Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα των δέκα λεπρών, αγαπητοί μου φίλοι, έχουμε ένα ακόμη θαύμα του Κυρίου μας. Ο Χριστός θεραπεύει δέκα λεπρούς ανθρώπους. Η ασθένεια της λέπρας είναι φοβερή, ιδιαίτερα στα παλαιά χρόνια που δεν υπήρχε θεραπεία. Η λέπρα, αλλιώς ασθένεια του Χάνσεν, είναι μια ασθένεια που προσβάλει το δέρμα και τα νεύρα που βρίσκονται σ’ αυτό. Η λέπρα παραμορφώνει τον άνθρωπο. Και σήμερα υπάρχει η ασθένεια αυτή, αλλά θεραπεύεται. Προβληματική καθίσταται στις χώρες του τρίτου κόσμου, όπου εκεί η φαρμακευτική φροντίδα δεν είναι επαρκής. Αυτή λοιπόν η ασθένεια είχε κάνει τους δέκα λεπρούς να ζητούν επειγόντως τη θεραπεία τους γιατί γνώριζαν πολύ καλά την κατάληξή τους. Η θεραπεία ήταν γι’ αυτούς τους ανθρώπους το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή τους.
Ο Χριστός, όπως μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς, πηγαίνοντας προς την Ιερουσαλήμ, περνούσε ανάμεσα από τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία. Καθώς έμπαινε σε ένα χωριό τον συνάντησαν δέκα λεπροί. Δεν τον πλησίασαν γιατί απαγορευόταν και στάθηκαν από μακριά ζητώντας τη βοήθειά Του. « Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς » ( ΛΟΥΚΑ 17, 13 ). Οι δέκα λεπροί φαίνεται πως είχαν μέσα τους κάποια πίστη στον Ιησού Χριστό. Και αυτό το βλέπουμε από την εμπιστοσύνη και την υπακοή που έδειξαν στα λόγια του Χριστού, όταν τους είπε να πάνε στους ιερείς προκειμένου να εξετασθούν. Στο δρόμο για τους ιερείς οι δέκα λεπροί καθαρίσθηκαν θαυματουργικά. Το θαύμα αυτό φανερώνει ότι ο Κύριος είναι ο αληθινός Θεός και Σωτήρας μας και ότι η αγάπη του για μας τους ανθρώπους είναι απεριόριστη.
Αυτό που μας προξενεί εντύπωση στη συνέχεια του Ευαγγελικού αναγνώσματος είναι ότι δεν επιστρέφουν και οι δέκα στον Χριστό, προκειμένου να Τον ευχαριστήσουν. Επιστρέφει μόνο ο ένας και μάλιστα αυτός ήταν και Σαμαρείτης. Η αχαριστία των εννέα λεπρών σε όλο της το μεγαλείο ! Έδειξαν μεγάλη αχαριστία στον ευεργέτη τους. Φαίνεται πως στην καρδιά τους δεν δοκίμασαν ευγνωμοσύνη και αγάπη για τον Κύριο. Ο Χριστός εκφράζει το παράπονό Του στον θεραπευμένο Σαμαρείτη λέγοντας : « Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν, οι δε εννέα που ; ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ ει μη ο αλλογενής ούτος ; » ( ΛΟΥΚΑ 17, 17 – 18 ). Και είναι δίκαιο το παράπονό Του, βλέποντας την αχαριστία των υπολοίπων λεπρών. Δίνει έμφαση στο γεγονός αυτό.
Δυστυχώς τέτοια αγνωμοσύνη δείχνουμε πολλές φορές και στη σημερινή εποχή. Πόσοι άνθρωποι δεν τρέχουν για βοήθεια στον Θεό, όταν βρίσκονται σε ανάγκη ! Όταν όμως λάβουν την ευεργεσία, τότε πολύ εύκολα ξεχνούν τον Θεό. Αυτό δείχνει πως η πίστη τους δεν συνοδεύεται από την αγάπη. Η πίστη τους είναι λειψή και αρρωστημένη. Η αχαριστία είναι φαινόμενο και της εποχής μας. Πολλοί άνθρωποι πλησιάζουν την Εκκλησία, όταν έχουν διάφορα προβλήματα και την ξεχνούν, όταν λύνονται αυτά. Θεωρούν τον αγιασμένο χώρο της Εκκλησίας σαν μέρος όπου δίνονται λύσεις στις υποθέσεις τους. Θεωρούν τα Μυστήρια της Εκκλησίας σαν κάτι το μαγικό, που μπορεί να τους εξασφαλίσει χαρά και ευημερία. Αλλά η αχαριστία είναι και φαινόμενο μεταξύ των ανθρώπων. Πόσες φορές δεν ευχαριστούμε τους ευεργέτες μας !
Ο Κύριος δικαιώνει και βραβεύει την ευγνωμοσύνη, που τη συναντά στο πρόσωπο του λεπρού Σαμαρείτη. Η ευγνωμοσύνη είναι η πρώτη αρετή, απ’ όπου εκπηγάζουν και τροφοδοτούνται όλες οι άλλες αρετές του ανθρώπου. Η ευγνωμοσύνη συνδέεται με την αγάπη. Τέτοια αγάπη είχε στην καρδιά του και ο Σαμαρείτης. Γι’ αυτό και ο Χριστός του δίνει κάτι πολύ περισσότερο από τη θεραπεία της σωματικής του αρρώστιας. Ο Κύριος χαρίζει στον Σαμαρείτη και τη σωτηρία της ψυχής του, όταν τον διαβεβαιώνει: « Αναστάς πορεύου· η πίστις σου σέσωκέ σε » ( ΛΟΥΚΑ 17, 19 ). Ο Χριστός ευαρεστείται όταν βλέπει ανθρώπους με λεπτά συναισθήματα και γι’ αυτό δίνει πλουσιοπάροχα την Χάρη Του. Η Χάρη του Θεού είναι εκείνη, που μεταμορφώνει, καταξιώνει και θεώνει τον άνθρωπο.
Αγαπητοί μου φίλου, ο Χριστός βρίσκεται πάντοτε κοντά μας και μας βοηθά. Ας προσπαθήσουμε στη ζωή μας να μοιάσουμε στον λεπρό Σαμαρείτη και όχι στους εννέα αγνώμονες. Είναι σημαντικό στη ζωή μας να έχουμε ευγνωμοσύνη για ότι μας προσφέρει ο Χριστός, αλλά και απέναντι στους συνανθρώπους μας. Η ευγνωμοσύνη προσελκύει την Χάρη του Θεού. Και εμείς πρέπει από τώρα να μάθουμε να είμαστε ευγνώμονες. Για κάθε τι που μας προσφέρει ο Θεός αλλά και για ότι μας δίνουν οι συνάνθρωποί μας, πρέπει πάντα να εκφράζουμε την ευχαριστία μας. Η ευγνωμοσύνη συνδέει με την αγάπη τον ευεργέτη και τον ευεργετημένο. Γι’ αυτό από σήμερα κιόλας ας αλλάξουμε τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στους ευεργέτες μας. Είτε Αυτός είναι ο Θεός, είτε είναι οι συνάνθρωποί μας.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου