« Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ »

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 7 Απριλίου ως τις 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Όταν τελικά η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε, η υπερχιλιετής Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.

Το Βυζάντιο ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες, σκιά της παλιάς Αυτοκρατορίας. Η Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα οι εσωτερικές έριδες των Παλαιολόγων, παρόλο που επανέκτησαν την Κωνσταντινούπολη, οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση. Ήδη από το 1354 με την κατάληψη της Αδριανούπολης από τους Οθωμανούς, το Βυζάντιο, κυκλωμένο πλέον εδαφικά, ήταν φόρου υποτελής στον Οθωμανό σουλτάνο. Έτσι, η Άλωση ήλθε ως φυσικό αποτέλεσμα της αδιάκοπης επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή.

Οι συγκρούσεις ήταν ιδιαίτερα άνισες υπέρ των Τούρκων, σε σημείο που να μνημονεύεται από τις πηγές το τετελεσμένο της έκβασης της πολιορκίας. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στον ηρωϊσμό των πολιορκημένων και ιδιαίτερα του Αυτοκράτορα. Το γεγονός της πτώσης της « θεοφυλάκτου Πόλεως », άφησε βαθιά ίχνη στις πηγές της εποχής.

Απόρροια της Άλωσης ήταν η συνέχιση της εδαφικής προώθησης των Τούρκων. Κατά τα τέλη του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφθασε στο απόγειό της, απειλώντας την Βιέννη. Πολλές φορές η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς ως γεγονός που σηματοδοτεί το τέλος του Μεσαίωνα και την έναρξη της Αναγέννησης.

el.wikipedia.org

« ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ »

Αν η ορθόδοξη πνευματικότητα δε νοείται χωρίς τη σωτηρία του ανθρώπου εν Χριστώ, η δυναμική τελείωση αυτής της σωτηρίας δε νοείται χωρίς το Άγιο Πνεύμα. Με την κένωσή Του επαναλαμβάνει και ιστορικοποιεί μυστικά και μυστηριακά το έργο της φιλάνθρωπης συγκαταβάσεως του Υιού, μετέχει και τελειώνει το οικονομικό έργο της Αγίας Τριάδος, που ο Υιός πραγματοποιεί μέσα στο χρόνο, το ολοκληρώνει και το κάνει οικείο στον άνθρωπο.

Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης.

« Ορθόδοξη Πνευματικότητα », σελίδα 125.

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ »

Ημέρα ευφροσύνης είναι η Κυριακή της Πεντηκοστής, αγαπητοί μου φίλοι. Κατά την ημέρα αυτή η Εκκλησία μας ζει την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Η Εκκλησία συγκροτείται σε Σώμα Χριστού και λαμβάνει τα θεϊκά χαρίσματα. Στις Πράξεις των Αποστόλων περιγράφεται το γεγονός της Πεντηκοστής. Κατά την ημέρα εκείνη οι Μαθητές «ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό» ( ΠΡΑΞ. 2,1 ). Κάτω από την πίεση του κινδύνου συγκεντρώνονται για να προσευχηθούν και να ζητήσουν τη βοήθεια του Θεού. Ακριβώς την ώρα εκείνη της δοκιμασίας κατέρχεται «ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας» (ΠΡΑΞ. 2,2) το Άγιο Πνεύμα για να τους ενισχύσει και να τους ενώσει σ’ ένα Σώμα με τον Αναστάντα Χριστό.

Η Πεντηκοστή ονομάζεται γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος ολοκληρώνεται και τελειοποιείται. Με την έλευση του Αγίου Πνεύματος ενώνονται τα πιστά μέλη της σε μια σχέση αγάπης. Από τότε οι Απόστολοι είναι πρόσωπα ενωμένα σ’ ένα σώμα με μία Κεφαλή τον Ιησού Χριστό. «Η Εκκλησία – κατά τον Χρήστο Γιανναρά – είναι ένα σώμα κοινωνίας, όπου τα μέλη ζουν όχι το καθένα για τον εαυτό του, αλλά το καθένα σε οργανική ενότητα αγάπης με τα υπόλοιπα μέλη και την κεφαλή του σώματος, τον Χριστό» (Αλφαβητάρι της Πίστης, σελίδα 28). Αν τυχόν βιώνουμε διαφορετικά την Εκκλησία, τότε δεν είμαστε πιστά μέλη της.

