« Τ’ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ Η ΜΑΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ »

« ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ »

Στις 17 Μαρτίου 2014, τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Αλεξίου Αιγίου, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, κατά την οποία ιερούργησε και κήρυξε τον Θείο Λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεσθένης κ.κ. Θεόκλητος. Είχαμε την ιδιαίτερη ευλογία να βρίσκεται στο Ιερό Βήμα του Ναού μας, συμπροσευχόμενος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος. Το απόγευμα τελέσθηκε το Μέγα Απόδειπνο και η Παράκληση προς τον Άγιο Αλέξιο. 

 

 

«ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, 16.03.2014»

Στον Ιερό Ναό Αγίου Αλεξίου Αιγίου, πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαρτίου 2014, ο Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, κατά τον οποίο χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος και ομίλησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης  π. Νικόλαος  Ιωαννίδης, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα: «Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς κήρυκας της θείας Χάριτος». Τους Εκκλησιαστικούς ύμνους απέδωσε Χορωδία Αποφοίτων Μαθητών της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας υπό την Διεύθυνση του  Μουσικοδιδασκάλου κ. Βασιλείου Μπίκου. 

                                                

« ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ »

 

Η σημερινή πρώτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, αγαπητοί μου φίλοι, ονομάζεται και Κυριακή της Ορθοδοξίας. Η Εκκλησία όρισε αυτή την Κυριακή να θυμόμαστε το γεγονός της αναστήλωσης των ιερών εικόνων. Στα τέλη του 7^ου και στις αρχές του 8^ου αιώνα μ.Χ. εμφανίσθηκαν στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία κάποιες θεωρίες μεταξύ πνευματικών ανθρώπων, σύμφωνα με τις οποίες η προσκύνηση των εικόνων, που υπήρχαν στα σπίτια και στους Ναούς, ήταν ειδωλολατρική πράξη. Ο αυτοκράτορας, ο οποίος συμφώνησε με τη θεωρία αυτή, εξέδωσε διαταγές που απαγόρευαν την ύπαρξη και την προσκύνηση των εικόνων. Αυτοί που συμφώνησαν με αυτή την πράξη ήταν οι Εικονομάχοι. Όμως υπήρξαν και φωνές άλλων πνευματικών ανθρώπων που θεωρούσαν τις εικόνες βοηθητικό μέσο της λατρείας του Θεού και της τιμής των Αγίων. Αυτοί ονομάσθηκαν Εικονόφιλοι.

Η διαμάχη μεταξύ Εικονοφίλων και Εικονομάχων κράτησε με διακοπές περίπου εκατόν είκοσι χρόνια. Στο μέσο αυτής της περιόδου, το 787 μ.Χ., η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος διατύπωσε τη διδασκαλία που έχει και σήμερα η Εκκλησία και διακηρύσσει την τιμητική προσκύνηση των εικόνων. Όμως παρά την απόφαση της Συνόδου, η Εικονομαχία συνεχίσθηκε μέχρι το 842 μ.Χ., οπότε και έληξε οριστικά με την αναστήλωση των εικόνων. Όταν λοιπόν προσευχόμαστε μπροστά σε μία εικόνα, δεν προσευχόμαστε μπροστά σε ένα κομμάτι ζωγραφισμένο ξύλο, αλλά ο νους μας και η καρδιά μας στρέφονται προς τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, που εικονίζονται. Η ίδια η εικόνα μας βοηθάει στην επικοινωνία μας αυτή κι όταν την ασπαζόμαστε δεν φιλάμε ένα κομμάτι ύλης, αλλά προσφέρουμε την προσκύνησή μας στο εικονιζόμενο πρόσωπο.

