« ΕΚΛΗΘΗ ΤΟ Δ.Ν.Τ. - ΑΡΑ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΑΤΟΧΗΣ! »

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΠΑΤΑΛΗ ΖΩΗ, ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΗΣΕΩΝ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ!

Aπό την υπερεπάρκεια και την σπάταλη ζωή μπαίνουμε τώρα σε μια περίοδο φτώχειας και στερήσεων, το πρόβλημα είναι πρώτα ηθικό και έπειτα οικονομικό!

Ανακοινώθηκε σήμερα, ότι η Χώρα μας εκάλεσε σε βοήθεια το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Αυτό σημαίνει, ότι η Ελλάδα μας εισέρχεται πλέον σε μια περίοδο φτώχειας και δυστυχίας! Θα κληθούμε να σφίξουμε το ζωνάρι μας!

Πολλοί θα χάσουν κιλά όχι από την συνδρομή των Ινστιτούτων Υγείας, των Γυμναστηρίων ή των διατροφολόγων, αλλά από τη στέρηση των αγαθών! Η Χώρα εισέρχεται σε μια δύσκολη περίοδο. Ας στοχασθούμε λίγο γύρω από τα νέα δεδομένα.

Άλλοτε η υποδούλωση μιάς χώρας γινόταν μόνο με τη δύναμη των όπλων! Όταν δηλ. μια Χώρα έχανε τον πόλεμο, τότε ο νικητής αποκτούσε πλήρη κυριαρχία την εδαφική καί εθνική κυριαρχία και επέβαλε το θέλημά του στον κατακτημένο Λαό.

Έτσι όταν κι εμείς κατά τόν 2ο Παγκόσμιο πόλεμο υποδουλωθήκαμε στη Γερμανία, επειδή νικηθήκαμε από τις Χιτλερικές δυνάμεις, το Κράτος μας διαλύθηκε, η Κυβέρνηση έφυγε στη Μέση Ανατολή και στη Χώρα μας επιβλήθηκε μια Κυβέρνηση υποτελών και δοσιλόγων, τα μέλη της οποίας σαν μαριονέττες ανέλαβαν να υπηρετήσουν τη βούληση του Κατακτητού.

Ο εθνικός μας πλούτος, η παραγωγή μας, τα αγαθά της καθημερινής ζωής κλπ των σκλάβων πήγαινε στα χέρια των Γερμανών. Καθώς λοιπόν ο Λαός μας βρέθηκε κάτω από την ξενική κατοχή, έχασε την ελευθερία του και στερήθηκε τα αγαθά του! Μια περίοδος μεγάλης πείνας είχε επιβληθή.

Έχει μείνει ανεξήτηλη στη μνήμη των παλαιοτέρων σαν εφιάλτης η Γερμανική κατοχή. Στά Καλάβρυτα ο Λαός πλήρωσε πιο ακριβά, αφού στις 13 Δεκεμβρίου 1943 τα Γερμανικά στρατεύματα εφόνευσαν όλους τους άρρενας κατοίκους της πόλεως, επήραν όλα τα τιμαλφή και τον χρυσό από την Τράπεζα και κατέκαυσαν την πόλη. Τέτοιες περίπου είναι οι συνέπειες μιας ξενικής κατοχής έπειτα από ένα πόλεμο.

Στις ημέρες μας ο πόλεμος μεταξύ των Κρατών δεν γίνεται αποκλειστικά μόνο με τα συμβατικά όπλα. Τώρα πια υπάρχουν και άλλα μέσα και τρόποι δια των οποίων διεξάγονται οι μάχες, όπως π.χ. είναι ο οικονομικός πόλεμος! Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν το ίδιο, δηλ. η υποδούλωση, η ξενική κατοχή.

Ακριβώς λοιπόν τώρα ένας τέτοιος πόλεμος έλαβε χώρα και η Χώρα μας ηττήθηκε. Το κεφάλαιο, όπως λέγεται, από χρόνια τώρα μεθοδικά υπονόμευσε την ελληνική οικονομία και ωδήγησε στην υπερ-χρέωση της Ελλάδος. Τελικά μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 το πράγμα φάνηκε καθαρά: η Ελλάδα μας με αργά, πλην όμως σταθερά, βήματα, οδηγείται στη χρεωκοπία!

Παράδοση της διαχειρίσεως της οικονομίας μας στους εκπροσώπους του Δ.Ν.Τ. σηματοδοτεί αυτομάτως την απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας, δηλ. την έναρξη μιας περιόδου ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΟΧΗΣ!

Οδηγούμεθα δυστυχώς σε μια κατάσταση περιορισμού της εθνικής -όχι της εδαφικής- αλλά της εθνικής μας κυριαρχίας, η οποία προέκυψε σαν αναπόφευκτη συνέπεια του οικονομικού πολέμου, που ασκήθηκε μεθοδικά εναντίον μας. Αν αμφιβάλλετε σας πληροφορώ, ότι ο πρώτος όρος του Δ.Ν.Τ. είναι να μη γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες για τις συμφωνίες που γίνονται με την Κυβέρνηση.

Στο κατάντημα αυτό έφερε τη Χώρα μας η ασύνετος πολιτική των Πολιτικών Ηγητόρων της τελευταίας εικοσαετίας, οι οποίοι με τον αλόγιστο δανεισμό καταχρέωσαν τη Χώρα μας! Ποιός μπορεί να ξεχάσει το αμίμητο εκείνο προεκλογικό σλόγκαν «Τσοβόλα, δώστα όλα» του Ανδρέα Παπανδρέου ή την εικονική πραγματικότητα της οικονομίας, την οποία είχε παρουσιάσει στις Βρυξέλλες ο τότε Πρωθυπουργός κ. Σημίτης;

Ποιός μπορεί επίσης να λησμονήσει, ότι ο τέως Πρωθυπουργός Κωνστ. Καραμανλής, ο νεώτερος, ενώ εγνώριζε την κρισιμότητα της οικονομίας, αντί να προβεί αμέσως στη λήψη των όποιων δραστικών μέτρων, ώστε να προλάβη τα χειρότερα, ωδήγησε τη Χώρα σε πρόωρες εκλογές, για να βρή εκείνος την ησυχία του στα καφέ μπάρ του Κολωνακίου;

Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, στους ενόχους πρέπει να προσθέσουμε τους τραπεζίτες, οι οποίοι μοίραζαν αφειδώς τις πιστωτικές κάρτες και έμαθαν τον Έλληνα να ζει με το λεγόμενο «πλαστικό», δηλ. το δανεικό ή εικονικό, χρήμα, να το σπαταλάει ασυλλόγιστα, χρήμα που δεν κέρδιζε με τον τίμιο ιδρώτα του.