Οι Απόστολοι κάθε φορά που τελούσαν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ζούσαν τα βιώματα της Πεντηκοστής. Οι σημερινοί Χριστιανοί άραγε βιώνουμε την Πεντηκοστή κατά τη Θεία Λειτουργία; Την απάντηση μας τη δίνει ο αείμνηστος πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης : «Η θεωτική ενέργεια του Θεού ενεργεί μόνον σε όσους φθάνουν, Χάριτι Θεού, σε κατάσταση θεώσεως» (Πως ο Θεός θεάται και ο άνθρωπος θεούται, σελίδα 93). Με την αύξηση των μελών της η Εκκλησία εξακολούθησε να επιτελεί το έργο της σωτηρίας και της μεταπλάσεως των πιστών σε «καινή κτίση» (ΕΦΕΣ. 2, 15-16). Με την ίδρυση νέων ευχαριστιακών συνάξεων στις οποίες προΐσταντο οι διάδοχοι των Αποστόλων, Επίσκοποι ή Πρεσβύτεροι.

Με τη Χάρη του Θεού η Εκκλησία απλώθηκε στα πέρατα της Οικουμένης. Ιδρύθηκαν Επισκοπές και ενορίες για τη συνέχιση του απολυτρωτικού έργου του Χριστού. Σήμερα μάλιστα έχουμε και τους Ιεραποστόλους οι οποίοι σε δύσκολες χώρες δίνουν το δικό τους αγώνα για τη διάδοση της Πίστεώς μας. Ο Επίσκοπος, ο λειτουργός του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, παραχώρησε το δικαίωμα στους Πρεσβυτέρους, οι οποίοι εξ ονόματος του Επισκόπου προσφέρουν το Μυστήριο για τον αγιασμό των πιστών. Οι ενορίες μέσα στις οποίες πραγματώνεται το Μυστήριο της Εκκλησίας, είναι συνδεδεμένες με το σώμα της Επισκοπής και της «καθόλου Εκκλησίας». Όπως παρατηρεί ο θεολόγος Αθανάσιος Κοτταδάκης : «Κέντρο της Χριστιανικής ζωής είναι ο ενοριακός ναός» (Περιοδικό ¨ Σύναξη¨ - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ / ΜΑΡΤΙΟΣ 1991 – ΤΕΥΧΟΣ 37 – Καταφύγιο Ιδεών και …Ακολουθιών – σελίδα 83).

Σήμερα πολλοί είναι οι Χριστιανοί που δεν έχουν ουσιαστική συμμετοχή στη ζωή του σώματος της ενορίας. Μάλιστα πολλοί λιγότεροι συμμετέχουν στο μυστικό τραπέζι της Θείας Ευχαριστίας. Ένα άλλο πρόβλημα των ημερών μας είναι οι πολυάνθρωπες ενορίες που βρίσκονται μέσα στις μεγαλουπόλεις. Οι ενορίτες όχι μόνο δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά ούτε τους ποιμένες τους γνωρίζουν. Η σύναξη της ενορίας θέλει, να εγκεντρίσει τον άνθρωπο στο μυστικό Σώμα του Χριστού, να του μεταδώσει ζωή από την πηγή της ζωής, να τον ενώσει με τους Αγίους, να τον καθαρίσει από τα πάθη του και να τον χριστοποιήσει. Είναι γεγονός ότι οι συνθήκες της εποχής δεν ευνοούν τη δημιουργία εκκλησιαστικής συνειδήσεως. Όμως όσο μπορούμε ας βοηθήσουμε την αναζωπύρωση της ενορίας.

