωτος αλλά ως Απόστολος.

Η μεταστροφή του Σαύλου στον Ιησού δείχνει τη φιλευσπλαχνία του Θεού που θέλει να σώσει ολόκληρο τον κόσμο. Από τότε κι ο Παύλος εισέρχεται στον αριθμό όσων καταδιώκονται για τον Χριστό. Στο 12^ο κεφάλαιο των Πράξεων ο Ευαγγελιστής Λουκάς κάνει λόγο για τον Σαύλο και τον Βαρνάβα, πρώτα στα Ιεροσόλυμα κι έπειτα στην Αντιόχεια. Στη δεύτερη αυτή πόλη η Εκκλησία κινείται μέσα στους εθνικούς με νομοθέτη και εμπνευστή της το Πνεύμα. Ο ανθύπατος Σέργιος Παύλος, ένας έξυπνος Ρωμαίος, καλεί και τους δύο για να ακούσει τον λόγο του Θεού. Ο Λουκάς σημειώνει: «Τότε ο Σαύλος που λεγόταν και Παύλος, πλημμύρισε από το Άγιο Πνεύμα» (ΠΡΑΞ. 13, 9). Η αλλαγή του ονόματος, από εβραϊκό σε ελληνορωμαϊκό, εξηγείται ίσως από την επιθυμία του να γίνει τα πάντα τοις πάσι, ορμώμενος από χριστιανική αγάπη.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Πέτρος και ο Παύλος μιλούν και ενεργούν ως Απόστολοι κι όχι ως φιλόσοφοι. Και οι δύο αντιπροσωπεύουν τον Χριστό Σταυρωμένο και Αναστημένο. Ο λόγος που τους έχει εμπιστευθεί επικυρώνεται από σημεία του Θεού. Το θάρρος και το κουράγιο τους δεν είναι κάτι που έχει κάποια ψυχολογική εξήγηση. Παραμένουν όρθιοι μπροστά στους ισχυρούς, ενισχυμένοι από το Άγιο Πνεύμα. Αν και είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι έχουν κοινό την αγάπη τους για τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος έχουν κοινό και το μαρτύριό τους στην Ρώμη, την εποχή των διωγμών του αυτοκράτορα Νέρωνα εναντίον των Χριστιανών, το έτος 67 μ.Χ., το οποίο μαρτύριο εορτάζεται στην παράδοση της Εκκλησίας κάθε 29 Ιουνίου, οπότε και σταματά η νηστεία των Αγίων Αποστόλων που ξεκινά μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

«ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΓΩΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, 11.06.2014»

Με ιδιαίτερη ικανοποίηση και επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αιγιαλείας (Παλαιό Νοσοκομείο), την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014, η Έκθεση έργων Βυζαντινής Αγιογραφίας και Ζωγραφικής των μαθητών της Σχολής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.

Οι μαθητές έλαβαν  επαινετικά σχόλια και απέσπασαν το θαυμασμό και τα συγχαρητήρια από τους επισκέπτες για τα έργα τους,  που αποτελούν  προϊόντα του κόπου μιας ολόκληρης χρονιάς και του ταλέντου τους,  το οποίο με την καθοδήγηση των διδασκάλων  τους αναπτύσσεται ολοένα  και αξιοποιείται περισσότερο.

Στην τελετή παρευρέθηκε, εκπροσωπώντας τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, ο οποίος συνεχάρη τους μαθητές διά τις επιδόσεις τους και τους ενθάρρυνε να συνεχίσουν με την ίδια αγάπη και τον επόμενο χρόνο. 

Η Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας ευχαριστεί θερμά τους Καθηγητές, που εθελοντικά προσέφεραν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους :

•  τον κ. Ευάγγελο Γκίνη, ο οποίος δίδαξε την τεχνοτροπία της φορητής εικόνας με τα χαρακτηριστικά της Κρητικής Σχολής

•   την  Κυρία Κωνσταντίνα Μποδιώτη,  που ταξίδεψε τους μαθητές στον μαγευτικό  χώρο της Ιστορίας της Τέχνης

•  την κ. Σοφέτη που δίδαξε Ελεύθερο Σχέδιο.

•  την πρεσβυτέρα Καικιλία Γιαννακοπούλου, που δίδαξε ζωγραφική στο παιδικό τμήμα.

Συγχαρητήρια στους μαθητές της Σχολής για την αφοσίωση, την μεγάλη προσπάθεια και τον κόπο τους.

« ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 7ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, 07.06.2014 »

Στις 7-Ιουνίου-2014 και ώρα 8.00 μ.μ., πραγματοποιήθηκε στο «Πολύκεντρο», στην Μυρτιά Αιγίου, θεατρική παράσταση με τη συμμετοχή κάποιων μαθητών και γονιών. Το θέμα της παράστασης ήταν «Φρουτοπία : Ο χαμένος μανάβης» του Ευγενίου Τριβιζά.

Αξίζουν συγχαρητήρια στους δασκάλους, στους μαθητές και στους γονείς τους,  αλλά ιδιαίτερα στη δραστήρια και αξιόλογη διευθύντρια του σχολείου, κυρία Γιώτα Ντούκα. Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να επαινούνται και να προβάλλονται.