Πως λοιπόν να ξεχάσουμε την άφρονα πολιτική των Τραπεζών και των Τραπεζιτών, οι οποίοι μας παρακαλούσαν να πάρουμε το «εορτοδάνειο» για τα Χριστούγεννα, το «δάνειο των διακοπών» για το καλοκαίρι, το δάνειο «για το καινούργιο αυτοκίνητο» κλπ.;

Έτσι λοιπόν μάθαμε να ζούμε στην πολυτέλεια, αντλώντας εύκολο χρήμα από την Τράπεζα. Γεμίσαμε λοιπόν το πορτοφόλι μας όχι με ζεστό χρήμα, αλλά με τις πιστωτικές κάρτες και έπαψε πλέον να διακρίνεται ο πλούσιος από τον φτωχό, ο μεροκαματιάρης από τον επιχειρηματία, ο εργαζόμενος από τον εργοδότη του!

Όλοι το ρίξαμε στη μεγάλη ζωή! Και επειδή οι ανάγκες μεγάλωναν άρχισαν νέες πηγές για να κερδίζεται το χρήμα. Ήλθαν το εμπόριο των ναρκωτικών και το εμπόριο της σαρκός, ήτοι η πορνεία, η ομοφυλοφιλία και το trafficing, δηλ. η εισαγωγή αλλοδαπών γυναικών από ωργανωμένα κυκλώματα ανθρώπων του υποκόσμου, με σκοπό να προωθούνται στην πορνεία κλπ.

Πρώτα καταπατήσαμε τον Νόμο του Θεού, πρώτα εγγίσαμε τα κράσπεδα της ηθικής χρεωκοπίας και έπειτα ωδηγηθήκαμε στην οικονομική χρεωκοπία! Αφήσαμε τον αληθινό Θεό και ακολουθήσαμε τις προτροπές του διαβόλου. Αφήσαμε εν πολλοίς τον Χριστό για να κερδίσουμε τον χρυσό! Έτσι ο σημερινός άνθρωπος πολύ συχνά συμφέρεται όχι απλώς ως διαβολεμένος, αλλά σαν διάβολος πραγματικός!

Ληστεύει και δολοφονεί τον συνάνθρωπό του για ένα ευτελές ποσό! Οι Πολιτικοί Ηγέτες της Χώρας δανείζονταν αφρόνως για να δίνουν περισσότερες παροχές στο Λαό, αλλά και ο Λαός δανειζόταν επίσης αφρόνως για να διάγει μεγάλη ζωή! Ας το χωνέψουμε! Φταίμε όλοι μας, άρχοντες και αρχόμενοι!

Όλοι όσοι εκυβέρνησαν την Χώρα όλα αυτά τα τελευταία είκοσι χρόνια, όποιοι κι αν ήσαν πράσινοι ή γαλάζιοι, είναι υπεύθυνοι για την τωρινή απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Αλλά και ο Ελληνικός Λαός είναι εξ ίσου υπεύθυνος, επειδή παρασύρθηκε από απατηλά συνθήματα. Έπαυσε να σκέπτεται! Μολύνθηκε το πνευματικό του DNA, έγινε καλοπερασάκιας!

Ηθέλησε να πληρώνεται, χωρίς να εργάζεται! Να παίρνει το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο ταχυδρομικώς, χωρίς δηλ. να καθήσει στο θρανίο. Όλοι μας, ή σχεδόν όλοι μας, υποταχθήκαμε στον πειρασμό του εύκολου κέρδους! Κάποιοι ζητούσαν την «μίζα» και κάποιοι άλλοι την έδιναν! Έτσι λοιπόν μπήκαμε σε ένα φαύλο κύκλο. Ο καθένας προσπαθούσε να κάμει τη δουλειά του με όποιο τρόπο, καί κυρίως με στρεβλό τρόπο. Με το χρήμα είχες τη δύναμη να αγοράζεις τα πάντα, σπίτι, γη, συνειδήσεις και ......ανθρώπινα κορμιά!

Πουλήσαμε λοιπόν την αξιοπρέπεια, την εντιμότητα, την ειλικρίνεια και τα άλλα ψυχικά μας χαρίσματα και έπειτα αρχίσαμε να πουλάμε και το σώμα μας. Η πορνεία έγινε ένας εύκολος τρόπος για την οικονομική ανάπτυξη. Η αιδώς εξορίσθηκε από τη ζωή μας! Η γύμνια και η ξετσιπωσιά μπήκαν στο σπίτι μας με την TV. Κάποια κυρία, είπαν, εκυκλοφόρησε ένα Ντι Βι Ντι (DVD) με πορνικό περιεχόμενο, «σκληρό σεξ» το λένε, και αυτό έγινε ανάρπαστο.

Οι κακές γλώσσες είπαν, πώς η κα αυτή απεκόμισε τρία εκατομμύρια (3.000.000) €. Μακάρι να είναι ψέμματα. Λέγεται, ότι η κυρία αυτή επιθυμεί να εκλεγή και Βουλευτής, «για να σώσει την Ελλάδα!»

Μια άλλη κυρία από την Λετονία, την οποία τα κυκλώματα εμπορίας λευκής σαρκός την έφεραν για να δουλέψει στην Ελλάδα και την υποχρέωσαν να εκδίδεται χωρίς τη θέλησή της. «Ζούσα με τον φόβο των εμπόρων σάρκας» εξωμολογήθηκε (Ελευθεροτυπία, 19.04.2010). Να λοιπόν ο γράδος, για να μετρήσουμε τις ηθικές αντιστάσεις του Ελληνικού Λαού σήμερα!