Αγαπητοί μου φίλοι, το γεγονός της Πεντηκοστής επαναλαμβάνεται μέσα στην Εκκλησία μας ανά τους αιώνες. Έγραφε ο αείμνηστος πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης : «Το Άγιο Πνεύμα είναι Εκείνο που καθαρίζει ( από τα πάθη ), φωτίζει και θεώνει» (Πως ο Θεός θεάται και ο άνθρωπος θεούται, σελίδα 94). «Το Πνεύμα το Άγιον, ην μεν αεί, και έστι, και έσται, μήτε αρξάμενον, μήτε παυσόμενον» (Στιχηρό Ιδιόμελο του Εσπερινού της Πεντηκοστής της «Γονυκλισίας») ψάλλουμε σήμερα στους Ναούς μας. Με τη τέλεση της Θείας Λειτουργίας, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος γίνεται καθημερινή πραγματικότητα. Ας μην περιφρονήσουμε τη δωρεά του Θεού. Αν θέλουμε να λάβουμε το Άγιο Πνεύμα, ας προσέλθουμε στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

" ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ "

Η Εκκλησία μας δίκαια χαρακτήρισε τον Μέγα Κωνσταντίνο μαζί με την αγία μητέρα του, Βασιλέα Θεόστεπτο και Iσαπόστολο, διότι αποδεδειγμένως ο Θεός τον προόρισε στον Ρωμαϊκό θρόνο, και τον ανέδειξε ίσο με τους αγίους Μαθητές και Αποστόλους του Κυρίου εφόσον και εκείνος ιεραποστολικά εργάσθηκε για την διάδοση του Χριστιανισμού και τη διαφύλαξή του από τις αιρέσεις.

www.im-ka.gr

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ »

Την ΣΤ΄ Κυριακή μετά το Άγιο Πάσχα, η Αγία μας Εκκλησία, αγαπητοί μου φίλοι, τιμά και εγκωμιάζει τους 318 θεοφόρους Πατέρες που συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας. Αποδίδει έπαινο σε εκείνους που αγωνίσθηκαν για να θεμελιώσουν την Ορθόδοξη Πίστη μας. Όλοι οι Χριστιανοί έχουμε χρέος να τιμάμε τους ήρωες της Εκκλησίας που μας χάρισαν την πνευματική ελευθερία και μας απάλλαξαν από το σκοτάδι της πλάνης. Οι Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου έζησαν σε μια δύσκολη εποχή πνευματικών αμφισβητήσεων. Κι όμως με τη θεολογία τους και την αγία ζωή τους στερέωσαν την πίστη και την πράξη της Εκκλησίας. Είναι οι αιώνιοι διδάσκαλοι και οι μιμητές του Χριστού.

Οι Άγιοι Πατέρες θεολόγησαν αποστολικά και ορθόδοξα. Με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος μίλησαν και έγραψαν για την Αγία Τριάδα, για τις δύο φύσεις του Θεανθρώπου Χριστού, για τη Θεοτόκο και για πολλά άλλα θεολογικά θέματα. Με απλό τρόπο μετέφεραν στους πιστούς βαθυστόχαστα δόγματα, προκειμένου οι Χριστιανοί να κατανοήσουν την πίστη τους. Ζώντας μέσα στη λαίλαπα των αιρέσεων αγωνίσθηκαν να κρατήσουν μακριά από την πλάνη τους ανυποψίαστους πιστούς. Διακήρυξαν πως με την αίρεση ο άνθρωπος «της Εκκλησιαστικής ενώσεως αποσχίζεται», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ΞΘ΄ Κανόνας της Καρθαγένης Συνόδου. Στον αγώνα τους αυτό συνάντησαν πολλά εμπόδια, που προήλθαν από τους ανθρώπους της αμαρτίας.

