« ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ( 22.12.2012) »

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, 2012 »

« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ »

Τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης. Σύμφωνα με την Πατερική αντίληψη, είναι η μητέρα όλων των άλλων εορτών. Πάνω στην εορτή των Χριστουγέννων στηρίζονται και οι υπόλοιπες εορτές της Εκκλησίας μας. Χωρίς τα Χριστούγεννα, χωρίς την Ενανθρώπηση του Κυρίου μας, καμία Χριστιανική εορτή δεν μπορεί να σταθεί. Είναι η κορωνίδα όλων των εορτών.

Το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού είναι ιστορικό, αφού συνέβη σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, όταν ηγεμόνευε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ο Καίσαρας Αύγουστος και βασίλευε στην Ιουδαία ο Ηρώδης. Οι Ευαγγελιστές επιμένουν να τονίζουν την ιστορικότητα του γεγονότος γιατί θέλουν να πουν ότι ο Χριστός είναι ιστορικό Πρόσωπο. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός προσέλαβε πραγματικά ανθρώπινη σάρκα και η Ενανθρώπηση δεν έγινε κατά δόκηση, κατά φαντασία.

Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την κάθοδο του Θεού στη γη. Το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, προσλαμβάνει την ανθρώπινη σάρκα προκειμένου να τη θεώσει, να την τοποθετήσει εκεί που πραγματικά της αξίζει. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς θεοί κατά χάριν. Παρά την ιστορικότητά του, το γεγονός αυτό παραμένει μυστήριο. Παραμένει μυστήριο η ένωση της θείας και της ανθρώπινης φύσης.

Ο Χριστός εισέρχεται στον σκοτισμένο και κακοποιημένο κόσμο, για να τον θεραπεύσει από την αμαρτία. Έρχεται από το κέντρο του Ουρανού, διαπερνά την ομίχλη και την ταραχή του κόσμου και αγγίζει τις πονεμένες καρδιές των ανθρώπων. Ο Υιός και Λόγος του Θεού ντύνεται ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, για να την μεταμορφώσει και να την οδηγήσει και πάλι στο αρχαίο κάλλος. «Ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο, ώστε ο άνθρωπος να υψωθεί μέχρι το Θεό» (Επισκόπου Αθανασίου Γιέβτιτς, Χριστός αρχή και τέλος, σελίδα 16).

Η επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό δεν ήταν υπόθεση μιας απλής μετάνοιας, αφού μετά την αμαρτία εισήλθε η φθορά και ο θάνατος. Έπρεπε λοιπόν, να νικηθεί ο θάνατος. Γι’ αυτό και ο Υιός και Λόγος του Θεού με την Ενανθρώπησή Του προσέλαβε καθαρότατη σάρκα από την Παναγία, αλλά πάντως θνητή και παθητή, για να νικήσει το θάνατο και τον διάβολο και να γίνει το πρωτότυπο της νέας δημιουργίας.

Αυτή τη μεγάλη εορτή καλούμαστε εφέτος να την εορτάσουμε διαφορετικά από τις άλλες χρονιές. Και αυτό γιατί οι ιθύνοντες οδήγησαν τη χώρα μας στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνει. Η φτώχεια χτυπά την πόρτα όλο και σε περισσότερους ανθρώπους, αφού πλέον αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Έτσι εφέτος αλλά και τα επόμενα χρόνια ίσως εορτάζουμε την εορτή των Χριστουγέννων με χειρότερες συνθήκες βιοτικού επιπέδου.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει την Πατρίδα μας, έχει επηρεάσει τη ζωή όλων μας. Εξαιτίας της κρίσης τις ημέρες αυτές των Χριστουγέννων οι ψυχές των ανθρώπων, αντί να αισθάνονται χαρά, ειρήνη και ευτυχία για τα μεγάλα και χαρμόσυνα γεγονότα του Δωδεκαημέρου, αισθάνονται κατάθλιψη, ανασφάλεια, ανησυχία, απόγνωση, μελαγχολία. Κάποιοι θα απουσιάζουν από κοντά μας γιατί προτίμησαν – κακώς βεβαίως – το δρόμο της αυτοχειρίας. Πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν χάσει τη δουλειά τους και άλλοι βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Και όμως οφείλουμε να μιλήσουμε στους ανθρώπους αυτούς για την εορτή των Χριστουγέννων. Είναι δύσκολο να έχουν διάθεση να ακούσουν για τα πνευματικά, όταν στερούνται τα υλικά και αγωνιούν και στενάζουν για τα βιοτικά ; Και όμως, ίσως αυτή να είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Διότι όσο επικρατούσε ευημερία, καλοπέραση και ευδαιμονισμός, οι καρδιές των ανθρώπων ήταν σκληρές. Τώρα όμως που υπάρχουν οι διάφορες θλίψεις και δοκιμασίες μπορεί να καρποφορήσει ο θείος σπόρος και να δώσει ελπίδα.