Έτσι λοιπόν ο Έλληνας της μεταπολιτευτικής περιόδου πέρασε πολύ γρήγορα από το ένα άκρο στο άλλο. Από το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» φθάσαμε στο «Ελλάς Ελλήνων Μιζαδόρων»! Με το πρώτο περιοριζόταν η ελευθερία κυρίως των πολιτικών, όχι όμως και των νομοταγών ανθρώπων!

Εν πάσει περιπτώσει κανείς δεν θέλει να στερείται της ελευθερίας του. Η Ελευθερία είναι θεϊκό δώρο στον άνθρωπο. Με το δεύτερο, το «Ελλάς Ελλήνων Μιζαδόρων» χάθηκε η αξιοπρέπεια των πολλών και η ελευθερία όλων των Ελλήνων! Μιζαδόροι έγιναν σχεδόν όλοι! Μικροί και μεγάλοι! Επώνυμοι και ανώνυμοι! Εκλέγοντες και εκλεγόμενοι, ψηφοφόροι και ψηφιζόμενοι!

Όλοι μας, σχεδόν όλοι μας, καταπατήσαμε τους όρκους μας! Καταπατήσαμε πρώτα τη συζυγική πίστη, έπειτα δε και την επαγγελματική μας πίστη! Προδώσαμε την χριστιανική μας ιδιότητα! Απομακρυνθήκαμε από τις αρχές του Ευαγγελίου. Και έτσι τώρα μπαίνουμε όλοι μας και με το ζόρι στο «Ηθικό Αναμορφωτήριο»! Αυτό έχει το δικό του όνομα. Ονομάζεται «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο»!

Τώρα πλέον θα χάσουμε και τα αυγά και τα καλάθια! Θα πληρώσουμε ακριβά το τίμημα της αποστασίας μας από τον Ηθικό Νόμο. Η Χώρα μας εισέρχεται σε περίοδο Κατοχής. Άλλοι τώρα θα ορίζουν τη ζωή μας. Άλλοι θα νομοθετούν για μας, χωρίς εμάς! Οι εκπρόσωποι του Δ.Ν.Τ. «προσποιούνται ότι ακούνε! Στην πραγματικότητα δίνουν εντολές» μας είπαν τα «πρωϊνάδικα» (MEGA TV, Ώρα 09.00’ της 21ης Απριλίου 2010 στην εκπομπή του κ. Καμπουράκη).

Οι πολιτικοί μας το εγνώρισαν, αλλά σε μας το έλεγαν σιγά-σιγά, με δόσεις. «Πρίν από τις εκλογές η συμφωνία με την Ε.Ε. Προσχεδιασμένη –μέχρι κεραίας- η προσφυγή στο ΔΝΤ» έγραφε μόλις προχθές ο αναλυτής κ. Στάθης Σχινάς στην Εφημερίδα «Η ΑΞΙΑ» της 17ης Απριλίου.

Άρα λοιπόν ο Καπετάνιος του καραβιού την εποχή εκείνη κ. Κ.Κ. έρριξε το καράβι στην ξέρα! Αντί όμως να μείνει στη θέση του και να λάβει όλα τα μέτρα, για να σωθή το πλοίο που λέγεται Ελλάδα, προτίμησε να εγκαταλείψει τη γέφυρα, προκηρύσσοντας τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου 2009, άφησε δηλ. τον Ελληνικό Λαό στη μοίρα του, και εκείνος δραπέτευσε, για να βρή τη σιγουριά των μπάρ του Κολωνακίου, όπως είπαμε και παραπάνω!

Τότε επιστρατεύθηκε ο άλλος Καπετάνιος, ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Γ.Π. Αυτός έχει το ελαφρυντικό, ότι ανέλαβε τη διακυβέρνηση του πλοίου σε περίοδο μεγάλης συγχύσεως. Δεν γνώριζε από που να αρχίσει! Οι συνεργάτες του έπεσαν ξαφνικά στα βαθειά νερά και άρχισαν να κολυμπάνε ατάκτως! Η σύγχυση επικράτησε απ΄ άκρου εις άκρον!

Οπόταν ο κ. Γ.Π. άρχισε να μας προετοιμάζει σιγά-σιγά. Για να μη πάθουμε συγκοπή επί έξ μήνες τώρα μας λέγει διάφορα αντιφατικά πράγματα. Ας θυμηθούμε μερικά απ’ αυτά. 1ον «Μη φοβάσθε, τα λεπτά υπάρχουν»! 2ον «Χάνουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας». 3ον «Μας υπενθύμισαν το ναυάγιο του Τιτανικού».4ον «Το πιστόλι είναι πάνω στο τραπέζι». 5ον «Το πιστόλι τώρα είναι γεμάτο» κ.α.

Τελικά καλέσαμε σε βοήθεια τις ξένες δυνάμεις. Στο καράβι από σήμερα μπαίνει άλλος καπετάνιος. Ονομάζεται Δ.Ν.Τ. Η εξουσία και η διακυβέρνηση της Χώρας παραδίδεται πια σε ξένα χέρια. Έτσι λοιπόν η Χώρα μας εισέρχεται σε περίοδο μιας άλλης Κατοχής, οικονομικής και όχι εδαφικής, οπωσδήποτε όμως εθνικής Κατοχής. Τώρα πια υποδουλωμένοι στον ξένο δυνάστη, θα μπούμε σε ένα νέο ρυθμό ζωής. Το Ηθικό Αναμορφωτήριο τώρα μόλις αρχίζει!