Βέβαια οι Άγιοι Πατέρες δεν έμειναν μόνο στη θεολογία, αλλά την πίστη την έκαναν καθημερινή ζωή. Με την Ορθόδοξη Πνευματικότητα ελευθερώθηκαν από τα πάθη τους. Με την άσκηση και την προσευχή έφθασαν από το «κατ’ εικόνα» (ΓΕΝ. 1,26) στο «καθ’ ομοίωσιν» (ΓΕΝ. 1,26). Έζησαν σύμφωνα με την διδασκαλία του Χριστού, με απλότητα, πτωχεία, ταπείνωση και αγάπη. Αγάπησαν τον άνθρωπο και αναλώθηκαν στην εξυπηρέτηση των αναγκών του. Κάθε πράξη τους ήταν εφαρμογή της θεωρίας. Για το ποίμνιό τους θυσίασαν οτιδήποτε προσωπικό, ακόμη και τη ζωή τους. Πίστευαν ακλόνητα στον Ευαγγελικό λόγο : «Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησι υπέρ των προβάτων» (ΙΩΑΝ. 10,11).

Οι Άγιοι Πατέρες δεν στερέωσαν μόνο την Εκκλησία της εποχής τους, αλλά την Εκκλησία όλων των αιώνων. Η διδασκαλία τους και η ζωή τους ήταν τέτοια που η Εκκλησία πραγματικά στερεώθηκε στις καρδιές των ανθρώπων. Δεν έμειναν μόνο στις θεωρίες. Η καθημερινή τους ζωή ήταν γεμάτη ασκήσεις, προσευχή και βοήθεια προς τον πονεμένο συνάνθρωπο. Όλοι οι Χριστιανοί όλων των αιώνων οφείλουμε να καυχόμαστε για τους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Οφείλουμε να τους τιμάμε. Πολύ περισσότερο να τους τιμάμε με τον αγώνα μας και την αγία ζωή μας. Πρέπει να προχωρήσουμε και στη μίμηση των έργων τους και της ζωής τους. Έτσι κι ο κόσμος θα ωφεληθεί από την παρουσία μας και θα πιστέψει στον Χριστό.

Ζούμε δυστυχώς σ’ έναν κόσμο συγχύσεων και ανακατατάξεων. Ιδανικά δεν υπάρχουν, η αθεΐα θριαμβεύει, ο υλισμός και η σαρκολατρεία θεοποιούνται, το ανθρώπινο πρόσωπο χάνει την αξία του. Παντού υπάρχει κρίση και εξαθλίωση. Υπάρχουν χώρες που ζουν μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση, ενώ οι ισχυροί της γης θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Υπάρχουν χώρες που ζουν κάτω από τη βία και την τρομοκρατία άλλων χωρών. Μέσα σ’ αυτά τα κύματα ταξιδεύει το ταξίδι της Ιστορίας, αλλά και η δική μας χώρα. Έχει όμως μια ευκαιρία να μη παρασυρθεί στο ρεύμα της κρίσεως αυτής. Να κρατηθεί στερεή σε αυτά που δίδαξαν οι Άγιοι Πατέρες μας και η Αγιωτάτη Εκκλησία μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλουμε – αν θέλουμε να σωθούμε προσωπικά ο καθένας αλλά και σαν έθνος – να διατηρήσουμε ανόθευτα τα ήθη και τα έθιμα, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας. Οφείλουμε να κάνουμε την πίστη και τη ζωή των Αγίων Πατέρων, δική μας πίστη και ζωή. Οι Άγιοι Πατέρες και κατ’ επέκταση η Ορθόδοξη Πίστη μας αποτελούν εγγύηση για την απρόσκοπτη πορεία κάθε ανθρώπου μέσα στην αβεβαιότητα της σύγχρονης ζωής. Αυτό είναι και το μήνυμα της σημερινής εορτής των Αγίων Πατέρων. Επιστροφή στους Πατέρες. Επιστροφή στη θεολογία των Πατέρων. Επιστροφή στην αγία ζωή των Πατέρων. Έτσι μόνο θα βγούμε από τα αδιέξοδα, στα οποία μας έχει οδηγήσει ο σύγχρονος Πολιτισμός και η Παγκοσμιοποίηση.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

« ΕΚΤΑΚΤΟ : ΔΗΛΩΣΗ ΚΩΣΤΑ ΖΟΥΡΑΡΙ ΓΙΑ ΤΙΣ 4 ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ »

Μάρφιν : Πρωτουργός ηθικός αυτουργός.