Όμως αυτή η οικονομική κρίση δεν πρέπει να μας οδηγεί στην απογοήτευση. Ατενίζοντας το Θείο Βρέφος αντλούμε δύναμη, προκειμένου να αντιμετωπίζουμε τις οικονομικές και τις άλλες δυσκολίες και να καταπολεμάμε τη μελαγχολία και την κατάθλιψη. Η Γέννηση του Χριστού φέρνει μια καινούργια πνοή, μια μεγάλη ελπίδα, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είμαστε μόνοι μας στον αγώνα αυτό. Έχουμε βοηθό και συμπαραστάτη, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Ίσως είναι και μια ευκαιρία να εορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα πιο πνευματικά. Είναι καιρός να πλησιάσουμε το νεογέννητο Χριστό και να Τον παρακαλέσουμε για τη δική μας σωτηρία, αλλά και για τη σωτηρία της Πατρίδας μας. Είναι ευκαιρία να πάμε στην Εκκλησία, να ακούσουμε τους υπέροχους ύμνους και να αντλήσουμε ελπίδα από αυτούς, να συμμετάσχουμε στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Η οικονομική κρίση που διανύουμε παρουσιάζεται ως μια ευκαιρία ανακάλυψης των ξεχασμένων αξιών. Αν για τους πολιτικούς το βασικό ερώτημα είναι « πότε η κρίση θα λάβει τέλος; » για την Εκκλησία το βασικό ερώτημα θα πρέπει να είναι « πόσο μπορεί να μας αλλάξει αυτή η κρίση; ». Για την Εκκλησία σκοπός της πρέπει να είναι η δημιουργία ευκαιριών για κοινή κατανόηση, νέες στρατηγικές αλληλεγγύης και βιώσιμες δομές κοινωνικής πρόνοιας. Μόνο έτσι θα εορτάσουμε πνευματικά τα Χριστούγεννα.

Πρωτοπρεσβύτερος 
Βασίλειος Γιαννακόπουλος.

 « ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΝ ΑΙΓΙΩ », 
ΤΕΥΧΟΣ 18, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012.

« ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ »

« ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΒΙΒΛΙΟ »

   

« Το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού, παρακολουθώντας συνεχώς τους πάντες και τα πάντα μέσα από αμέτρητες διαδραστικές τηλεοθόνες, ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις.
Όλα προσαρμόζονται στη μία και μοναδική αλήθεια, αυτή που πρεσβεύει το Κόμμα, ο μόνος αλάθητος μηχανισμός, του οποίου προσωποποίηση είναι ο Μεγάλος Αδελφός. Όλα, ακόμα και το παρελθόν : όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν.

Το έγκλημα της σκέψης είναι το θανάσιμο αμάρτημα. Γι’ αυτό πρέπει να εξαλειφθεί οτιδήποτε οδηγεί στη διάπραξή του : ελευθερία, γλώσσα, ανθρώπινα αισθήματα. Και όποιος υποπέσει σε έγκλημα σκέψης πρέπει να οδηγηθεί στον θάνατο αναμορφωμένος: θα πεθάνει αγαπώντας τον Μεγάλο Αδελφό.

Όταν ο Όργουελ έγραφε το βιβλίο του, το 1984 ήταν μέλλον. Σήμερα είναι παρελθόν. Αλλά, μετά από το έργο αυτό, το πραγματικό 1984 θα είναι πάντα μια χρονιά του μέλλοντος, η πρώτη ενός ζοφερού μιλένιουμ που απειλεί την ανθρώπινη ιστορία.

Ένα από τα μεγαλύτερα βιβλία του εικοστού αιώνα, το 1984 διαβάστηκε σαν μανιφέστο και θαυμάστηκε σαν προφητεία. Η εφιαλτική του αλήθεια για το κράτος της θανατερής τρομοκρατίας απέχει μόλις ένα βήμα από το να γίνει πραγματικότητα : ήδη ο Μεγάλος Αδελφός μάς βλέπει.»

Οπισθόφυλλο του βιβλίου « 1984 – Ο Μεγάλος Αδελφός », του Τζωρτζ Όργουελ.

« Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ »

- Γέροντα, μπορεί ο άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό, να μείνει άφθαρτο το Λείψανό Του;

- Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 110

proskynitis.blogspot.gr