Θα κλείσουν επιχειρήσεις, θα μειωθούν οι μισθοί, θα απολυθούν υπάλληλοι, θα λιγοστεύσουν τα καταναλωτικά αγαθά κλπ. Θα δουλεύουμε περισσότερα χρόνια, αλλά τώρα θα παίρνουμε μικρότερη σύνταξη. Όσοι έχουν, θα συνεχίσουν να είναι «οι έχοντες και κατέχοντες» κατά τον τέως Πρωθυπουργό κ. Σημίτη.

Όσοι όμως ανήκουν στις πτωχότερες τάξεις, αυτοί θα γίνουν πτωχότεροι. Μετά τους «νεόπλουτους», που ανέδειξε το πρώτο ΠΑΣΟΚ, τώρα θά έχουμε και τους «νεόπτωχους», που θα αναδείξουν το δεύτερο ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. από κοινού.

Θα μας μάθει λοιπόν να ζούμε με τα ολίγα, με την στέρηση και τη μιζέρια, και θα είμαστε και ευχαριστημένοι. Όποιος περιφρονεί το νόμο του Θεού περιέρχεται στην τυραννεία του Διαβόλου. Το Δ.Ν.Τ. είναι αποτέλεσμα της αφροσύνης μας. Είναι η αυτοτιμωρία μας!

23.04.2010

mkka.blogspot.com

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ »

« Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω » ( ΙΩΑΝ. 5, 7 ). Το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού της Ευαγγελικής περικοπής, της Κυριακής του Παραλύτου – αγαπητοί μου φίλοι – φέρνει ένα ιδιαίτερο μήνυμα στους ανθρώπους της εποχής μας. Εκτός του ότι αποκαλύπτει την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, αποκαλύπτει και το κρυφό δράμα της ψυχής του ανθρώπου, που είναι η μοναξιά. Ειδικά στη σημερινή εποχή η μοναξιά βρίσκεται γύρω μας και παντού. Βλέπουμε γύρω μας πολλούς ανθρώπους, να βασανίζονται από τη μοναξιά. Όπου και να ζητήσει ο άνθρωπος βοήθεια, σύντομα θα απογοητευθεί. Μόνο ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο από το μαρτύριο της μοναξιάς.

Ευρισκόμενος στα Ιεροσόλυμα ο Χριστός θεώρησε καθήκον του να επισκεφθεί τους αρρώστους της κολυμβήθρας Βηθεσδά. Εκεί στη προβατική πύλη υπήρχε κάποια θαυματουργική πηγή στην οποία κατά καιρούς κατέβαινε άγγελος Θεού και « ετάραττε το ύδωρ » ( ΙΩΑΝ. 5, 4 ). Όποιος έμπαινε πρώτος στη κολυμβήθρα θεραπευόταν. Ανάμεσα στο πλήθος που περίμεναν τη θεραπεία τους ήταν και ένας παράλυτος, εγκαταλελειμμένος από φίλους και συγγενείς για τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Ο παραλυτικός αυτός μόλις τον ρώτησε ο Χριστός αν θέλει να θεραπευθεί, απάντησε ότι δεν έχει άνθρωπο να τον βάλει στη κολυμβήθρα. Μιλάει για το δράμα της ψυχής του, που είναι η μοναξιά, μεγαλύτερο από την αρρώστια του σώματός του.

Σύμβολο του ανθρώπου της εποχής μας είναι ο παραλυτικός. Στην πολυάνθρωπη κοινωνία μας και στις πανύψηλες πολυκατοικίες υπάρχουν πολλοί, που υποφέρουν και πονούν. Στα νοσοκομεία, στις φυλακές και στα γηροκομεία πολλές τραγικές υπάρξεις δεν έχουν κάποιο άνθρωπο να τους πει λόγια παρηγοριάς, να τους εμψυχώσει και να τους ενθαρρύνει. Όλοι μας μικροί και μεγάλοι, διψάμε για αγάπη. Όμως δεν κάνουμε κάτι να την προσφέρουμε στους άλλους. Έτσι όσο απομακρυνόμαστε από τους συνανθρώπους μας τόσο περισσότερο χανόμαστε στο λαβύρινθο της μοναξιάς και της απελπισίας. Η μοναξιά – κατά τους ειδικούς – είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας.

Στις μεγαλουπόλεις το δράμα της μοναξιάς διακρίνεται καλύτερα. Βλέπουμε χιλιάδες ανθρώπους να συνωθούνται στα λεωφορεία, στα καταστήματα, στα γραφεία, στους δρόμους, αλλά μεταξύ τους να είναι ξένοι και άγνωστοι. Να μην έχουν καμιά ψυχική επικοινωνία. Στο διπλανό διαμέρισμα μπορεί μια οικογένεια να ζει ένα οικογενειακό δράμα κι εμείς να βάζουμε δυνατά τη μουσική. Απομονωμένος ο άνθρωπος στη χαρά και στη θλίψη, ζει χωρίς επαφή και επικοινωνία. Σήμερα χάσαμε το ανθρώπινο πρόσωπο. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι πως εμείς θα περάσουμε καλύτερα. Στις πιο παλιές εποχές τα πράγματα ήταν καλύτερα. Ο πόνος και η χαρά του ενός, ήταν πόνος και χαρά αντίστοιχα και του άλλου.

Οι αιτίες της μοναξιάς είναι δύο. Η πρώτη είναι ο εγωκεντρισμός του ανθρώπου. Ο εγωϊσμός έκλεισε τις ανθρώπινες καρδιές. Οδήγησε τον άνθρωπο σε μια ψεύτικη αυτάρκεια, ώστε να μην έχει ανάγκη του συνανθρώπου του. Ο σημερινός άνθρωπος όλα τα μετρά με τη ζυγαριά του συμφέροντος. Δεν είναι διατεθειμένος να κοπιάσει για το διπλανό του. Αδιαφορεί για το συνάνθρωπό του, όταν δεν έχει κάποιο συμφέρον. Η δεύτερη αιτία της μοναξιάς είναι η κυριαρχία της μηχανής. Η πρόοδος έφερε τους ανθρώπους κοντά με τη μείωση των αποστάσεων, τους αποξένωσε όμως ψυχικά. Καταργήθηκε ο διάλογος και τη θέση του πήρε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και η τηλεόραση.

