« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ »

Τα Αγιογραφικά αναγνώσματα, αγαπητοί μου φίλοι, στην Θεία Λειτουργία έχουν τάξη και σειρά και κάθε φορά ταιριάζουν στις ειδικές περιστάσεις του Εκκλησιαστικού έτους. Από την προηγούμενη Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μπήκαμε στην κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου. Το Τριώδιο είναι μια περίοδος πνευματικής και ηθικής προετοιμασίας των πιστών για τη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Μία – μία οι Κυριακές του Τριωδίου είναι σαν τα σκαλοπάτια σε μια κλίμακα πνευματικής αναβάσεως, που μας οδηγεί από τα χαμηλά στα ψηλά, από τα φθαρτά στα άφθαρτα και αιώνια. Κι ενώ η Εκκλησία μας βιώνει αυτή την κατανυκτική περίοδό της, ο κόσμος προετοιμάζεται να εορτάσει το δικό του «τριώδιο», με τις καρναβαλικές εκδηλώσεις και όλα τα αμαρτωλά αποτελέσματα, που ακολουθούν τις εκδηλώσεις αυτές. Δυστυχώς τις ημέρες αυτές επικρατεί μεγάλη αταξία.

Ο Απόστολος Παύλος, στη σημερινή Αποστολική περικοπή, θίγει το θέμα της παράβασης της έβδομης εντολής, που είναι το «Ου μοιχεύσεις» (ΕΞ. 20, 13). «Φεύγετε την πορνείαν, παν αμάρτημα ο εάν ποιήση άνθρωπος εκτός του σώματός εστιν, ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει» (Α΄ ΚΟΡ. 6, 18). Ο Απόστολος του Χριστού, που έχει καθαρό λογισμό, μιλάει ελεύθερα και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Δυστυχώς στις ημέρες μας η παράβαση της εντολής αυτής έχει γίνει μια μόνιμη κατάσταση. Αλλά και πώς να μην είναι, όταν όλοι με όλα τα μέσα βάλθηκαν να μας διδάξουν πως κυλιούνται οι άνθρωποι στη λάσπη, πως ξεπέφτει η γυναίκα, πως εξαχρειώνεται ο άνδρας, πως διαλύονται οι συζυγίες, πως σαπίζει και βρωμίζει η κοινωνία. Η πορνεία και η μοιχεία δεν είναι αμαρτίες, που τις κάνουν μόνον οι κοινές γυναίκες. Είναι αμαρτήματα και όταν γίνονται πριν και μετά τον γάμο.

Στη σημερινή εποχή ντρεπόμαστε για τις λέξεις που ακούμε και όχι για τις πράξεις μας. Οδηγούμαστε με τον τρόπο αυτό στη σεμνοτυφία και όχι στη σεμνότητα. Δεν φοβόμαστε τον Θεό, που μας βλέπει να παραβαίνουμε την εντολή, και ντρεπόμαστε να ακούμε τα λόγια της εντολής. Με την εντολή «Ου μοιχεύσεις» (ΕΞ. 20, 13), ο Κύριος μας προτρέπει να μην κοιτάζουμε κάθε γυναίκα που δεν είναι σύζυγός μας. Και συμπληρώνει ο Κύριος στην Καινή Διαθήκη : «Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού» (ΜΑΤΘ. 5, 28 – 29). Γιατί ο λογισμός δεν απέχει πολύ από την πράξη. Αυτή η αμαρτία ζημιώνει και ταπεινώνει τον άνθρωπο, αναστατώνει και διαλύει σπίτια και συζυγίες, ξεριζώνει την ψυχική και σωματική υγεία του ανθρώπου. Και δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή πανσεξουαλισμού.

Ο σημερινός άνθρωπος έχει φθάσει να θεωρεί την αμαρτία αυτή κάτι το φυσιολογικό. Οι άνθρωποι που παραβαίνουν την εντολή αυτή, δεν έχουν την αίσθηση ότι αμαρτάνουν, αλλά το έχουν και σε καύχησή τους. Το θεωρούν φυσικό, υποστηρίζοντας ότι την ορμή αυτή μας την έχει δώσει ο Θεός μέσα μας. Αν τα λένε αυτά οι άθεοι, βρίσκονται σε κάποια συνέπεια, γιατί εκείνοι ξεκινούν από την πίστη πως δεν υπάρχει ο Θεός και οι εντολές Του. Αν όμως αυτά τα πρεσβεύουν και Χριστιανοί που εκκλησιάζονται, τότε έχουμε πρόβλημα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι διχασμένοι. Είναι τραγικό άνθρωποι που πιστεύουν, να ασπάζονται τις απόψεις των αθέων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος ήλθε στη ζωή για να χαρεί. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό είναι η ζωή, να τρώμε, να πίνουμε και με κάθε τρόπο να ικανοποιούμε τις αισθήσεις μας. Και όμως αυτά μας υποδουλώνουν και δεν μας αφήνουν να αποκτήσουμε την ελευθερία, που μας προσφέρει ο Χριστός και η Εκκλησία Του.

Στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως οι πνευματικοί αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα πάνω στο θέμα αυτό. Ο πνευματικός με τον εξομολογούμενο δεν μπορεί να συναντηθεί. Ο πνευματικός μιλάει για αμαρτία κι ο εξομολογούμενος λέει ότι αυτά είναι φυσικά πράγματα. Ο πνευματικός προτρέπει σε μετάνοια κι ο εξομολογούμενος του αντιπροτείνει ότι όλα του επιτρέπονται. Ο πνευματικός επικαλείται την εντολή του Θεού κι ο εξομολογούμενος προβάλλει την αδυναμία του ανθρώπου.  Μα δεν υποστηρίζει κανείς ότι η αμαρτία αυτή, αλλά και κάθε αμαρτία, νικιέται χωρίς την Χάρη του Θεού. Αλλά οι σημερινού άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν από Θεία Χάρη. Προτιμούν να πιστεύουν πως είναι μόνοι τους και για να δικαιολογήσουν την αμαρτία τους, πως είναι αδύνατοι. Υποβαθμίζουν την βοήθεια που προέρχεται από τον Τριαδικό Θεό.

Αγαπητοί μου φίλοι, η παράβαση της έβδομης εντολής είναι μία από τις μεγάλες κοινωνικές πληγές του καιρού μας. Και μια είναι η αλήθεια, ότι όσο το ζήτημα είναι σπουδαίο και επείγον για την Εκκλησία, τόσο από πολλούς θεωρείται άκαιρο και μάταιο να μιλάει κάποιος γι’ αυτό. Κάποιοι μάλιστα αγανακτούν και επικρίνουν την Εκκλησία ότι δεν εκσυγχρονίζεται. Αλλοίμονο αν η Εκκλησία προσαρμόζεται στις αντιλήψεις και στα πάθη των ανθρώπων κάθε εποχής. Έργο της Εκκλησίας είναι να «ορθοτομή τον λόγον της αληθείας» (Β΄ ΤΙΜ. 2, 15). Έργο της Εκκλησίας είναι να αφυπνίζει και να κρατάει σε εγρήγορση τους ανθρώπους. Έργο της Εκκλησίας είναι να στηρίζει εκείνους που στέκουν και να σηκώνει εκείνους που έπεσαν. Μόνο έτσι θα βλέπουμε τον Ουράνιο προορισμό μας και θα εμπνεόμαστε από υψηλό φρόνημα. Μη ζητάμε από την Εκκλησία να δικαιολογεί τα διάφορα πάθη μας. Αλλά εμείς να αγωνιζόμαστε εναντίον τους.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.