Πρωτουργός, βεβαίως, για τις δολοφονίες τραπεζοϋπαλλήλων της οδού «Σταδίου», είναι η τράπεζα Μάρφιν. Το διοικητικό της συμβούλιο. Ναι!

Οι μεγαλοπόνηροι διευθυντές της Μάρφιν αγνοούσαν μήπως ότι το υποκατάστημά τους είχε υποστεί, παλαιότερα, επίθεση; Οι μικροπόνηροι σύμβουλοι του μεγαλοπονήρου διευθυντηρίου της Μάρφιν, αγνοούσαν μήπως, ότι, μπροστά από το υποκατάστημά τους διέρχονται όλες οι διαδηλώσεις των Αθηνών; Και τι είναι μια τράπεζα; Μήπως είναι νηπιαγωγείο, ώστε να αισθάνεται η τράπεζα ασφαλής; H Mάρφιν δεν έβλεπε, επί ενάμιση χρόνο, πώς τα εξαγριωμένα κορόϊδα στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και παντού, καταφέρονταν παντοιοτρόπως εναντίον του ληστοπλουτοκρατικού εσμού των υποθηκοφάγων, πανωτοκοκλεπτών και λοιπών τραπεζιτών ληστών, αυτουργών της κλεψιάς;

Συμπέρασμα 1°

Η Μάρφιν πρέπει να διωχθεί για πρωτουργόν ηθικήν αυτουργίαν. Ενώ εγνώριζε την θέση του υποκαταστήματός της και το μένος των θυμάτων της, εναντίον του τραπεζικού κλεπτοσυστήματος, η Μάρφιν, λόγω απληστίας και πλουτοκρατικής αλαζονείας, δεν έκλεισε, προληπτικώς, το υποκατάστημά της. Υπάρχει αμείλικτη η «αιτιώδης συνάφεια», ανάμεσα στο αποτέλεσμα-οι δολοφονημένοι υπάλληλοί της-και στην εναρκτήρια αιτία: δεν κλείνω το υποκατάστημα…Αν η Μάρφιν είχε κλείσει το μαγαζί της, της Σταδίου, τα θύματά της θα ζούσαν σήμερα; Μάρφιν, ναι ή ου;

Συμπέρασμα 2°

Η Μάρφιν βαρύνεται με προδήλως βαρείαν «εγκληματικήν αμέλειαν», η οποία, ποινικώς, ισούται με «ενδεχόμενον δόλον». Η Μάρφιν εγνώριζε πλήρως και την εκτεθειμένη θέση του μαγαζιού της και την ελεεινή φήμη του τραπεζικού κλεπτοσυστήματος, παγκοσμίως. Άρα, η Μάρφιν εγνώριζε, μετά λόγου γνώσεως, ότι οι υπάλληλοί της κινδυνεύουν. Κι όμως, εν επιγνώσει του κινδύνου ζωής, που διέτρεχαν οι υπάλληλοί της, η Μάρφιν τους άφησε να δολοφονηθούν.

Συμπέρασμα 3°

Η ελληνική δικαιοσύνη, πρέπει, πάραυτα, να διατάξη την προφυλάκιση του διευθυντηρίου της Μάρφιν και να ασκήση δίωξη εναντίον του, για ανθρωποκτονία και ηθικήν αυτουργίαν. Κάθε ολιγωρία της δικαιοσύνης, συνιστά και εν ταυτώ, εγκληματικήν πράξιν, λόγω παραλείψεως καθήκοντος. Η Μάρφιν είναι ο πρωτουργός ηθικός αυτουργός των φόνων.

Κώστας Γ. Ζουράρις

6 Μαΐου 2010

foit.antifono.gr