Αγαπητοί μου φίλοι, αν δεν κάνουμε κάτι να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά, σίγουρα θα οδηγηθούμε στο μαρασμό και στο θάνατο. Και πως θα αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά; Πρώτα – πρώτα να χρησιμοποιήσουμε τη μηχανή για την καλύτερη επικοινωνία των ανθρώπων. Μετά να γκρεμίσουμε τα εγωϊστικά τείχη που μας χωρίζουν από τους συνανθρώπους μας και να τους αγαπήσουμε ειλικρινά. Όσοι δε νοιώθουμε μοναξιά ή κάποιοι είναι καρφωμένοι στο κρεβάτι του πόνου, ας ενωθούμε με τον Θεάνθρωπο Χριστό. Ας ζητήσουμε τον Χριστό στις ώρες της μοναξιάς μας. Πολύ σύντομα ο Ιησούς θα απαντήσει στις κραυγές αγωνίας. «Δια σε άνθρωπος γέγονα, δια σε σάρκα περιβέβλημαι, και λέγεις άνθρωπον ουκ έχω;» (Δοξαστικό Λιτής Κυριακής Παραλύτου).

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ »

«Ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψουσιν αυτόν» (ΜΑΡΚ. 16,1 ). Η Κυριακή των Μυροφόρων – αγαπητοί μου φίλοι – είναι αφιερωμένη στις Μυροφόρες γυναίκες και στους δύο Μαθητές του Χριστού, τον ευσχήμονα Βουλευτή Ιωσήφ και το νυκτερινό κρυφό μαθητή Νικόδημο. Είναι εκείνοι που απέδωσαν τις τελευταίες τιμές στο Διδάσκαλό τους. Οι δύο μαθητές αξιώθηκαν να γίνουν αψευδείς μάρτυρες της ταφής του Κυρίου, οι δε μυροφόρες αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεώς Του. Το Συναξάρι της ημέρας περιγράφει τη γνήσια ευλάβειά τους προς το Πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού. Οι Μυροφόρες περιφρόνησαν το φόβο της κουστωδίας και πήγαν στον τάφο του Διδασκάλου τους. Εκεί πληροφορήθηκαν την έγερση του Ιησού.

Νίκη της πίστεως μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την Κυριακή του Θωμά κατά την οποία ο «άπιστος» Θωμάς διακήρυξε και ομολόγησε τον Κύριο και Θεό του. Για τη σωτηρία μας όμως δεν φτάνει μόνο η πίστη, χρειάζεται να βιώνουμε αυτήν την πίστη. Η Κυριακή των Μυροφόρων αυτό ακριβώς μας υπογραμμίζει. Οι Μυροφόρες μας διδάσκουν τα γνωρίσματα της γνήσιας θρησκευτικότητας, που είναι η αγάπη προς τον Θεό και η υποταγή στο θέλημά Του. Από γνήσια αγάπη υπερνικούν όλα τα εμπόδια και φτάνουν στο κενό μνημείο, όπου αμείβονται με το χαρμόσυνο άγγελμα της Αναστάσεως και την εμφάνιση του Διδασκάλου τους. Οι Μυροφόρες αναγορεύονται Ευαγγελίστριες της Αναστάσεως και διδάσκαλοι της γνήσιας ευσέβειας.

Η γνήσια ευσέβεια βιώνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία. Μέσα στην Εκκλησία ο πιστός συναντά και ενώνεται με το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Κι αυτό επιτυγχάνεται μέσω των μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Μόνο μέσα στην Εκκλησία ολοκληρώνεται η Θεία Οικονομία. Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος πραγματοποιείται ο αγιασμός κάθε πιστού. Η ευσέβεια δεν είναι εκτέλεση ηθικών παραγγελμάτων και κανόνων, είναι ζωή «εν Χριστώ». Όπως παρατηρεί ο Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης : «Η πνευματικότητά μας δεν εξαντλείται ούτε υποδουλώνεται σε ηθικιστικούς τύπους και σε νομικές παρατηρήσεις» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 94).

Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει ευσέβεια, γιατί η ευσέβεια δεν είναι δυνατόν να υπάρξει έξω από το Πρόσωπο του Θεανθρώπου, δηλαδή έξω από τη μυστηριακή κοινωνία με Αυτόν. Πως είναι δυνατόν να αποκτήσουμε ευσέβεια όταν δεν συμμετέχουμε στο Μυστήριο της ζωής που είναι η Θεία Ευχαριστία; Όταν δηλαδή κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας. Ευσεβής επίσης είναι εκείνος, που ζει καθημερινά τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Εκείνος που αποσβήνει τα πάθη της ψυχής του με τα δάκρυα της μετάνοιας. «Εκείνος που μετανοεί κατά Θεόν σώζεται», έλεγε ο αείμνηστος πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς. (Οδός Θεογνωσίας, σελίδα 248).

Η γνήσια ευσέβεια υπάρχει στην παράδοση της Εκκλησίας, στην κοινή Εκκλησιαστική ζωή. Η παράδοση αυτή ούτε γράφεται, ούτε φυλάσσεται από μερικά πρόσωπα, από ορισμένους κληρικούς ή θεολόγους. Φυλάσσεται από το Πνεύμα του Θεού που ζει μέσα στην Εκκλησιαστική κοινωνία. Η ευσέβεια δεν διδάσκεται με ιδιαίτερα μαθήματα ή σε κάποιο σχολείο, αλλά μέσα στο Ναό όπου τελείται το Μυστήριο των Μυστηρίων, η Θεία Λειτουργία. Η ευσέβεια αποκτάται μέσα στο Ναό όπου λατρεύεται νύχτα και ημέρα ο Τριαδικός Θεός. «Η ορθόδοξη Λειτουργία – έλεγε η Τατιάνα Γκορίτσεβα – είναι η θεολογία μας, το ήθος μας και η αισθητική μας» ( Η τρέλλα να είσαι Χριστιανός, σελίδα 32 ).