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας η Εκκλησία μας εορτάζει τη νίκη της ενάντια στους διάφορους εχθρούς της που συνάντησε στο διάβα της ιστορίας. Εορτάζει τη νίκη της ενάντια σε αυτούς που με την επίγεια δύναμή τους προσπάθησαν με τους διωγμούς να την εξαφανίσουν. Εορτάζει τη νίκη της ενάντια σε εκείνους που θέλησαν με τον εγωϊσμό, την πλάνη, τα σχίσματα και τις αιρέσεις να διαρρήξουν τον άραφο χιτώνα του Χριστού και να μολύνουν με την κακοδοξία την καθαρή πηγή της Ορθόδοξης Πίστης. Αυτοί που προκαλούν ή ακολουθούν τις αιρέσεις και τα σχίσματα διαστρέφουν την αλήθεια και σπείρουν ζιζάνια στις ψυχές των Χριστιανών. Όμως ακόμη χειρότερα και από αυτά είναι ο Οικουμενισμός, ο οποίος πιστεύει ότι όλα τα χριστιανικά δόγματα έχουν μέρος της αλήθειας και ο Συγκρητισμός, ο οποίος πρεσβεύει πως σε όλες τις θρησκείες πιστεύουν τον Ένα και Μοναδικό Θεό.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, από τους Αποστολικούς ακόμη χρόνους, η αίρεση έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Τον απομακρύνει από τον Θεό και τον οδηγεί στην απώλεια. Οι Πατέρες της Εκκλησίας επισημαίνουν το μεγάλο κίνδυνο και ακολουθώντας τις Αποστολικές συστάσεις καλούν τους Χριστιανούς να μην έχουν καμία σχέση με τους αιρετικούς, διότι ο κίνδυνος για τη σωτηρία τους είναι βέβαιος. Κι ενώ οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε αυτά, κάποιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί όχι μόνον επικοινωνούν με τους αιρετικούς, αλλά και συμπροσεύχονται με αυτούς. Το πρόβλημα της συμπροσευχής με τους αιρετικούς απασχολεί σοβαρά τις τελευταίες δεκαετίες το Ορθόδοξο πλήρωμα, διότι έχουν αυξηθεί οι παραβάσεις των Ιερών Κανόνων, οι οποίοι με αναμφισβήτητη σαφήνεια καταδικάζουν τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς.

 Δυστυχώς σήμερα, στην εποχή της θεσμοθετημένης σύγχυσης, πολλοί θα ήθελαν την άμβλυνση της Ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας και την τοποθέτησή της στην ίδια θέση με την αίρεση και την πλάνη. Το γνήσιο κήρυγμα της Εκκλησίας του Χριστού θέλουν κάποιοι να το συκοφαντούν ως φανατικό, φονταμενταλιστικό και ως εγωϊστική αυταρέσκεια. Η Εκκλησία δεν απορρίπτει τη συμμετοχή μας σε θεολογικούς διαλόγους, όταν αυτοί γίνονται σύμφωνα με τους Κανόνες της, από πλευράς Ορθοδόξων. Δεν μπορούν Ορθόδοξοι κληρικοί να «ευλογούνται» από τον Πάπα. Αυτά είναι πράγματα ανορθόδοξα και οδηγούν στην περισσότερη σύγχυση. Η μαρτυρία της Ορθοδοξίας σήμερα καθίσταται πιο επιτακτική από ποτέ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν δικαιούται να σιωπά. Οφείλει να δίνει τη μαρτυρία της στους θεολογικούς διαλόγους, αλλά με σεβασμό στην κανονική παράδοσή της.

Αγαπητοί μου φίλοι, η σημερινή ημέρα είναι για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας πολύ σημαντική, γιατί μέσα από την αναστήλωση των ιερών εικόνων θριάμβευσε η Ορθοδοξία. Δεν μπορούμε αυτόν τον ανεκτίμητο θησαυρό να τον πετάξουμε στα σκουπίδια. Οφείλουμε σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί να διαφυλάξουμε την πίστη, που μας παρέδωσαν οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Άλλο σεβασμός στους συνανθρώπους μας έστω κι αν είναι αιρετικοί και άλλο συμμετοχή στις τελετουργίες τους. Άλλο συμμετοχή στους θεολογικούς διαλόγους και άλλο ένωση των Εκκλησιών όπως την θέλουν οι αιρετικοί. Είμαστε συνεχιστές της Ορθόδοξης Πίστης και οφείλουμε να την παραδώσουμε ανόθευτη στις επόμενες γενεές. Όσο αλληθωρίζουμε προς τις αιρέσεις της Δύσης και προς τις άλλες θρησκείες, τόσο θα απομακρυνόμαστε από την ορθή πίστη. Γι’ αυτό ας είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

 

« ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΤΩΝ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΜΟΙ ΔΕΙΝΩΝ…»