Αγνόησε ο πλούσιος, ότι η πραγματική απόλαυση βρίσκεται στην αγάπη του πλησίον. Δεν μπορούσε να κατανοήσει ότι η μεγαλύτερη χαρά γεννάται από την ελεημοσύνη. Δεν σκέφθηκε ποτέ, ότι κάποτε θα έδινε λόγο για τη διαχείριση του πλούτου του και ότι θα ετιμωρείτο για τη σκληροκαρδία του. Η ελεημοσύνη είναι χριστομίμητη αρετή. Εκείνος που ελεεί ακολουθεί τα ίχνη του ελεήμονος Χριστού, ο οποίος «επτώχευσε δι’ ημάς πλούσιος ων, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν» ( Β΄ ΚΟΡ. 8, 9 ). Ο ελεήμων φαινομενικά σκορπίζει, στην ουσία όμως συνάγει θησαυρούς στον ουρανό, όπου «ούτε σης, ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσι» (ΜΑΤΘ. 6, 21). Ο Θεός στους ελεήμονες είναι ελεήμων και στους σκληρόκαρδους δίκαιος κριτής. Ο πλούσιος απόλαυσε στη γη και δικαίως βασανιζόταν στην πέρα του τάφου αληθινή ζωή. Στην επίγεια ζωή του ήταν σκληρός απέναντι στους φτωχούς ανθρώπους.
Με την ελεημοσύνη δίνουμε λίγα και κερδίζουμε την Βασιλεία των Ουρανών. Με την ελεημοσύνη μετέχουμε στην θεία αγάπη του Χριστού. Δίνοντας ύλη, λαμβάνουμε πνεύμα. Δίνοντας χρήματα, λαμβάνουμε ουράνιους θησαυρούς. Η ελεημοσύνη είναι φάρμακο των αμαρτημάτων μας.
Όταν κάνουμε ελεημοσύνη, δεν την κάνουμε για να μας την ανταποδώσουν. Την κάνουμε από αγάπη για τον αδελφό μας που υποφέρει. Ο πλησίον είναι μέλος του σώματός μας και νιώθουμε τον πόνο του σαν δικό μας πόνο. « Είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη » ( Α΄ ΚΟΡ. 12, 26 ). Όπως στον ανθρώπινο οργανισμό, όταν ασθενήσει ένα μέλος, επιστρατεύονται όλες οι δυνάμεις για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, έτσι και στο σώμα της Εκκλησίας, όταν ένα μέλος υποφέρει κινούνται όλα τα μέλη για την ανακούφιση του πάσχοντος. Από τα πρώτα χρόνια η Εκκλησία μερίμνησε για την περίθαλψη των φτωχών αδελφών. Χριστιανική ζωή χωρίς ελεημοσύνη δεν μπορεί να νοηθεί. Με την ελεημοσύνη προσεγγίζουμε προσωπικά τον Χριστό. Και οφείλουμε να προσεγγίζουμε τον Χριστό γιατί είναι η σωτηρία όλων μας, η ελπίδα και η προσδοκία του μέλλοντος αιώνος. Χωρίς τον Χριστό χάνουμε τα πάντα.
Η ζωή του πλουσίου για εμάς τους Χριστιανούς πρέπει να είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Η σκληροκαρδία του πλουσίου δεν πρέπει να μας μαγνητίζει αλλά να την απορρίπτουμε στην προσωπική μας ζωή. Λέει ο Αστέριος Επίσκοπος Αμασείας τα εξής : « Οφείλει λοιπόν όποιος είναι συνετός και ανησυχεί για το μέλλον, να αποφύγη την πείραν των ομοίων κακών, θεωρώντας την παραβολήν ως φάρμακον που μας προφυλάσσει από την ασθένεια, και να ασκήση την συμπάθεια και την φιλανθρωπίαν ως αιτίαν της μελλούσης ζωής » ( Πατερικόν Κυριακοδρόμιον, σελίδα 344 ). Η Παραβολή μας διδάσκει ότι η προσκόλλησή μας στα υλικά αγαθά είναι ασθένεια και θα κριθεί αυστηρά από τον δικαιοκρίτη Θεό. Αντίθετα η ευσπλαγχνία μας απέναντι στους φτωχούς συνανθρώπους μας, θα καλύψει πλήθος αμαρτιών μας. Ο Θεός απέναντι στους ελεήμονες είναι ελεήμων, απέναντι στους φιλεύσπλαγχνους φιλεύσπλαγχνος.
Αγαπητοί μου φίλοι, το Ευαγγέλιο παρουσιάζει τον πλούσιο που ήταν ανελεήμων, σαν μια κατάσταση ανθρώπινη η οποία οδηγεί στην αιώνια καταδίκη. Ο άνθρωπος που δεν ελεεί δεν χάνει μόνο την αιώνια ζωή, χάνει και την πραγματική χαρά. Η χαρά που υπάρχει στους ελεήμονες ανθρώπους είναι απερίγραπτη. Με την ελεημοσύνη πλουτίζουμε αιώνιο πλούτο, αδαπάνητο, αληθινό για τον εαυτό μας στην Βασιλεία των Ουρανών. Στους ελεήμονες επικρατεί η αληθινή χαρά και ο αληθινός πλούτος. Ας ελεούμε λοιπόν τους φτωχούς αδελφούς μας με όποιο τρόπο μπορούμε, όχι μόνο εκ του περισσεύματος, αλλά και εκ του υστερήματός μας. Υπάρχουν και σήμερα στην φαινομενικά πλούσια κοινωνία μας Λάζαροι πολλοί και μπορούμε να βοηθήσουμε. Μπορούμε να δείξουμε την Χριστιανική μας αγάπη.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου