Στις 14 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας. Η Εκκλησιαστική Ιστορία αναφέρει πως η μακαρία Ελένη, μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, έψαξε για τον Τίμιο Σταυρό στα Ιεροσόλυμα, το έτος 325 μ.Χ. και τον βρήκε κρυμμένο στη γη.
Μετά από το γεγονός αυτό ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Μακάριος τον ύψωσε από τον άμβωνα της Εκκλησίας. Μόλις βρέθηκε, μέρος αυτού δόθηκε - χάριν ευλογίας - στην Κωνσταντινούπολη. Το υπόλοιπο έμεινε στα Ιεροσόλυμα μέχρι το 614 μ.Χ., τότε που λεηλάτησαν την Παλαιστίνη οι Πέρσες, και τον πήραν στην πατρίδα τους. Κατά το έτος 628 μ.Χ., όταν πολέμησε εναντίον τους ο Ηράκλειος, πήρε πάλι τον Τίμιο Σταυρό και τον έδωσε στην Κωνσταντινούπολη.
Τον γνήσιο Χριστιανό τον σώζει μόνο ο Σταυρός του Χριστού. Η ζωή του πιστού πρέπει να είναι μια Σταυρική πορεία, η οποία οδηγεί στην προσωπική του ανάσταση. Χωρίς Σταυρό στην ζωή μας οδηγούμαστε σε έναν εύκολο Χριστιανισμό, που αποκοιμίζει τα πάθη και μας αυτοδικαιώνει. Το να ζούμε μια άνετη πνευματική ζωή, χωρίς εμπόδια και πειρασμούς, είναι μια κατάσταση άγνωστη στην Ορθόδοξη Πνευματικότητα.
Ο αληθινός Χριστιανός δεν αρνείται τον Σταυρό και την κακοπάθεια. Σταυρώνεται καθημερινά ακολουθώντας το παράδειγμα του γλυκυτάτου Ιησού. Η αυθεντική χριστιανική ζωή αποκτάται με την συνειδητή περιπέτεια αυτών που θέλουν να την ζήσουν. Στην περιπέτεια αυτή «συναντάται ο δοκιμαζόμενος άνθρωπος με τον πάσχοντα Θεό, που υποφέρει μαζί μας και σηκώνει το σταυρό μας». (Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχάηλ Καρδαμάκη, Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 294).
Αν θέλουμε να ζήσουμε την Ορθόδοξη Πνευματικότητα, οφείλουμε να ασκηθούμε και να ακολουθήσουμε την οδό του Σταυρού. Η Ορθόδοξη Πνευματικότητα είναι ασκητική και σχετίζεται με μια διαρκή εμπειρία και μια συνεχή πρόοδο. Η Χριστιανική ζωή είναι η δυνατότητα να βρει ο άνθρωπος, με την ελεύθερη άσκηση και με την Χάρη των Μυστηρίων, τον εαυτό του και τον προορισμό του.
«Αν χωρίσουμε την άσκηση από την ζωή, τότε η άσκηση καταντά ένας καθαρά αντικειμενικός ή τυραννικός κανόνας, ένας εξωτερικός ή νεκρός τύπος». (Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχαήλ Καρδαμάκη, Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 233). Όταν μιλάμε για άσκηση, δεν εννοούμε την άρνηση της ζωής, αλλά την μεταμόρφωσή της και την ολοκλήρωσή της μέσα στην Χάρη. Έτσι μόνο αποκτάμε ελευθερία, απάθεια, ταπείνωση, αγάπη, προσευχή και μετάνοια.
Η απογοήτευση εξαιτίας των πειρασμών, των δοκιμασιών και των εμποδίων, δεν θα πρέπει να έχει θέση στην ζωή μας. Κάθε αρετή που αποκτάται, είναι καθημερινός σταυρός παθημάτων, ένας οδυνηρός δρόμος. Αποφεύγοντας την κακοπάθεια αυτή κατασκευάζουμε ένα προτεσταντικό δρόμο «τελειότητας», που μας οδηγεί εκτός του θελήματος του Θεού και μακριά από την ασκητική ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας.
Μέσα στην τραγικότητα των θλίψεων, των πειρασμών και των αγώνων, πραγματώνεται η Θεανθρώπινη συνεργασία. Γίνεται η συνάντηση της ελευθερίας του ανθρώπου και της Θείας Χάριτος. Ο άνθρωπος συνεργάζεται με τον Θεό όταν βρίσκεται στο στάδιο της εγρηγόρσεως και της ασκήσεως. Η άθληση όμως αυτή δυσκολεύει όταν επεμβαίνει η ευημερία και η άνεση που μας προσφέρει η υλιστική εποχή μας.
Στις ημέρες μας επαναλαμβάνονται οι πειρασμοί του Χριστού στην έρημο, με σκοπό να παραπλανήσουν τον άνθρωπο και να τον απομακρύνουν από τον Χριστό και την διδασκαλία Του. Οι υποσχέσεις της εποχής μας για μια «ευτυχισμένη» και «άνετη» ζωή, χωρίς κακοπάθειες αποπροσανατολίζουν τον άνθρωπο από τον προορισμό του, που είναι πλασμένος για την αιωνιότητα. Ο σημερινός άνθρωπος δεν αγωνίζεται πλέον όταν βρίσκεται μπροστά σε πειρασμούς και εμπόδια.
Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, μας καλεί να μιμηθούμε τον Εσταυρωμένο Χριστό, ο Οποίος ανέβηκε στον Σταυρό για να φτάσει στην Ανάσταση. Έτσι κι εμείς οφείλουμε να σταυρώσουμε τα πάθη μας, να σταυρωθούμε, προκειμένου να αναστηθούμε, να θεωθούμε κατά χάριν. Ο Σταυρός του Χριστού - διδάσκει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής - « ελευθερώνει τον κόσμο από τον πειρασμό της αυτάρκειας και της αυτοτέλειας, της αυτοδικαιώσεως και των ανέσεών του ». ( Φιλοκαλία, τόμος Β΄, σελίδα 62 ).
Από σήμερα κιόλας ας ξεκινήσουμε μια νέα ζωή, αποκομμένη από τα πάθη, τις αδυναμίες και τις σειρήνες του παρόντος κόσμου. Ας αρχίσουμε να διανύουμε τον Σταυρικό δρόμο, που καταλήγει στο Αιώνιο Φως.
«ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΝ ΑΙΓΙΩ», ΤΕΥΧΟΣ 12, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου