« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ »

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αγαπητοί μου φίλοι, μας μεταφέρει, στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, σε μια πόλη της Σαμάρειας, που την έλεγαν Συχάρ. Εκεί κοντά βρισκόταν το  πηγάδι του Ιακώβ, στο οποίο σταμάτησε ο Χριστός να ξεκουρασθεί από την πεζοπορία. Στο μέρος εκείνο λοιπόν έγινε η συνάντησή Του με την Σαμαρείτιδα. Στον διάλογο που ακολούθησε βλέπουμε τον Χριστό να της ζητά νερό, με σκοπό να της μιλήσει και να την οδηγήσει στην αληθινή πίστη. Η Σαμαρείτιδα δεν μπορούσε να καταλάβει πως ένας Ιουδαίος μιλούσε με μια Σαμαρείτιδα. Εκείνη την εποχή οι Ιουδαίοι θεωρούσαν αιρετικούς τους Σαμαρείτες. Στη συνέχεια ο Ιησούς της μιλάει για το « ύδωρ το ζων » ( ΙΩΑΝ. 4, 10 ). Αναφέρεται στην προσωπική της ζωή, η οποία δεν ήταν σύμφωνη με το θέλημα του Θεού και την διδάσκει πως είναι ο Θεός και σε ποιο μέρος Τον προσκυνούν.
 Ένα άλλο σημείο, στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι το εξής. Η Σαμαρείτιδα γνώριζε πολύ καλά για την έλευση του Μεσσία δηλαδή του Χριστού. «Οίδα ότι Μεσσίας έρχεται ο λεγόμενος Χριστός» ( ΙΩΑΝ. 4, 25 ). Στα λόγια αυτά της Σαμαρείτιδας ο Χριστός της απάντησε «εγώ ειμι ο λαλών σοι» ( ΙΩΑΝ. 4, 26 ). Εδώ φανερώνεται ολοκάθαρα ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο Σωτήρας του κόσμου. Ακούγοντας αυτά τα λόγια η Σαμαρείτιδα, άφησε τη στάμνα της, πήγε στην πόλη και άρχισε να μιλάει στον κόσμο για τον Χριστό. Είναι πραγματικά ένα συγκλονιστικό γεγονός, ο Χριστός φανερώνει την ιδιότητά Του σε μια αμαρτωλή γυναίκα. Δεν έχει κανένα ενδοιασμό για το αν πρέπει να φανερωθεί σε αυτή την γυναίκα, αφού κύριος σκοπός Του ήταν η σωτηρία της. Όπως και είναι κύριο μέλημά Του η σωτηρία ολοκλήρου του κόσμου.

Ποιο όμως είναι το « ύδωρ το ζων » (ΙΩΑΝ 4, 10) για το οποίο μίλησε ο Κύριος στην Σαμαρείτιδα; Είναι η Χάρη του Θεού. Ο Κύριος πήρε αφορμή από το φυσικό νερό του πηγαδιού και τη φυσική δίψα κάθε ανθρώπου, για να διδάξει το μυστήριο της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Και ονομάζει ο Κύριος την Χάρη του Αγίου Πνεύματος « ύδωρ ζων » ( ΙΩΑΝ. 4, 10 ), διότι η Χάρη του Θεού καθαρίζει την ψυχή του ανθρώπου από κάθε μολυσμό, την ξεκουράζει και τη δροσίζει από το λίβα της αμαρτίας. Την γεμίζει με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος και της μεταγγίζει αιώνια ζωή. Και το νερό αυτό της ζωής μας το παρέχει ο Χριστός, όχι στο πηγάδι του Ιακώβ, αλλά στην Αγία Του Εκκλησία. Μας αναγεννά σε νέα ζωή, όπως συνέβη και με την Σαμαρείτιδα, η οποία έγινε στο εξής αφοσιωμένη μαθήτρια του Κυρίου, Ισαπόστολος και Αγία, η Αγία Φωτεινή.

Στην παράκληση των μαθητών να φάει κάτι, ο Χριστός απάντησε ότι δική Του τροφή είναι να πραγματοποιεί το θέλημα του Πατρός Του και να εργάζεται τη σωτηρία των ανθρώπων. Μάλιστα μίλησε για τους Σαμαρείτες με κολακευτικά λόγια, αφού είπε ότι όλοι αυτοί είναι πνευματικά χωράφια έτοιμα για θερισμό. Οι Σαμαρείτες όντως άκουγαν τη διδασκαλία του Χριστού με πόθο. Τον παρακαλούσαν να μείνει για πάντα μαζί τους και ο Κύριος έμεινε δύο ημέρες στην πόλη τους. Σε αυτές τις δύο ημέρες πίστεψαν σε Αυτόν πολλοί Σαμαρείτες και ομολογούσαν ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός. Οι Σαμαρείτες ήταν πράγματι ένα πνευματικό χωράφι, έτοιμο για θερισμό. Δεν είχαν δει πολλά θαύματα. Ένα τους συγκλόνισε, η μεταστροφή της συμπατριώτισσάς τους. Και ο Κύριος τους βοήθησε να στηρίξουν αυτή την πίστη τους.

Στην Εκκλησία δεν εισέρχονται μόνο οι Άγιοι, αλλά κυρίως οι αμαρτωλοί. Εισερχόμαστε στην Εκκλησία για να μεταμορφωθούμε. Να αλλάξουμε τρόπο ζωής και νοοτροπίας. Η μετάνοια μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε την πνευματική μας κατάσταση και να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας. Ο Χριστός εμφανίζεται σε κάθε εποχή μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και μας παρέχει το « ύδωρ το ζων » ( ΙΩΑΝ. 4, 10 ), όπως ακριβώς έκανε και με την Σαμαρείτιδα. Τον Χριστό Τον ενδιαφέρει η αιώνια σωτηρία μας. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης : « Η επιστροφή μας στην Εκκλησία, που ταυτίζεται με τη σωτηρία και τη θέωσή μας, δεν εξασφαλίζεται με τις αξιόμισθες πράξεις, αλλά με τη μετάνοια, που μας οικειώνει με τη χάρη και νικά τον πνευματικό θάνατο » (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 256).

Αγαπητοί μου φίλοι, οι Σαμαρείτες εκείνοι αποτελούσαν μία προτύπωση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η ανθρωπότητα, αν και πολλές φορές δεν το συνειδητοποιεί, διψά να ακούσει το μήνυμα της λύτρωσης, να ξεδιψάσει από το πνευματικό νερό της Χάριτος του Θεού. Πολλοί είναι οι άνθρωποι και σήμερα, που βρίσκονται στην άγνοια και στο σκοτάδι της αμαρτίας. Αυτοί οι άνθρωποι ζητούν λίγη ελπίδα, χαρά στη ζωή τους, λίγο φως. Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε χρέος να κάνουμε το έργο της Σαμαρείτιδας. Να μιλήσουμε σε αυτούς με το λόγο μας και κυρίως με το παράδειγμά μας για την εμπειρία της εν Χριστώ ζωής. Οι άνθρωποι είναι πολλοί που θέλουν από κάπου να πιασθούν και να σωθούν. Οι ψυχές τους είναι έτοιμες για θερισμό. Ας τρέξουμε κοντά τους, αφού βέβαια πρώτα αγωνιζόμαστε εμείς. Οφείλουμε να μεταδώσουμε την Χαρά του Αναστημένου Χριστού, έχοντάς την πρώτοι εμείς. Χριστός Ανέστη !

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.