Αγαπητοί μου φίλοι, στις λέξεις «μύρα και δάκρυα» που χρησιμοποιεί η Υμνολογία μας για να περιγράψει την ευσέβεια των Μυροφόρων ανακεφαλαιώνονται τα βιώματα της ορθόδοξης ευσέβειας. Μύρα είναι οι πράξεις αγάπης προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Δάκρυα είναι η καθημερινή συναίσθηση της ταπεινότητας και της αδυναμίας του ανθρώπου. Τα δάκρυα της μετάνοιας και η ευωδία των έργων της αγάπης μας είναι τα κύρια γνωρίσματα της γνήσιας ευσέβειας. Και αποκτώντας ευσέβεια έρχεται στη ψυχή μας η χαρά της ελπίδας και η αγαλλίαση της Αναστάσεως. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.

« ΕΜΠΡΟΣ Ν’ ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ »

Στο προηγούμενο τεύχος της Παρακαταθήκης ζητούσαμε και εμείς «Δημοψήφισμα εδώ και τώρα!» για το μεταναστευτικό. Η κυβέρνηση αδιαφόρησε. Πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων 400 χιλιάδες υπογραφές, που συγκεντρώθηκαν σε λιγότερο από δύο μήνες και εξέφραζαν το παλλαϊκό αίτημα να εκφρασθεί ο ίδιος ο λαός για το παρόν και το μέλλον του μέσα από ένα δημοψήφισμα. Έγραψαν το λαό στα παλιά τους τα παπούτσια και ψήφισαν το λαοκτόνο νομοσχέδιο, που δίνει-σε πρώτη φάση-ιθαγένεια και δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε περισσότερους από 600 χιλιάδες μετανάστες, στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνους!

Αυτό είναι το πιο σημαντικό από τα μέτρα που ήδη πάρθηκαν, παίρνονται και θα παρθούν με σκοπό το γονάτισμα του λαού μας και το προσκύνημα των νεοταξικών αφεντικών.

Χτυπούν στοχευμένα και συνδυασμένα με ρυθμό μπαράζ την πίστη και την πατρίδα, αλλά και τις οικονομικές αντοχές του λαού μας.

Χτυπούν πρώτα την πίστη. Αποκαθηλώνουν-όπου νάναι-σταυρό και εικόνες από σχολεία και δικαστήρια, καταργούν τον εορτασμό του Πάσχα στα στρατόπεδα, αφαιρούν τον σταυρό από το έμβλημα της Αστυνομίας στις ταυτότητες των αστυνομικών. Σε λίγο θα θελήσουν να βγάλουν τον σταυρό και από το πανί της σημαίας και από το εθνόσημο!

Χτυπούν συγχρόνως την πατρίδα. «Βαφτίζουν» Έλληνες τους μουσουλμάνους Αφρικανούς και Ασιάτες λαθρομετανάστες, καταργούν τις παρελάσεις, καταργούν τον εορτασμό των εθνικών επετείων στις ελληνικές πρεσβείες του εξωτερικού «για να κάνουν οικονομία στα έξοδα». Φακελλώνουν τους πάντες και τα πάντα οικοδομώντας την «κοινωνία» του «Μεγάλου Αδελφού».

Συγχρόνως ξεζουμίζουν οικονομικά τον ελληνικό λαό, πιστεύοντας ότι έτσι θα περάσουν ευκολότερα τις ντιρεκτίβες των ξένων πρεσβειών για συμβιβαστικές λύσεις στα εθνικά μας θέματα.

Και όλα αυτά μέσα σε 4 μόνο μήνες! Ποτέ η Ελλάδα δεν προδόθηκε τόσο ξεδιάντροπα από αυτούς που-υποτίθεται-είναι εκεί που είναι για να υπερασπίζονται τα συμφέροντά της!

Και ο λαός, πάντα προδομένος, τι κάνει; Στις πόλεις και στα χωριά απλώνεται μια βουβή αγανάκτηση ανάμικτη με οργή.

Από αυτό το πικρό εργαστήρι θα γεννηθεί το αύριο. Αν κιοτέψουμε, τα χάσαμε όλα (σ’ αυτό ποντάρουν άλλωστε οι εχθροί μας μέσα κι έξω). Αν όμως η οργή και η αγωνία μπολιαστούν με την πίστη και την ελπίδα, αν γίνουν απόφαση για αγώνα, που θα μας βγάλει από την νάρκη του εφησυχασμού, στον οποίο ζούμε, δυστυχώς, τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια, τότε ανατέλλει η ελπίδα. Υπάρχει μέλλον.

Ο καλός Θεός δεν θα αφήσει την Ελλάδα. Για να κάνει όμως ο Θεός το μερτικό του, πρέπει και εμείς να κάνουμε το δικό μας ανθρώπινο μερτικό. Η Εκκλησία, ένα από τα ελάχιστα μετερίζια αντιστάσεως που απέμειναν στον τόπο-γι’ αυτό και την πολεμούν λυσσαλέα-πρέπει να στηρίξει και να εμπνεύσει τον λαό μας. Εμείς οι Έλληνες το έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε καλύτερα στα δύσκολα. Εμπρός, λοιπόν, να αναστήσουμε την ελπίδα!

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ.

Περιοδικό «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010, ΤΕΥΧΟΣ 70.

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ »

Η Κυριακή του Θωμά – αγαπητοί μου φίλοι – που είναι η πρώτη μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, είναι αφιερωμένη στην ομολογία του Αποστόλου Θωμά. Ο Απόστολος Θωμάς δεν είχε τη χαρά να ατενίσει τον Αναστάντα Διδάσκαλό του στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, διότι «ουκ ην μετ’ αυτών (των μαθητών δηλαδή) ότε ήλθεν ο Ιησούς » (ΙΩΑΝ. 20,24). Όταν οι Απόστολοι τον ενημέρωσαν για την εμφάνιση του Κυρίου, εκείνος αντιπαραθέτοντας στον ενθουσιασμό τους τη λογική είπε : «Εάν μη ίδω…ου μη πιστεύσω» (ΙΩΑΝ. 20,25). Η αντίδραση του Θωμά ήταν δικαιολογημένη. Και αυτό γιατί χωρίς το Άγιο Πνεύμα δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να κατανοήσει τα Μυστήρια του Θεού. Οι υπόλοιποι πίστεψαν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, το οποίο τους έδωσε ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του.

