« Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ »

Βρισκόμαστε ήδη, αγαπητοί μου φίλοι, στην ανατολή του Νέου Έτους και προσευχόμενοι ζητάμε από τον Θεό τη βοήθειά Του, προκειμένου να ανταποκρινόμαστε στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Οι άνθρωποι της Νέας Εποχής προσπαθούν με κάθε τρόπο να βγάλουν την χαρά και την ελπίδα από τη ζωή μας. Εμείς όμως οι Χριστιανοί δεν θα τους κάνουμε την χάρη να απογοητευθούμε. Εμείς έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας στον Χριστό και από Εκείνον αντλούμε την δύναμη, προκειμένου να ανταποκριθούμε επάξια στις ανάγκες της ζωής. Δυστυχώς οι προσκυνημένοι στην μασονία, στους ρόταρυ, στους λάϊονς και αλλού προσπαθούν με όλες τις δυνάμεις τους να καταστρέψουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Δεν θα τα καταφέρουν ! Στο τέλος θα νικήσει ο Χριστός.

Με την ελπίδα του στον Χριστό ζούσε και ο Μέγας Βασίλειος. Η ζωή του ήταν γεμάτη πίστη προς τον Θεό και αγάπη προς τον πλησίον. Όπως τότε έτσι και σήμερα μία από τις νίκες του σατανά είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχουν άγιοι και αγιότητα, αλλά μόνο διεφθαρμένοι και χυδαιότητα. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Σε κάθε εποχή υπάρχουν οι άνθρωποι που αγαπούν τον Θεό και Τον υπηρετούν με τα έργα τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με τα έργα του σκότους, δεν είναι διεφθαρμένοι και άτιμοι. Η ζωή των αγωνιστών Χριστιανών είναι ένα ευώδες θυμίαμα προς τον θρόνο του Θεού. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Μέγας Βασίλειος. Η ζωή του ήταν μια διαρκής προσευχή, ένας αδιάκοπος αγώνας και μια συνεχής σπουδή στα ιερά γράμματα.

Ο Μέγας Βασίλειος ήταν μεγάλος ασκητής. Την ζωή του την είχε αφιερώσει ολοκληρωτικά στον Θεό. Η ασκητική του ζωή ξεκίνησε ήδη από τα χρόνια όπου φοιτούσε στην Αθήνα. Δεν ακολουθούσε την ζωή των υπολοίπων νέων, αλλά συνεχώς αγωνιζόταν για την κατά Χριστόν προκοπή του. Μετά τις σπουδές του αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου. Στο μοναστήρι αυτό έγινε μοναχός μαζί με το φίλο του Γρηγόριο το Ναζιανζηνό και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357 - 362 μ.Χ.). Στον ιερό αυτό χώρο έγραψε τους « Κανονισμούς δια τον Μοναχικόν βίον », κανόνες που ρυθμίζουν την ζωή στα μοναστήρια μέχρι τις μέρες μας. Σε όλους τους βαθμούς της Ιερωσύνης δεν ξεχνούσε την άσκηση, την νηστεία και την προσευχή. Αυτή την πτυχή της ζωής του αποσιωπούν τεχνηέντως μερικοί Χριστιανοί.

Ο Μέγας Βασίλειος διακρινόταν και για την αγάπη του προς τον πλησίον, κάνοντας πολλά έργα φιλανθρωπίας. Ένα από τα μεγαλύτερα έργα του ήταν η περίφημη « Βασιλειάδα ». Ουσιαστικά η « Βασιλειάδα » υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών αρρώστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Καθίσταται η μήτρα ομοειδών οργανισμών που δημιουργήθηκαν σε άλλες επισκοπές και στάθηκε η σταθερή υπενθύμιση στους πλουσίους, του προνομίου τους να διαθέτουν τον πλούτο τους με έναν αληθινά χριστιανικό τρόπο. Μίλησε επίσης για την κοινοκτημοσύνη. Ότι αγαθό ανήκει σ' έναν άνθρωπο, ανήκει και στον πλησίον του. Αυτή, βέβαια, η στάση απαιτεί την ελεύθερη συγκατάθεση του ανθρώπου και δεν μπορεί να προέρχεται από κανενός είδους καταναγκασμό. Είναι η τέλεια Χριστιανική ζωή.

Ένα άλλο τάλαντο του Μεγάλου Βασιλείου ήταν η τεράστια θεολογική του μόρφωση, με την οποία κατατρόπωσε τους αιρετικούς της εποχής του. Στους αγώνες του κατά του Αρειανισμού, ως επίσκοπος πλέον, συγκρούσθηκε με την κρατική εξουσία που θέλησε να επιβάλλει στην Εκκλησία τις απόψεις του Αρείου. Ο Μέγας Βασίλειος είναι ένας από τους σημαντικότερους δογματικούς θεολόγους με σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του Τριαδολογικού δόγματος. Ο Μέγας Βασίλειος έχει πλούσιο και σημαντικό συγγραφικό έργο. Τα κυριότερα έργα του είναι οι εννέα ομιλίες στην Εξαήμερο, ομιλίες στους Ψαλμούς, πολλές και διάφορες άλλες ομιλίες, ασκητικά έργα και επιστολές. Εκτός των άλλων έργων του, έγραψε και Θεία Λειτουργία, που, μετά την επικράτηση αυτής της συντομότερης του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τελείται δέκα φορές το χρόνο.

Αγαπητοί μου φίλοι, ας έχουμε στη ζωή μας ως πρότυπα τους Αγίους της Εκκλησίας και ιδιαίτερα σήμερα τον Μέγα Βασίλειο. Η απουσία της αγιότητας παραμορφώνει τη ζωή μας και τον κόσμο. Οι Άγιοι – κατά τον Πρωτοπρεσβύτερο Μιχαήλ Καρδαμάκη – « βοηθούν, συντρέχουν, υποφέρουν, σηκώνουν το σταυρό μας, μας αγαπούν και γίνονται με την αγιότητά τους υπόδειγμα και μίμηση των πιστών, ώστε κι εμείς να χαιρόμαστε τη φιλάνθρωπη κοινωνία και τον πλούτο των ευεργεσιών τους » ( Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 211 ). Ας είναι λοιπόν το Νέο Έτος 2012, η αφορμή για ένα καινούργιο ξεκίνημα στην πνευματική ζωή. Ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τους Αγίους της Εκκλησίας και όχι τα πρότυπα που μας πλασάρουν μέσα από την τηλεόραση. Εἰναι καιρός να ξυπνήσουμε και να αντιδράσουμε. Καλή και ευλογημένη χρονιά!

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.