Η Εκκλησία δεν φοβάται την αμφισβήτηση. Γνωρίζει ότι πολλοί Χριστιανοί ταλαιπωρούνται από τους λογισμούς της απιστίας και συχνά βυθίζονται στο πέλαγος των αμφιβολιών. Γι’ αυτό και σήμερα, η Εκκλησία δίνει το λόγο στην αμφιβολία. Αντιμετωπίζει την κατάσταση με ρεαλισμό. Ακούει με προσοχή τις θέσεις των δύσπιστων και προσπαθεί να τους φωτίσει με το Φως του Ευαγγελίου. Από τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού υπήρξαν άνθρωποι που δεν δέχθηκαν την Ανάσταση του Χριστού. Οι σημερινοί αμφισβητίες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στους θεωρητικούς και στους πρακτικούς άθεους. Οι πρώτοι είναι οι στρατευμένοι άθεοι, ενώ οι δεύτεροι είναι οι κατ’ όνομα Χριστιανοί, που ζουν χωρίς Χριστό.

Στην εποχή του θεωρητικού υλισμού η αθεΐα ήταν κυρίως ένα ιδεολογικό ρεύμα. Η ανάπτυξη της επιστήμης έδωσε τροφή στον ανθρώπινο εγωϊσμό. Ο υλισμός παραδέχθηκε την ύλη σαν τη μοναδική πραγματικότητα και διέγραψε ολοκληρωτικά το πνεύμα. Μεθυσμένος ο άνθρωπος από την πρόοδο έπαψε να σκέφτεται λογικά. Αρρώστησε η διάνοιά του και άρχισε να πιστεύει στην ύπαρξη του «υπερανθρώπου» και να διακηρύττει, ότι ο Θεός δεν είναι μια οντολογική πραγματικότητα, αλλά η αντικειμενικά προβαλλόμενη ανθρώπινη φύση. Όπως τονίζει ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος : «Οι σχολαστικοί δάσκαλοι που έχουν περιορίσει την ύπαρξή τους στον εγκέφαλο, όχι μόνο δεν μπορούν να βιώσουν οι ίδιοι την παρουσία του Θεού στη ζωή τους αλλά υποπτεύονται και συχνά διακωμωδούν τις μαρτυρίες εκείνων που συναντούν άμεσα και προσωπικά τον αναστημένο Χριστό» (Πριν και μετά το Πάσχα, σελίδα 137).

Η σύγχρονη αθεΐα δεν είναι ιδεολογική, αλλά βιωματική, σε αντίθεση με τη θεωρητική αθεΐα στην οποία αναφερθήκαμε. Η σημερινή πρακτική αθεΐα είναι ένας τρόπος ζωής που αρνείται τον Θεό. Ο σημερινός άνθρωπος της καλοπέρασης και των ανέσεων δεν ενδιαφέρεται για τον Θεό. Δεν έχει πνευματικές αναζητήσεις. Περιόρισε τα ενδιαφέροντά του μέχρι την πλάκα του τάφου. Οι σημερινοί άθεοι αρνούνται τον Θεό στην πράξη. Μπορεί να είναι Χριστιανοί, μπορεί να τηρούν όλα τα τυπικά θρησκευτικά τους καθήκοντα, μπορεί να συμμετέχουν όχι ουσιαστικά στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, στην καθημερινή τους ζωή όμως είναι άθεοι. Δεν έχουν καμιά σχέση με τον Θεό της αγάπης, της δικαιοσύνης, της υπομονής, της ελευθερίας, της ισότητας. Αν εξετάσουμε τους εαυτούς μας προσεκτικά ίσως ανήκουμε σ’ αυτήν την κατηγορία.

Στους σκληρούς άθεους που θεληματικά κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στον ήλιο της αληθείας, που είναι ο Αναστημένος Χριστός, η Εκκλησία δεν μπορεί να δώσει καμιά άλλη βοήθεια και αυτό γιατί δεν τη δέχονται. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Εκκλησία είναι να προσευχηθεί ώστε το Άγιο Πνεύμα να τους φωτίσει και να τους αναστήσει από το βυθό της απώλειας. Στους άλλους, τους πλανεμένους από τις μέριμνες και τις ηδονές της ζωής, έχει να υποδείξει τρόπο θεραπείας από την ασθένεια της διάνοιας και της ψυχής. Την ανακαίνιση με περισυλλογή, μετάνοια και προσευχή του έσω ανθρώπου. Να πράξουν ότι έπραξε ο Απόστολος Θωμάς, που για μια εβδομάδα μέχρι να συναντήσει πάλι τον Αναστημένο Χριστό, αγωνίσθηκε και πάλεψε μεταξύ πίστεως και απιστίας.

Αγαπητοί μου φίλοι, στον πειρασμό της απιστίας είναι έκθετοι όσοι στερούνται τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς το Άγιο Πνεύμα είναι αδύνατον να ερμηνευθούν και να κατανοηθούν τα Μυστήρια του Θεού. Πολλές φορές κάποιοι – ακόμη και Χριστιανοί – βασανίζονται από λογισμούς απιστίας και μάλιστα κάποια επιχειρήματα των άθεων τους κλονίζουν και τους βυθίζουν σε μελαγχολία. Αυτό όμως τι σημαίνει; Σημαίνει ότι η ψυχή τους έχει απογυμνωθεί από τη σκέπη του Αγίου Πνεύματος. Όπου το Άγιο Πνεύμα εκεί υπάρχει ειρήνη, χαρά και πίστη. Η αθεΐα και η αμφιβολία υπερνικώνται μόνο με την μετάνοια και την προσευχή. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.

« ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ »

Ολόκληρη η Δημιουργία, αγαπητοί μου φίλοι, είναι θεμελιωμένη στην Ανάσταση του Κυρίου, που αποκαλύπτει το μυστήριο της αϊδίου και αιωνίου ζωής του Τριαδικού Θεού. Ο Χριστός δεν κατέρχεται στον τάφο και στον Άδη, για να μείνει εκεί και να τελειώσει η ζωή του εκεί. Κατεβαίνει στον Άδη για να συμπαρασύρει με την Ανάστασή Του ολόκληρο το ανθρώπινο γένος στην Ανάσταση και στην αφθαρσία. Πλέον ο θάνατος θανατώνεται με την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Για την Χριστιανική εμπειρία ο θάνατος δεν είναι το φυσικό τέλος της ανθρώπινης υπάρξεως. Ο θάνατος είναι το μυστήριο που, μετά την πτώση, αντικαθιστά το μυστήριο της ζωής. Με τη θνητότητα φανερώνεται η αποξένωση του ανθρώπου από τον Θεό. Η φρίκη του θανάτου δεν βρίσκεται στη φυσική διάλυση. Όπως παρατηρεί ο πατήρ Αλέξανδρος Σμέμαν « η φρίκη του θανάτου βρίσκεται στο γεγονός πως, όντας χωρισμός από τη ζωή και τον κόσμο, ο θάνατος είναι χωρισμός από τον Θεό » (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχαήλ Καρδαμάκη, σελίδα 453). Αυτή η αποκατάσταση της σχέσης Θεού και ανθρώπων επιτυγχάνεται με την κάθοδο του Χριστού στον Άδη και μετά από λίγο με την Ανάστασή Του. Γιατί όπως είπαμε ο θάνατος είναι ο χωρισμός μας από τον Θεό.

Λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος : «Σήμερα καταλύεται η τυραννική εξουσία του διαβόλου. σήμερα ελύθησαν τα δεσμά του θανάτου, ηφανίσθη η νίκη του Άδου…Σήμερα ο Δεσπότης Χριστός συνέτριψε τις χάλκινες πύλες και εξηφάνισε την ιδία μορφή του θανάτου» ( Πατερικόν Κυριακοδρόμιον , σελίδα 19 ). Ο θάνατος δεν λέγεται πλέον θάνατος, αλλά κοίμηση και ύπνος. Πριν από την έλευση του Χριστού και την οικονομία του Σταυρού, το όνομα του θανάτου ήταν φοβερό για όλους τους ανθρώπους. Από τη στιγμή που ο Χριστός μας προσφέρθηκε ως θυσία, καταργείται ο θάνατος και η αναχώρησή μας από την παρούσα ζωή λέγεται πλέον κοίμηση και ύπνος. Με την κάθοδο του Κυρίου μας στον Άδη νικάται ο θάνατος και οδηγούμαστε στη σωτηρία.

Την Μεγάλη Εβδομάδα ο Χριστός μας έδειξε το δρόμο που οφείλουμε να ακολουθήσουμε ως Χριστιανοί. Ο δρόμος αυτός είναι Σταυροαναστάσιμος. Δεν θα οδηγηθούμε στην Ανάσταση, αν πρώτα δεν περάσουμε από την Σταύρωση. Διδασκαλίες που θέλουν να οδηγούν στην Ανάσταση χωρίς τον Σταυρό, είναι προτεσταντικές και ενός εύκολου Χριστιανισμού. Οι Χριστιανοί αγαπούν το μαρτύριο και τον Σταυρό, διακατέχονται από το καθημερινό αίσθημα της νεκρώσεως και της θανατώσεως. Η αληθινή φιλοσοφία του Χριστιανού είναι η εμπειρία της μνήμης του θανάτου. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν φοβούνται το καθημερινό μαρτύριο ή ακόμη και το θάνατο. Για το μόνο που φοβούνται είναι ο χωρισμός τους από τον Θεό. Ο Χριστός για να φτάσει στην Ανάσταση περνά πρώτα από την Σταυρική θυσία.

Δυστυχώς σήμερα βιώνουμε τον Χριστιανισμό παραποιημένο. Θέλουμε να τα έχουμε καλά και με τον Θεό και με τον διάβολο. Αφαιρούμε κάθε ίχνος Σταυρικής πορείας στη ζωή μας. Τα θέλουμε όλα εύκολα και χωρίς θυσίες. Θέλουμε να φτάσουμε στην αγιότητα και στην αιωνιότητα χωρίς κόπους και μόχθους. Θέλουμε να φτάσουμε στον Παράδεισο χωρίς νηστεία, χωρίς προσευχή, χωρίς εγκράτεια και εντός και εκτός του γάμου, χωρίς τη συμμετοχή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Και τελικά κάθε χρόνο περνάμε την Μεγάλη Εβδομάδα, χωρίς τελικά να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημά της. Η σημασία των γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδας αυτή είναι, να ομοιάσουμε στον Αρχηγό της Πίστεώς μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο οποίος σταυρώθηκε και αναστήθηκε.

Αγαπητοί μου φίλοι, η ανάσταση και η δόξα των σωμάτων, που θα σημάνει την τέλεια ελευθερία του ανθρώπου, δεν είναι ανεξάρτητη και χωρισμένη από την απελευθέρωση και την τελική σωτηρία του κτιστού κόσμου. « Μόνο η αιώνια ζωή είναι η πατρίδα της αληθινής ελευθερίας » , όπως διδάσκει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ( Ορθόδοξη Πνευματικότητα, Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχαήλ Καρδαμάκη, σελίδα 459 ). Αυτή την αιώνια ζωή μας χαρίζει ο Χριστός με την κάθοδό Του στον Άδη. Πλέον η δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου καταργείται, και τη θέση τους την καταλαμβάνει η αληθινή ελευθερία και η αιώνια ζωή. Μόνο κοντά στον Χριστό θα οδηγηθούμε στην αιώνια ζωή και στην απελευθέρωσή μας από την αμαρτία και την φθορά.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος, π. Βασίλειος.